FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

5: Schildpad? Draak?

Op dat moment klinkt er een luide knal. Het observatorium begint te trillen alsof er een aardbeving is. Rosalina kijkt geschokt op. De Luma’s vliegen angstig rondjes. Dan zweeft er opeens een reusachtig schip voor het observatorium. Rosalina’s ogen worden groot.

“Luma’s!” roept Rosalina. “Kom allemaal hier!”

De Luma’s komen al gillend naar Rosalina toe. Lila kijkt haar aan en Rosalina geeft haar een schuldige blik. “Het spijt me, Lila..” Rosalina en de Luma’s verdwijnen in het niets.

Lila gromt wat in zichzelf. “Al die aliëns,” mompelt ze.

Snel richt ze zich op het schip en heft zuchtend haar handen.

“Ik kom in vrede,” zegt ze verveeld.

Dan hijst het schip een zwarte vlag met een rood symbool van één of ander monster erop.

Lila trekt haar wenkbrauwen op. “Nu ook al ruimtepiraten?” mompelt ze in zichzelf.

Plotseling loopt er een groot, monsterlijk wezen naar de rand van het schip. Lila zet verschrikt een stap achteruit.

“Monster, reptiel..” flitst er door haar hoofd. “..schildpad?”

Het reptiel-achtige monster kijkt over de rand van het schip, recht in de ogen van Lila. Zijn ogen zijn felrood en Lila slikt. Het monster grijnst.

“Vleeseter.. Vuurspuwer..” mompelt Lila terwijl ze naar zijn scherpe tanden kijkt en de kleine, zwarte stukjes aan het uieinde ervan ziet. Ze kijkt nog een keer naar de piratenvlag en ademt diep in.

“Gegroet Kapitein! Het is een eer u te ontmoeten!” zegt ze terwijl ze haar armen nog steeds omhoog heeft. “Het spijt me het te moeten zeggen, Kapitein, maar de Waakster van het Universum is net verdwenen, en ik weet niet waar ze gebleven is!”

Het monster trekt een wenkbrauw omhoog. “En hoe weet jij dat ik de kapitein van dit schip ben?” vraagt hij haar met een holle, grommende stem.

Lila glimlacht flauwtjes. “Deduceren, meneer de Kapitein,” zegt ze, waarop het monster haar wazig aankijkt. Lila rolt even met haar ogen. “De mast, die is niet gemaakt voor iemand van uw grootte,” legt ze uit. “Dus zijn uw, laat ik zeggen, onderdanen waarschijnlijk een stuk kleiner dan u, en doen zij al het werk hier op het schip. En vergeet natuurlijk niet het symbool van uw hoofd op de vlag. Sprekend, trouwens. Echt schítterend!”

Het monster gaat langzaam met zijn nagels langs zijn kin terwijl hij luistert naar wat Lila zegt. Dan lacht hij. “Je bent slim voor een kind,” zegt hij. “En je schijnt ook nog eens wat te weten over de Waakster van het Universum. Hoe amusant!”

“Uh, sorry Kapitein, maar als ik het me goed herinner heb ik u zojuist verteld dat ik juist totaal niet weet waar zij is–”.

Het monster draait zich om en maakt een gebaar met zijn hand. Lila schrikt. Dat was een overduidelijk gebaar. Zo snel mogelijk draait ze zich om en wil wegrennen, maar dan verschijnt er opeens een vreemd, geel heks-achtig wezen op een bezemsteel voor haar. Het wezen lacht en Lila is net te laat om te reageren; het wezen pakt haar op en sleurt haar mee naar het schip.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.