FanFic.nl

XOXO, Ashton Irwin

Twitter

Ik probeerde wat te slapen maar ik hoorde steeds mijn gsm beven. Geen idee waarom mijn gsm dit doet, maar ik probeerde mijn gsm te negeren.Het was middernacht en ik had echt geen zin om op mijn gsm te kijken. Ik was veel te moe om te kijken en probeerde nog een beetje te slapen aangezien ik nog alle tijd van de wereld had. Toch bleef mijn gsm afgaan en na een tijdje was ik het spuugzat en nam mijn gsm in mijn handen en keek wat er gaande was. Al die meldingen van Twitter, waarom heb ik zoveel meldingen van Twitter? Ik open mijn Twitter en bekijk mijn meldingen. Allemaal berichtjes van 5 Seconds of Summerr fans. Ik las er een paar en piepte.

OMG ASHTON FOLLOWS YOU AND MESSAGED YOU!
You got a tweet from Ashton!
Why does Ashton tweet you?
OMG you got followed by Ashton!

Ongelovig scrolde ik verder en zag dan Ashton zijn mooie gezichtje tussen mijn volgers staan en dan zag ik zijn berichtje. Ofcourse I remember you! Can't wait to hear again from you soon enough! Mijn wangen kleurden zo rood en ik dacht bij mijzelf zie je wel dat hij het was. Ik haalde diep adem en kon wel tieren van geluk. Snel stuurde ik een privé berichtje naar Ashton en typte: So it's really you who has send me those letters? I really hope so! Zuchtend plofte ik terug op mijn rug en staarde naar het plafond. Niet te geloven dat het echt Ashton is. Ik heb er altijd in gelooft, maar niemand geloofde mij, en kijk maar. Al snel ging mijn gsm weer een paar keer af. Ik keek en had al een privé berichtje terug gekregen. Ik opende het en mijn hart raasde in mijn borstkas. Yes I did send you a letter and I can't wait to get to know you better! Het bloed stroomde door mijn wangen en ik wist gewoon dat ik zo rood als een tomaat stond. Ik wist wel dat hij het echt was. En hij kon niet wachten om mij beter te leren kennen, is dat niet geweldig? Het lijkt wel alsof ik droom. Ik kneep in mijn arm om zeker te zijn dat ik niet droomde. 'Auw.' piepte ik. Nee ik ben niet aan het dromen. Oh my god, wat is dit leven?

De volgende ochtend belde ik Nathalie dat ze moest komen. Ik vertelde haar dat ik bewijzen had dat de brief echt van Ashton was. Ik hoorde haar al aan de andere kant van de telefoon zuchten, maar wist dat ze wel van gedrag/mening zou veranderen wanneer ze de privéberichtjes van Ashton zou lezen. 'Skrolan, laat het gewoon los.' 'Maar Nathalie! Het is echt! Kom gewoon en dan zul je het zelf wel zien.' een zucht. 'Oké oké, ik wil gewoon niet dat je in iets gaat gaan geloven en dan te weten komt dat het niet waar is en dat je dan super verdrietig bent. Ik wil je echt gewoon niet verdrietig zien.' haar stem klonk oprecht en ik besefte wel dat ze mij gewoon tegen pijn wou beschermen, maar Ashton heeft zelf gezegd dat hij die brieven geschreven heeft, dus. 'Ik kom binnen een halfuurtje.' 'Super tot straks Nath.' 'Tot straks.' Ik wist wel dat ze echt niet overtuigd was, maar vanaf ze de privé berichten ging lezen zou we wel overtuigd zijn.

De deurbel ging en ik rende de trap af om open te gaan doen. Nathalie stond daar te wachten en ik knuffelde haar blij. 'Oké, wat is nu het bewijs dat die brieven van Ashton komen?' vroeg ze zuchtend en ik trok haar grijnzend mee naar mijn kamer. Ik had alles al op mijn laptop klaargezet. Ik duwde haar ongeduldig in mijn bureaustoel en zei dat ze alles moest lezen. Nathalie draaide met haar ogen en begon te lezen. Meteen veranderde haar blik en ongelovig staarde zij mij aan. 'IK ZEI HET JE TOCH!' riep ik blij en knuffelde haar. 'Oh my god Skrolan, jij bent gewoon penvriendjes met Ashton!' 'Niet te geloven hé!' 'Sorry dat ik je niet geloofde.' 'Niet erg, je gelooft mij nu toch wel.' Ze knikte en staarde terug naar het scherm. 'Niet te geloven dat het echt hem is.'

Reacties: