FanFic.nl

De Grootste Losers van de Organization

De Grootste Losers van de Organization

"Zexion!!!"
Altix hoorde het geschreeuw en liep snel de trappen op.
"ZEXION!!!!"
Dat was Vexen. Zou er iets gebeurd zijn?
Snel liep ze verder de trap op, daar zag ze Zexion staan. Vexen kwam hysterisch de trap afrennen.
"Ik ben hier," zei Zexion geïrriteerd. "Wat moet je?"
"WAAR IS LORD XEMNAS!?!?" riep Vexen keihard in zijn gezicht.
"Zijn gebruikelijke plek!" reageerde Zexion, nog geïrriteerder dan net. Hij keek alsof hij helemaal klaar was met alles en iedereen.
"De Chamber of Repose," zei Vexen en hij baalde blijkbaar als een stekker. Altix grinnikte. Was dat alles? Was dat de reden waarom hij zo hysterisch deed?
Blijkbaar werd Zexion echt moe van Vexen. "Ja, ga zelf maar eens kijken."
Vexen keek hem verontwaardigd aan. "Dat is niet grappig!!!" Hij zuchtte diep. "Ik neem aan dat ik geen andere keus heb dan te wachten, maar de klok blijft tikken, ik heb amper tijd meer! Wat moet ik doen?! Grrr.. Waarom is hij nooit in de buurt als ik 'm nodig heb.. Het lijkt wel alsof hij wéét dat ik naar hem op zoek ben!"
Altix zag Vexen de trap weer verder af lopen. Wat zou het nieuws dat hij had dit keer zijn?
"Yo Vexen," zei ze droog.
Vexen keek op. "Oh, jij. Heb jij Xemnas ergens gezien?"
"Nee."
"Aaaargh!"
"Zeg, waarom ben je zo hysterisch?"
"HYSTERISCH?! IK BEN HELEMAAL NIET HYSTERISCH!!! IK HEB ALLES ONDER CONTROLE!!!!!"
"Uhm.. Juist. Hey eh, Vexen, Xemnas gaat juist in die.. Chamber of Repose zitten als hij weet dat je d'r aan komt. Ik bedoel, ik zou ook bang zijn voor een schreeuwende Vexen die naar je op zoek is.."
"Dat is ook niet grappig! Ik heb echt geen tijd hiervoor, Altix!"
"Natuurlijk niet. Maar je bent nu toch aan het wachten op Xemnas?"
"Ja.."
"Nou, waarom gaan we dan niet eens een goed gesprek voeren? Wat weet je allemaal van Castle Oblivion?"
"Waarom wil jij dat weten?!"
"Doe nou es een keer rustig man! Ugh, ik word echt gestoord hier. Ik denk namelijk dat Castle Oblivion een faciliteit gaat worden voor jouw onderzoek. Experimenten! Chemische reacties! Genetisch manipuleren! Klinkt wel leuk toch?"
Nu keek Vexen iets minder nijdig. "Experimenten? Hm.. Dat klinkt best goed.."
"Dus als ik jou was, zou ik maar alvast een project gaan bedenken."
"Oh, maar dat heb ik al, Altix.. Dat heb ik al lang gedaan..."
Een enorm duivelse grijns verscheen op zijn gezicht. Dat was zijn zogenaamde wetenschappers-blik. Altix kreeg er altijd de rillingen van.
"Ew. Anyway, wat is je idee?"
"Een kloon, Altix. Een kopie! Een EVENBEELD. Ik ga op zoek naar iemand die ik kan kopieëren en gebruiken! Een soort slaafje. Klinkt dat niet wonderbaarlijk? Hahahaa!"
Altix griezelde bij die lach en glimlachte toen op domme manier. "Oh, Xigbar heeft trouwens een nieuwe Nobody gevonden voor bij de organisatie. Marluxia, volgens mij. Interessant hè? Straks zijn deze hallen vol met Nobodies zoals wij! Is dat niet geweldig? Vexen?"
"Hmph. Al dat gedoe. Straks heb ik geen rust meer!"
"Ah, daar zit ik eerlijk gezegd ook over in. Ik vind het juist zo lekker rustig hiero." Haar oog vertrok even. "Behalve dan op die momenten waar jij door het kasteel heen aan het rennen bent met je veel te lange jas, al schreeuwend dat je op zoek bent naar Lord Xemnas. Heh, je zou denken dat mensen zonder hart als zombies rondliepen. Langzaam, geen geluid makend... Maar goed, dat blijkt dus niet zo te zijn."
"Ja, nou daar kan ik ook niets aan doen!" reageerde Vexen fel. "Ik heb het enorm druk en ik kom tijd te kort. Als jij nou eens even heen gaat, dan kan naar Xemnas."
"..die nog steeds in de Chamber of Repose zit te zitten."
"Heuh... Dat klopt... HEY XALDIN!!!!!!!!!!!!"
Altix legde verschrikt haar handen op haar oren.
"Jeez, was dat echt nodig?!" reageerde ze nijdig.
"Inderdaad," mompelde Xaldin die de trap af kwam lopen. "Ik vond dat uiterst onnodig."
Vexen keek boos. "Luister eens even, hoe lang zit Xemnas nou in zijn kamer?"
"Een uurtje of twee," antwoordde Xaldin. "Waarom is die informatie zo belangrijk voor je?"
"Ik moet dringend met hem spreken."
"Nou, dan kun je maar één ding doen: wachten."
Altix keek even naar Xaldin. "Waarom is jouw stem eigenlijk zo verkrekt?"
"Verkrekt is niet eens een woord."
"Je weet wat ik bedoel."
Vexen stootte haar aan. "Het is niet aardig om zomaar tegen mensen te zeggen dat hun stem verkrekt is!"
Altix keek hem droog aan. "Hm. Jij hebt makkelijk praten. Jouw stem klinkt zo goed dat ik er de hele dag aan één stuk door naar zou kunnen luisteren. Behalve dan als je aan het schreeuwen bent, natuurlijk," voegde ze er snel aan toe.
Vexen schoot in de lach. "Dat is het vreemdste compliment dat ik ooit gehad heb!"
Xaldin grijnsde dom. "Dat is het énige compliment dat je ooit gehad hebt."
"Vervloek jou, Xaldin," kaatste Vexen terug. "Jij moet niks zeggen met je verkrekte stem."
"Hé hé," zei Altix waarschuwend. "Dat mag je niet zomaar zeggen, hè?"
Hierop schoten ze alle drie in de lach.

Nee, Roxas, Axel en Xion waren niet de enige Nobodies die wel eens konden lachen. Zelfs de grootste losers van heel Organization XIII hadden wel eens plezier.

Reacties: