FanFic.nl

Super Lila Galaxy? (VOLTOOID)

6: Hoofd van het Kwaad

“Oef!” Lila wordt neergegooid op het dek. Ze gaat langzaam rechtop zitten en wrijft over haar rug.

“Au.. Bedankt,” moppert ze sarcastisch.

Het monster staat plotseling voor haar. Lila kijkt voorzichtig omhoog om het monster in zijn ogen te kijken. Van dichtbij is hij wel heel groot.. Lila is een klein beetje geïntimideerd, maar dit besluit ze te verbergen. Het monster grinnikt weer duivels en Lila krabbelt overeind.

“Kapitein, meneer, ik vind het niet echt beleefd dat u me zomaar op dit schip plaatst, zonder het te vragen!” probeert ze het er zo beleefd mogelijk uit te krijgen.

Het monster gromt en blaast wat stoom uit zijn neusgaten. “Ik heb het gevoel alsof jij meer weet, mens.”

“Waarover?”

“Het universum natuurlijk!”

Lila trekt een zo dom mogelijk gezicht. “Wat is een unieverzhum?”

Het monster grijnst. “Hm hm hm.. Jij bent best amusant, mens. Wat is je naam?”

Lila besluit hier maar niet op in te gaan, omdat niemand haar ooit op zo'n duistere manier om haar naam heeft gevraagd. “Mijn naam is Lila,” zegt ze zo koel mogelijk. “Aangenaam.”

Plotseling grijpt het monster haar hand vast waardoor Lila verschrikt terug wil trekken, maar het monster houdt haar hand stevig vast en grinnikt. Hierdoor vergeet Lila haar emoties even uit te schakelen en kijkt hem vol angst aan.

“Ah, je bent dus toch niet zo koel als je je voordoet, hè?” gromt het monster lachend.

Lila slikt en lacht vaag. “I-ik-ik..” Verprutst, denkt Lila verslagen. Daar ging m'n masker. Joepie.

“Nou, nou,” zegt het monster grijnzend. “Je bent wel bang. Oh, maar nu vergeet ik mij helemaal voor te stellen, beste Lila.” Hij laat haar hand los en buigt zijn hoofd. “Mijn naam is Bowser. Ik ben het hoofd van al het 'kwaad’ zoals de Prinses van het Mushroom Koninkrijk het altijd noemt.”

Lila slikt. “Hoofd van het.. Kwaad?”

Ze hoort de trillende klank in haar stem en schudt haar hoofd. Nee Lila, zegt ze tegen zichzelf. Hou je koel. Hij heeft misschien door je masker heen kunnen zien, je moet je sterk houden. Blijf. Koel.

“Precies, hoofd van het kwaad,” zegt Bowser lachend. “Maak je maar gereed voor een leuke reis op mijn schip, Lila. Je blijft hier, net zo lang tot je mij alles vertelt wat je weet…”

Lila schraapt haar keel. Ze moet zichzelf koel houden. “Ik weet echt niets over dit gedoe bij het observatorium, meneer de kapitein.”

“OH NEE?!”

Bowser springt met vurige ogen op haar af en Lila valt geschrokken op de grond. Ze bedekt haar gezicht snel met haar handen.

“S-sorry meneer de kapitein, maar ik weet echt niet wat ik zou moeten vertellen..” piept ze.

Lila knarst op haar tanden. Dit schildpad-draak-achtige wezen is goed in dit soort dingen. Hij brengt haar telkens weer van de wijs! Ze kan zijn reacties niet deduceren! Wat nu?

“Ach, maar daar komen we nog wel aan toe…” zegt hij, plotseling weer met een ijskoude kalmte. Hij lacht duivels.

Lila zucht diep en haalt haar handen weg bij haar gezicht. Ze moet nadenken. Ze zit in de problemen. Op een schip in de ruimte waar de logica die zij gewend is niet overheerst. Waar onvoorspelbare wezens zijn, niet zoals de mensen op aarde die zij kent. En ze heeft geen kans te ontsnappen, want dit monster valt niet te manipuleren. Wat moet ze nu doen?!

Rustig blijven.

Wat deed haar voorvader? Hij bezocht het universum zo vaak. Waarom zou zij deze nieuwe wereld dan niet aankunnen?

Zie het als een nieuwe uitdaging, denkt ze bij zichzelf. Het leven op aarde begon me toch te vervelen. Het wordt tijd dat ik nu ook de mysteries van deze wereld ontrafel. Ik vind wel een manier om de wezens hier om te kopen. Ik vind een manier om dit monster te verslaan, en ondanks dat dit niet zal werken met mijn kracht alleen, zal het me lukken. Ik zal mijn brein gebruiken om me uit deze onzin te krijgen.

“Jij bent best goed,” geeft ze dan toe. “Maar het is niet slim om een onwetend mens op je schip mee te nemen.”

“Jij mag dan wel onwetend zijn, Lila,” zegt Bowser. Hij doet zijn armen over elkaar. “Maar je bent slim. En ik kan een beetje wijsheid best gebruiken…”
“Maar ik ga jou niets vertellen,” zegt Lila dan, zo zelfverzekerd mogelijk.

Bowser staart haar een poosje duister aan met zijn vuurrode ogen. Lila probeert zo duister mogelijk terug te kijken. Zo staan ze een tijdje in een gênante stilte een staarwedstrijd te houden, tot Bowser een stap naar voren zet en Lila wel erg omhoog moet kijken om de staarwedstrijd te winnen. Het schildpad-monster buigt zijn hoofd.

“Weet je, ik martel niet graag mensen,” fluistert hij. “Het past niet zo goed in mijn budget. Maar ik heb er geen moeite mee jouw miezerige lichaam langzaam in stukjes te breken.”

Lila slikt. “Alrighty,” fluistert ze terug. “Maar mag ik u een ding vragen? Waarom fluisteren we?”

Bowser grinnikt gestoord. “Ik hoop dat je het in je achterhoofd houdt, Lila,” zegt hij. “Jij weet als geen ander dat ik niet bluf.”

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.