FanFic.nl

Once Upon A Time | END

Hoofdstuk 20 - The Finale

Skylinn Chesterfield

Vandaag. Vandaag gaat alles gebeuren. Ik sluit mijn ogen en denk diep na over wat er zal gaan gebeuren. Wat nu als Nadine haar krachten heeft versterkt en ik geen enkele kans maak bij haar? Twee handen belanden op mijn schouders. “Skylinn.”
Meteen open in mijn ogen. “Alles gaat goed komen, je gaat het redden.” Zayns stem. Ik kijk hem glimlachend aan. “Ik hoop het.” Fluister ik. “Dames en heren. Bereid je goed voor. Ik tover ons nu naar de plek waar Nadine zich bevind.” Zayn stapt een paar stappen naar achter en pakt zijn toverstaf uit zijn riem. Iedereen heeft dezelfde pakken aan alleen is de mijne nog extra beter beschermd. “3… 2… 1…”
Flits!
Opeens is iedereen op een hele andere plek dan we verwacht hadden. Verbaasd kijk ik om me heen. Dit is helemaal niet de plek waar we hadden moeten zijn! “Zayn, zeg alsjeblieft dat we verkeerd zitten.” Zeg ik al helemaal in paniek. Hij schudt zijn hoofd. “Magie liegt nooit. Ik herken deze plek, dit is het schuilkasteel van Nadine.”
Iedereen schrikt ervan en sommige laten geschokte geluidjes horen. “Wat nu?” Vraagt Lindy. “Een nieuw plan. Alles gaat zoals het normaal zou gaan alleen dan is de plattegrond veranderd. Ik tover de weg in jullie hoofden.” Zayn spreekt een spreuk uit en ik voel me eerst heel raar waarna dat gevoel wordt ingewisseld voor een gevoel dat ik de weg hier helemaal uit mijn hoofd weet. “We hebben wat tijd minder dus we moeten snel zijn…” Zegt Zayn. “Go!”
Alles gaat heel snel. Samen met Madelief begin ik te rennen. Opeens vlieg ik een eindje de lucht in en zie onder me een kleine explosie. Ik ben zojuist op een val gestapt. Met een harde smak beland ik op het pad. Nu zie ik pas dat het pad een boom is. We lopen dus de hele tijd op bomen… De pijn negerend sta ik op en ren oppassend op het pad achter Madelief aan. De hele weg verloopt goed totdat Madelief mee wordt genomen in de explosie. Ook zij belandt op de grond maar verroert zich niet meer. “Madelief?” Gil ik bijna en kniel langs haar neer. “Ga maar,” kreunt ze. “Alles komt goed.” Hoe graag ik ook bij haar zou willen blijven, ik moet doorgaan. “Het spijt me…” Mompel ik voordat ik weg sprint. Alle woede borrelt in me op en ontwijk alle vallen. Hier, daar, en klaar. Ik kom aan bij een weg van bomen die in rondjes naar beneden loopt. Hierbeneden is het kasteel vertelt mijn hoofd me. Meteen zie ik dat er gecamoufleerde ridders zijn. Met mijn pijl en boog schiet ik er een aantal neer. Maar mijn gevoel zegt eigenlijk dat er nog meer zijn. Ik ren door en hoop dat mijn gevoel het fout heeft, maar nee… Op dat moment springt er iemand bovenop me en probeert mijn keel dicht te knijpen. Met al mijn kracht trap ik de gecamoufleerde ridder van me af. Tijd voor magie. Met mijn hand ga ik over mijn ogen en wil dat ik alle gecamoufleerde personen zie. Het werkt meteen en zie ze allemaal in de bosjes zitten. Ik stuur een windvlaag op de af zodat ze allemaal dood neervallen. Ridders die me op het pad in de weg lopen schiet ik dood of gooi messen.
1e rondje heb ik al gehad. Nog vier te gaan. Met behulp van windvlagen weet ik ze allemaal te doden. Ik ben echt super blij dat ik mijn krachten helemaal heb ontwikkeld dankzij Zayn. Ik zie dat achter me de hele groep, zonder Madelief, verschijnt voor de ingang van het kasteel. “Waar is Madelief?” Vraagt Louis. “Ze is gewond geraakt en kan niet meer verder.”
“Ik ga haar meteen halen.” En weg is Louis. In de handen van Louis is ze veilig dus valt er al een klein beetje stress van me af. Ik open de deur en zie alle ridders die ons al stonden op te wachten. Het lijken er wel honderden. “Tijd voor teamwork!” Gil ik. Ik spring op Melina’s schouders en schiet zo een pijl door wel tien ridders. Weer tien minder, hè. Een aantal anderen pak ik aan mijn de blote hand. Nog een paar maak ik dood met mijn krachten net zo vaak totdat het er minder worden. Zayn seint dat ik naar Nadines kamer moet gaan. Ik ren de trappen op en zie voor de deur vijf wachters staan. Ik schiet pijlen door hun harten totdat ze allemaal neervallen. Ik ga voor de deur staan en zucht diep. Voor drie seconden sluit ik mijn ogen waarna ik ze weer open en op de deur klop. “Wie is daar?” Hoor ik Nadine. “Skylinn.”
“Skylinn wie?”
“Skylinn die je gaat afmaken!” Ik trap de deur open en zie Nadine staan bij haar ketel. Meteen sluit ze met haar krachten de deur en loopt naar me toe. “Ga je jezelf werkelijk waar opofferen voor de sprookjeswereld. Ben je niet al volwassen?”
“Wat boeit dat.” Dreigend lopen we rondes, oog in oog. Er valt een stilte.
“Voor mij niet, hoor.” Opeens duwt ze me met haar krachten tegen de muur omhoog en voel een hand om mijn keel. Het is de hand van Nadine die vliegensvlug naar me toe is gekomen. Ik pak een mes en steek het in haar arm. Meteen laat ze me los waardoor ik de kans hem om mijn been om haar nek te leggen en zo haar op de grond te duwen. Ik knel mijn been om haar nek. “Dit gaat je niet lukken, schatje.” Zegt Nadine waarna ze me van haar afduwt en meteen weer op me springt om me een rake klap in mijn gezicht te geven. Vervolgens rent ze naar de andere kant van de kamer en stuurt een schilderij op me af. Die kan ik gelukkig ontwijken maar de stoel die erachteraan vliegt net niet. Een stoelpoot komt terecht in mijn maag. Ik negeer de pijn, sta op en begin te rennen. Ik spring op haar en wil mijn mes door haar hoofd heen steken. Maar ze rolt zich snel weg waardoor is missteek. Ik zucht en voel hoe ze op mijn rug zit en mijn botten in elkaar probeert te slaan. Snel pak ik mijn zwaard die langs haar wang afkomt. Een druppeltje bloed komt terecht op de vloer. “Hier zal je voor boeten!” Ze draait een rondje en heeft opeens twee messen in haar hand die ze op me gooit. Ik kan ze met mijn krachten tegenhouden en stuur ze terug op haar af. Maar wie was Nadine als ze die niet kan ontwijken? Ik zucht diep en pak mijn zwaard die ik dreigend naar haar toe steek. Ze tovert een zwaard in haar eigen handen en gaat een gevecht met me aan. Een paar keer probeert ze me te steken waarvan er eentje raak is in mijn been. Opeens komt alle pijn naar boven en zak ik neer op de grond. “Zo snel al opgeven.” Fluistert Nadine in mijn oor. “Nooit.” Ik pak haar hoofd vast en zet mijn tanden erin. Wat me bezielt weet ik ook niet? Met een pijnlijk gezicht trekt ze terug en stuurt een tafel op me af. Ik merk dat mijn kracht langzaam op gaat. Wat kan hiertegen helpen? Denk aan Madelief die pijn ligt te lijden en op sterven staat door Nadine. Denk aan waar ze allemaal wel niet mee bezig is. Denk aan Niall die ze heeft opgesloten bij een draak. Door de woede stijgt de adrenaline op in mijn lichaam en maak handstanden naar Nadine toe. De laatste is een schop in haar gezicht waardoor ze op de grond valt. Vervolgens schop ik haar tegen de ketel aan die gloeiendheet is. Nadine staat op en ik zie hoe er een enorme brandwond zich vormt op haar linkerwang en arm. “Ik zal nooit opgeven.” Ze neemt een enorme sprong en beland boven op me. Ze steekt een mes in mijn schouder waardoor ik een kreet slaak. En een mes in mijn andere schouder. Nog een kreet. Opeens lijkt het einde heel dichtbij… Ik leg mijn hoofd op de grond wachtend op mijn dood totdat ik een idee krijg. Magie! Ik kijk om me heen, de pijn negerend hopend op een geschikt voorwerp. Een kast met glazen valt me op. “Zeg maar bye bye tegen de sprookjeswereld.” Fluistert Nadine in mijn oor. “Dat dacht je!” Ik kan mijn hand de goede richting in draaien zodat alle glazen uit de kast Nadines kant inkomen. Ze wordt met het glas meegesleurd naar de muur. Ik zie hoe scherven overal in haar lichaam terechtkomen, ook in haar ogen. Ze begint te gillen. Dit is mijn kans… Opeens vliegen er menselijke lengte apen met vleugels naar binnen en nemen het op voor Nadine. Ze trekken me naar de andere kant van de kamer terwijl ik zie hoe Nadine alle glasscherven van haar lichaam afveegt en dreigend naar me toe loop. Ze hurkt voor me neer en zet haar handen onder mijn kin met de bedoeling mijn hoofd te breken. “Het spijt me heel erg…” Lacht ze kwaadaardig. “Nee!” Gil ik. Ik pak het mirabel en steek het regelrecht door haar hart. Opeens verdwijnen alle rare wezens en veranderen in een potje met stof. Ook Nadine verandert in een potje met stof alleen dan gouden. Opgelucht haal ik adem en voel hoe ik geen pijn meer heb. Als ik uit het raam kijk zie ik dat de lucht prachtig lichtblauw kleurt. Een wolkje hangt recht voor het raam en zie hoe er een filmpje of zo op verschijnt. Het is Niall! Hij ziet hoe het onzichtbare scherm verdwijnt en rent het bos uit. De Blue Dragen komt achter hem aan en begint als een poes kopjes te geven. Niall lacht breed en gaat achterop de draak zitten. Het wolkje verdwijnt. De happiness in mijn lichaam kan niet op. Snel pak ik het potje met gouden stof. Ik ren naar de zaal waar we allemaal bij elkaar zouden komen. “Het is je gelukt, Skylinn!” Gilt Lindy meteen. Ik geef iedereen een knuffel waarna we allemaal nog een grote groepsknuffel doen. “De sprookjeswereld is gered dankzij Sky!” Melina klapt in haar handen. Madelief komt ook met een grote smile, hangend aan Louis binnenlopen. Haar geef ik ook een knuffel waarna ik naar Zayn ga en het potje aan hem overhandig. “Super goed gedaan Skylinn. Je weet niet hoe trots ik op je ben. Na alles wat we hebben meegemaakt heb je het weer geflikt. Je hebt het weer voor elkaar gekregen. Ik hou van je Skylinn, je bent de beste.” Zegt Zayn. Ik glimlach en geef hem de allergrootste knuffel.

Hierna komt natuurlijk nog de epiloog (:

Reacties: