FanFic.nl

5 seconds of summer ~ Calum Hood

Who are you in love with?

Eindelijk was het radio interview voorbij en samen met de jongens ging ik terug naar de auto. 'Abri, who are you in love with?' vroeg Michael en ik keek op. 'What?' 'Who are you in love with?' herhaalde Luke en ik keek snel weg zodat ze niet zouden zien dat ik rood werd. 'Why are you asking that?' 'Well you said that you are in love, so since we're a band, I think it's our right to know who you are in love with.' 'No one. The question wasn't are you in love, but have you ever been in love.' 'But who was it then.' 'Why do I have to tell you guys?' 'We just want to know, since you never told us you were in love.' 'Why do you even want to know such things? It's not that important.' 'You know you can tell us everything. Don't be ashamed!' 'I'm not ashamed, it's just a long time ago and it doens't matter anymore, so why should I tell you guys?' De jongens hielden hun mond en ik ging snel in de auto gaan zitten. Waarom wilden ze nu perse weten op wie ik verliefd ben of was. Het maakt toch niet uit want Calum is toch nooit verliefd geweest, dus dat betekend dat hij ook niet verliefd is op mij. Ik slaakte een zucht en mompelde binnensmonds. Ik had geen zin om nog een woord te zeggen, diep vanbinnen was ik echt gekwetst en ik wist echt niet hoe ik erop moest reageren. Ik kon wel beginnen janken, maar dat zou ik niet gaan doen, ze zouden ineens niet weten waarom ik zou beginnen huilen. Opeens voel ik een arm rond mij en ik kijk op en staar recht in Calum zijn gezicht. Ik kon hem wel slaan, maar dat ging raar overkomen omdat ik eigenlijk geen enkele reden had om hem te slaan. 'Hey what's wrong Abri? You seem to be upset.' 'I'm not. Just a little tired.' 'Are you sure?' 'Yes.' Calum zweeg even en hield mijn blik gevangen met de zijne. Ik probeerde terug te staren naar hem zonder enige emotie, wat zo goed als bijna onmogelijk was. 'Okay, just know that you can tell me anything, okay?' 'Okay.' fluisterde ik terug en nam dan snel mijn oortjes van mijn Iphone uit en luisterde wat naar muziek. Ik wou gewoon even afgesloten zijn van de jongens en van de wereld. Enkel mijn gevoelens en ik.

We kwamen terug thuis en in plaats van bij de jongens in de living te gaan zitten ging ik meteen naar mijn slaapkamer deed ik die op slot en ging in mijn bed gaan liggen. Tranen stroomden over mijn wangen en ik kon het echt niet meer inhouden. Het moest er gewoon uit. Ik weet het, het is dom dat ik begin te huilen omdat een jongen, een van mijn beste vrienden dus mij niet leuk vindt. Maar dan nog. Ik wil gewoon al de emoties eruit krijgen zodat ik nooit meer om dezelfde reden zou moeten huilen. Nadat de grootste rivier van tranen eruit is, wordt er op de deur geklopt. 'Go away!' 'Abri, it's Cal, let me in.' 'Just leave me alone.' stilte. Ik beet op mijn lip en staar naar mijn handen. Zou ik hem binnen laten? Waarom wil hij binnen? Misschien wil hij iets zeggen? Ik weet het niet, ik weet niet wat te doen. Uiteindelijk besliste ik dan maar om de deur open te doen en ik keek recht in Calums ogen. 'You've been crying.' piepte hij en nam mij in zijn armen. Oh waarom voelde dit toch zo goed? Waarom voelde ik mij toch zo veilig? 'Why have you been crying?' 'Oh just shut up and hug me.'

Reacties: