FanFic.nl

5 seconds of summer ~ Calum Hood

Cuddle

Ik lag met Calum in mijn bed en we liggen wat te knuffelen. Als een band doen we dat altijd als er iets scheelt met een andere bandlid, maar dit betekende voor mij natuurlijk veel meer dan een gewone knuffel. 'Why were you so upset?' vroeg Calum en ik legde gewoon een vinger op mijn lippen voor hem te doen zwijgen. 'But Abri, I just want to help you. I don't like to see you so upset. You were crying. I could tell by the redness of your eyes.' 'It was nothing important. I'm a girl, girls cry for no reason sometimes.' 'You never cry without a reason. Why won't you tell me, you don't have to be afraid, I won't tell the others.' ik schudde mijn hoofd en verstopte mijn gezicht gewoon tegen hem en zei dat ik er niet wilde over praten. 'Abrianna, please talk to me.' 'No.' 'Why not.' 'Why do you even want to know why I was crying. Like I said before Cal it doens't matter. Just shut up and hug the sh*t out of me.' Calum schoot in de lach en gaf mij nog meer knuffels en ik knuffelde hem blij terug. Hij hoefde echt niet te weten waarom ik aan het huilen was, hij zou zich er enkel slecht door voelen en het zou de sfeer in de band verpesten. Ik hoorde voetstappen de trap opkomen en Ash liep stil langs mijn kamer en zag Calum en mij knuffelen. 'Why are you guys hugging?' 'Doesn't matter.' 'Abrianna, have you been crying?' vroeg Ash en kwam mijn kamer binnen. Ik slaakte een zucht en keek naar mijn handen en ik wist gewoon zeker dat Calum naar Ashton geknikt had want hij kwam naar ons en legde zich erbij. 'You shouldn't cry Abri, we were just fooling around. I'm sorry. We didn't meant to hurt you.' hij nam mij vast en begon me ook te knuffelen. Daar lagen we dan met ons drie te knuffelen en de jongens zeiden steeds sorry en dat het hen speet en dat ik echt niet mocht huilen voor zo'n domme dingen. Ze zouden eens moeten weten. Opnieuw hoorde ik voetstappen de trap opkomen en ik kon wel raden dat het Michael was. Ik zag rood haar mijn kamer voorbij lopen en dan opeens terug keren. Michael keek ons drie aan. 'Guys why are you here in bed hugging? I was alreay wondering where you were.' 'Abri has been crying.' 'What why?' hij kwam de kamer binnen en ging zich ook op mijn bed zetten. Kan mijn bed wel vier personen aan? 'Because we have been assholes.' 'No seriously? Abri we were just fooling around! You know that don't you?' Ik trok mijn schouders op en ook Mikey kwam mij knuffelen en het bloed steeg naar mijn wangen. 'Don't ever cry because of us again, promise?' Ik knikte en zo lagen we ondertussen met ons vier te knuffelen en stilletjes aan begon ik het ontzettend warm te krijgen. Zolang Luke er niet bijkomt is alles goed. Maar niet veel later hoorde ik opnieuw voetstappen de trap opkomen en met moeite hief ik mijn hoofd op en zag Luke in de deuropening staan. 'Wow, that's seems cosy.' zei hij en zette een paar stappen achteruit. 'No Luke don't.' zei ik, maar het was al te laat. Luke nam een aanloop en sprong op mijn bed. KRAK! Het bed zakte door elkaar en met ons vijf lagen we op de grond. Ik kermde want had nu Michael, Calum, Ashton en Luke op mij liggen en, oh ja mijn bed was kapot. Ik keek de jongens aan en zij mij en elkaar. Schater gelach klonk door heel het huis en desondanks mijn bed per total was, konden we toch goed lachen.

Reacties: