FanFic.nl

Iluna Lavender en het geheim van de maan

4- Sorteren en pepermuntballetjes

De vrouw die de deur open maakte had een lichtblauw gewaad aan, en ze oogde heel broos, ondanks dat ze er jong uit zag. Misschien begin dertig. Haar haren waren kort en zwart, ze oogde een beetje als een klein meisje, maar haar ogen stonden streng en Iluna had het gevoel dat ze niet met zich liet sollen.
“Eerstejaars Professor Torenweg” Ze de Reus. “Dankjewel Hagrid” Zei Professor Torenweg tegen de Reus, die dus Hagrid heten. Haar stem klonk heel zacht, een beetje hees. “Ik neem het wel over van hier.” Ze deed de deur wijd open en leidde de eerstejaars door een grote hal. Die verlicht werd door vlammende toortsen. Er klonk geroezemoes uit een grote deur aan de rechterkant van de hal, de andere leerlingen waren er blijkbaar al. Maar professor Torenweg leidde hen een lege kamer in.
“Welkom beste jongens en meisjes op Zweinstein. Zomenteen beginnen we met het openingsbanket om het begin van het schooljaar te vieren. Maar eerst zullen jullie worden verdeeld over de verschillende afdelingen. Deze sorteerseremonie is belangrijk. Tijdens je verblijf hier fungeert je afdeling min of meer als je familie, je volgt lessen met de rest van je afdeling, slaapt op de afdelingsslaapzaal en brengt je vrije tijd door in jullie eigen leerlingenkamer. De afdelingen zijn: Grifoendor, Ravenklauw, Huffelpuf en Zwaderich. Elke afdeling heeft zijn eigen nobele geschiedenis en heeft opmerkelijke heksen en tovenaars voortgebracht. Hier op Zweinstein leveren eventuele triomfen leveren afdelingspunten op en bij overtreding van regels worden er punten afgetrokken. Aan het einde van het schooljaar wordt de afdeling met de meeste punten een beker toegekend. Ik vertrouw erop dat ieder van jullie je eigen afdeling eer zal bewijzen. De sorteerseremonie begint zo, de andere leerlingen en leraren zijn hierbij aanwezig. Ik stel voor dat jullie hier even bijkomen van de reis en dan kom ik jullie zo halen.” Ze glimlachten even bemoedigend, waarna ze de kamer verliet.
Nu de professor weg was, werd er druk gefluisterd. Iedereen was zenuwachtig en angstig. Wat zou de sorteerseremonie inhouden? Ze konden toch niet verwachten dat ze nu al toverkunsten zouden moeten doen? Tessa werd door de zenuwen nog spraakzamer “Ze zouden toch niet echt een trol kunnen houden, toch. Of misschien een kleine trol? Zijn er kleine trollen?” Iluna haalde haar schouders op, op het moment dat Tessa even vragend naar haar keek, maar verzonk vervolgens in haar eigen gedachten. Ze had altijd wel gedacht dat ze zich overal kon redden, dat ze ook als ze alleen was sterk zou zijn. Maar de waarheid was dat alle stoere dingen die ze had gedaan, samen met Frederike waren en nu was ze alleen. Een test in het bij zijn van de hele school, ze zou voor schut staan, vast en zeker. Ze kon niets van spreuken of magie.
Niet alleen Tessa en Iluna waren zenuwachtig. Ook de andere eerstejaars waren nerveus aan fluisteren of om zich heen aan kijken. Een jongen was op aan noemen welke spreuken hij misschien zou moeten gebruiken. Achter hem was een meisje luid aan het snikken, maar de reden waarom was voor Iluna niet duidelijk. Voor haar stond echter een Meisje dat luid sprak met de jongen naast haar. Iluna dacht dat ze in een of andere manier familie waren want ze hadden alle bij hetzelfde witblonde haar. “Ik snap niet dat iedereen zich zo bang maakt voor de sorteerseremonie, hun ouders waren blijkbaar te beroerd om hun te vertellen wat die inhoudt. Gewoon weg sneu. Ik weet wel zeker in welke afdeling ik kom.” Zei de Jongen op een arrogante toon. Waarop het meisje zei ,terwijl ze ergens op kauwde, Iluna dacht dat het kauwgum was. “Tjaa… Zullen wel halve dreuzels zijn, de meeste. Er zijn niet veel echte toverfamilies meer, weet je…” Het klonk zo bekakt dat Iluna er even om moest grinniken. Gelijk draaide het meisje zich om. “Vind jij mij grappig?” Vroeg ze terwijl ze een gezicht trok alsof ze iets vies zag. “Gezien die domme blik, kan ik er vanuit gaan dat jij een halfbloed bent.” Ze klakte met haar tong.

Iluna wist niet zeker met wat het meisje bedoelde met halfbloed, maar besloot om dit toch niet zomaar over zich heen te laten komen. “En juffrouw de kauwende koe, wie denk jij dan dat je bent?” Zei ze woedend. Het meisje leek even van haar stuk te zijn gebracht, ze kreeg een rode blos op haar wangen en reageerde na een paar seconden met een stem die extra bekakt klonk: “ Ik ben Rivka Ravenwoud en dit is mijn neef Leron Ravenwoud” Ze wees naar de jongen naast haar, die zich nu ook omdraaide. Vervolgens zei ze extra langzaam, alsof Iluna nogal achterlijk was: “Ravenwoud, is een edele volbloed familie, maar ik denk niet dat iemand zoals jij dat door zal hebben, juffrouw…?”
“Lavender” Snauwde Iluna: “Iluna Lavender” Ze begon echt een hekel te krijgen aan de twee.
“Ravenwoud?” Mompelde Tessa, “Ik zou niet trots zijn op die achternaam.”
Woedend keek Rifka haar aan, ze wou iets zeggen, maar de jongen, Leron, was haar voor.
“tss.. Ik hoef niet te vragen wie jij bent… Oranje Vogelnestje op je kop, wipneus en een stank pfff... Jij bent een Roodstruik!” Zei Leron vol minachting.
“ Ja, en dan nog?”
“Volgens mijn vader” Begon Leron, maar wat hij verder zei werd onderbroken door een paar angstige kreten.

“Aah” “Wat krijgen we nou.”
Een waterballon spatte op Lerons hoofd uit elkaar. Hij was niet de enige die geraakt werd. Verschillende eerstejaars waren al nat en er vlogen nog steeds waterballonen door de lucht. Iluna probeerde te zien wie er gooide. Ze zag iets wat er uitzag als een spook, maar dan met een fel oranje strik. Het was een klein mannetje en hij lachte vals terwijl hij bleef gooien. “FOPPE!” Professors Torenweg’s stem liet iedereen schrikken. “WEG NU!” Even leek het erop dat Foppe gewoon door zou gaan, maar na nog een dreigende blik gleed hij door de linker muur heen.

“Dat was Foppe, een klopgeest, Het is gewoonweg een schande.” Professor Torenweg leek even te gefrustreerd om iets te zeggen, maar zei toen: “Volg mij, vorm een rij, twee naast elkaar, klaar?..Oke, kom maar, volg mij. “ De leerlingen volgde haar de kamer uit en door de grote deur die uitkwam in een enorme hal. Vier lange tafels gevuld met leerlingen keken naar de eerstejaars. Aan het andere eind van de hal was op een iets verhoogd podium een tweede lange tafel, waarop zo te zien de leraren zaten. De bleven met de rug naar de lerarentafel stilstaan. En voor de lerarentafel stond een doodnormale kruk met een sjofele hoed er op. Hij leek zou oud, dat het Iluna niets zou verbazen als hij zomaar uit elkaar kon vallen. Iedereen in de zaal keek ingespannen naar de hoed, en dus deed Iluna dat ook maar. Een tijdje leek het alsof er niets gebeurde ,maar toen opende er een spleet in de rand van de hoed, als een mond, en begon de hoed te zingen:

Een oude hoed, das wat je ziet,
Maar Laat je niet zo foppen
Ook al weet je zelf nog niet
Waar jij het ver zal schoppen
Heus, ik weet van top tot teen
Heel goed waar jij bij past
Echt waar, zie maar, ik weet meteen,
En zeg dan ook alvast
Er zijn er vier, vier afdelingen
Met ieder een eigen kracht
Waar ook voor jou, echt waar
Een eigen plekje wacht
Als eerste noem ik Ravenklauw
Waar mensen zijn, vol verstand
Leergierig, slim en intelligent
Met wijsheid aan hun kant
Als tweede is er Huffelpuf
Die zijn trouw en loyaal
harde werkers, vol goede moed
En ook nog zeer sociaal
Als derde noem ik Zwadderich
Die bereiken altijd hun doel
Sluw zorgen ze dat niets afleid
En houden ze hun hoofd koel
Als laatste komen wij bij Griffoendor,
Die blinken uit door durf en lef,
Dapperheid en Heldendom,
Is wat een Grifoendor rest,
Wees niet ongerust,
Echt ik weet het vast
zet mij rustig op je hoofd,
En ik zeg waar jij bij past.

Nu de sorteerhoed was uitgezongen, barste de zaal in luid applaus, de hoed boog nog een paar keer met de punt en bleef daarna doodstil liggen op het krukje. “Ik noem jullie namen op alfabetische volgorde, als je je naam hoort ga je op de kruk zitten en zet je de sorteerhoed op je hoofd.” Zei Professor Torenweg terwijl ze een stuk perkament uitrolde.

”Arend Lisa” Een meisje met kort blond haar liep naar de kruk toe. Ze had de hoed een hele tijd op haar hoofd toen die: “GRIFFOENDOR” Brulde. Lisa zette haastig de hoed terug en holde naar de tafel van grifoendor toe, die in luid applaus was uitgebarsten.

“Bijlmoer Pascal” Een bleke magere jongen liep naar voren. “ZWADDERICH” Brulde de hoed na een paar seconden. Zo ging het een tijdje door. Donder Linda werd de eerste ravenklauw, Dunnel Bas kwam in Huffelpuf, een tweeling Genebol Lisselotte en Genebol Annaloes kwamen allebei in Huffelpuf. Iluna zag dat de hoed soms wat langer er over deed voor hij de afdeling riep en soms heel kort. Giddel Sander moest wel een halve minuut op het krukje blijven zitten voordat de hoed: “Ravenklauw” riep. Iluna werd steeds zenuwachtiger en probeerde niet te veel naar de applaudisserende tafels te kijken.

‘Haas Thijs’’Griffoendor’

Ergens wenste Iluna dat het nog heel lang zou duren voor ze aan de beurd kwam, met al die starende blikken. Maar aan de andere kant wenste ze dat professor Torenweg snel haar naam zou noemen, dan was ze er in ieder geval van af.

‘Ijsden Indie’ ‘Ravenklauw’ ‘Katvoer Felix’ ‘Zwadderich’ Een jongen met een zelfvoldane grijns liep naar de tafel van zwadderich. Iluna keek hoe de tafel applaudisseerde, om een of andere rede, misschien vanwege wat Tessa had gezegd, leek zwadderich haar maar een rottig stelletje en ze hoopte dat ze niet bij hen werd ingedeeld.

Plots kwam er een akelige gedachten in Iluna op, zoals zulke gedachtes zich wel vaker voordoen in zulke situaties. Wat als haar naam helemaal niet opgenoemd zou worden, wat als alle leerlingen gesorteerd zouden zijn en alleen zij hier nog zou staan, en dan zou de professor vragen wat zij hier deed en dat het waarschijnlijk het beste was dat ze zo snel mogelijk terug zou gaan. Misschien met brandstof.

“Iluna” Tessa stootte haar aan. “Lavender Iluna” Zei Torenweg,: “Lavender Iluna, is er niet?” “NEE, ik ben er wel” Riep Iluna, terwijl ze haastig naar de kruk liep. Niet te geloven dat ze haar eigen naam niet had gehoord, zo in gedachten was ze. De leerlingen in de zaal waren nog steeds aan lachen , terwijl ze de hoed opzetten die over haar ogen viel. Iluna schrok even ,toen ze de hoed in haar oor hoorde fluisteren “Aah, Lavender, Lavender… een orginele naam, niet eerder tegen gekomen, interessant, interessant. Een goed stel hersenen, een drang om jezelf te bewijzen ook wel, creatief, en bijzondere gave, wel heb ik ooit. Dat ben ik niet vaak tegengekomen. Moeilijk, Moeilijk. Waar zal ik jou stoppen? Griffoendor zal bij je passen, je hebt veel moed in je, maar Ravenklauw zal je helpen je creativiteit en intelligentie te ontwikkelen. En dan die gave… hmm, hmmm…. Dan hou ik het bij… RAVENKLAUW” Het laatste riep de hoed hardop.

De tafel links-midden barste in luid applaus en Iluna zette snel de hoed weer terug en liep snel naar de tafel toe. Ze ging naast Sander zitten die al gesorteerd was. Hij was iets langer dan haar en had donker haar, een licht getinte huid en een sproet boven zijn lip. “Sander Giddel” en hij schudde Iluna hand. Gelijk gevolgd door een lang meisje met hetzelfde rode krullende haar als Tessa. ‘Jessica Roodstruik’ Het meisje glimlachte naar haar en draaide zich daarna om richting de rest van de eerstejaars die nog gesorteerd moesten worden. “Ik hoop dat mijn zusje ook in Ravenklauw komt.”

Iluna voelde zich zichtbaar opgelucht nu ze gesorteerd was en keek voor het eerst echt om zich heen. Ze zag dat de groep leerlingen die nog gesorteerd moesten worden steeds kleiner werd. ’Maaiers Paula’ ‘van der Meer Natasja’ ‘Moos Lars’ ‘Notman Raf’ ‘Ozaboom Moud’

Ze zag nu ook dat ze zich in een magnifieke ruimte bevond. Het plafon was bezaaid met honderden sterren en er zweefde kaarsen in de lucht die de ruimte verlichte. Ze zag de reus Hagrid zitten aan de oppertafel, hij lachte toen ‘Potgens Ronda’ bij griffoendor werd ingedeeld. Ze zag dat alle leraren meeklapten ,wanneer er een leerling was ingedeeld, maar dat aan de leerlingentafels alleen de leerlingen van de betreffende afdeling klapte. ‘Radelaar Len’ ‘Ravenklauw’ Iluna klapte nu ook met de rest van haar tafel mee. Ze zag ook spoken aan de afdelingstafels zitten. Ze waren dof glanzend, helemaal niet zo als Foppe, de geest die hen eerder met waterballonnen had bekogelde.

“Ravenwoud Rifka” Het arrogante meisje liep naar de kruk en had de hoed nog geen seconden op haar hoofd toen die riep: “Zwaderich”, maar bij haar neef duurde het veel langer voor dat de hoed “Zwadderich” riep.

“Roodstruik Tessa” Iluna keek gespannen toe hoe Tessa op het krukje ging zitten. De hoed deed er een poosje over. Iluna wachtte gespannen af en toen:

“HUFFELPUF”

Tessa werd rood, vergat half de hoed terug te zetten en moest daarom een stukje terug lopen, voor ze zich naar de applaudisserende Huffelpuf tafel voegde. Iluna voelde een steek van verdriet. Haar eerste vriendin hier werd gelijk bij een andere afdeling geplaatst. Ook haar zus keek even teleurgesteld. “Das jammer ,maar ik denk dat mijn vader wel blij zal zijn, hij zeurt altijd dat hij de enige Huffelpuf in de familie is.” Er waren nu nog maar een handje vol leerlingen over. ‘Stevens’ ‘Tummel- Fridal’ ‘van Wijzeren’. Uiteindelijk werd ‘Vos Sidney’ als laatste bij Zwaderich ingedeeld en daarna pakte professor Torenweg de kruk en de hoed weg.

Vervolgens stond een oude heks die aan het midden van de oppertafel zat op en liep naar voren. “Welkom, welkom op Zweinstein, aan het begin van dit nieuwe schooljaar, hoewel ik graag een paar mededelingen zou willen doen, lijkt het mij het beste om daarmee te wachten tot na het feestmaal, als jullie knorrende magen jullie niet meer zullen afleiden.” Ze keek even gepikeerd ,alsof ze zich afvroeg of volle magen wel zouden helpen bij het luisteren naar mededelingen. “Voor nu zal ik zeggen tast toe”

En plots waren de gouden schalen gevuld met eten. Pasteitjes, Hartige taartjes, gebakken spek, Ham, Kippenpootjes, Worteltjes, gebakken aardappels, gekookte aardappels, gevulde paprika’s, rijst, Worstjes, zuurvlees, verschillende sausen en vreemd genoeg pepermuntballetjes. Iluna pakte een beetje van alles wat, behalve de pepermuntballetjes. Het eten was heerlijk. Sander was in gesprek met het meisje tegen over hem, dat Paula heette. Ze hadden het over de lessen. “O, ik hoop dat ze snel beginnen, ik heb voor de zekerheid de belangrijkste datums van de koboldoorlogen al uit mijn hoofd geleerd, ik ben heel erg geïnteresseerd in de geschiedenis van toverkunst. Iedereen zegt dat dat saai is, maar het is altijd mijn lievelingsvak geweest. Ik vind vooral de tijd van de Maya’s en de Franse revolutie leuk. Ik ben benieuwd hoe dat is bij tovenaars.” Zei ze. Sander leek even verwonderd alsof hij niet had verwacht dat iemand in zo’ een korte tijd zoveel kon zeggen, maar antwoorde vervolgens: “Ik kijk vooral uit naar Verweer tegen zwarte kunsten, mijn vader is schouwer, hij verteld er heel veel over”

Aan de andere kant van de tafel ging het gesprek over afkomst. “Ik ben wat je kunt zeggen bloedzuiver, maar wij vinden dat niet echt belangrijk” Zei Jessica tegen een eerstejaars meisje met nogal sprieterig haar in twee knotjes. Die zei: “Ik ben half-half. Mijn moeder is een heks, ze houd nogal van experimenteren, mijn vader wordt er gek van. Hij is apotheker.” Ze zag eruit alsof ze zelf ook wel graag experimenteerde, met de paarse en blauwe strepen die uit haar knotjes piekte . Jessica vroeg vervolgens aan Iluna: “En hoe is het met jouw familie?” Iluna werd een beetje overrompeld door die vraag. “Ik weet het niet, ik denk dat ze misschien tovenaars waren, maar ik weet niet wie ze zijn…” Ze voelde zich ongemakkelijk door de half verbaasde en half meelijdende blikken van de anderen, en begon dus snel over de afdelingen. “Kan je omgaan met iemand van een andere afdeling?” Jessica barste in lachen uit. “Natuurlijk, dat zou anders echt belachelijk zijn… Al gaat niemand echt veel om met de zwaderaars. Ze zijn gewoon zo…” Iluna voelde ze zich hierdoor wat opgeluchter en het meisje met het sprieterige haar, dat Indie heette, begon te vertellen over een van de experimenten van haar moeder.

“En we dachten eerst dat ze gewoon een beetje misselijk was of zo, maar toen werd ze echt heel groen, een beetje de kleur als zo een zure appel. Zo keek ze trouwens ook. Het duurde een week voordat haar huidskleur weer normaal was.” Vertelde Indie en de andere lachte. Nadat iedereen zich tot barstend toe had gegeten, alles was heerlijk. Verdween het eten en waren de bordjes weer brandschoon. Een seconden later verschenen de toetjes. Allerlei ijs versiert met sprenkels, chocolade en stukjes fruit, stroopwafels, rijstpudding, vanillepudding, chocoladepudding, aardbijen, moorkoppen, donuts, muffins, appeltaart, cake, slagroom en kannen gevuld met warme chocolademelk.

Iluna vulde een beker met chocolademelk en slagroom en doopte daar stukjes stroopwafel in. Een spook was er bij komen zitten tussen Iluna en Sander. Ze had lang zilverkleurig haar en leek erg vrolijk, toen ze de arm van Iluna een momentje aanraakte, huiverde Iluna. Het was alsof ze haar arm zojuist in ijswater had gehouden. “Bent u het spook van Ravenklauw? ” Vroeg Sander aan haar. Iluna die niet snapte wat hij daarmee gedoelde keek hem door het spook heen verbaast aan. “Iedere afdeling heeft toch een spook?” Zei Sander als reactie op Iluna’ s blik. “Nee, nee, het echte inwonende spook van Ravenklauw is de grijze dame, daar achter.” Ze wees even naar een geest aan het andere eind van de tafel. “Ik ben bekend als vrouwe Hesta van Rosendaal tot Waters of simpelweg Roos.” Ze glimlachte: “Ravenklauw was trouwens wel mijn afdeling, ik hoop dan ook dat jullie eindelijk eens ravenklauw de afdelingstrofee bezorgen, het is gewoonweg een schande dat al meer dan honderd jaar alleen Zwadderich en Grifoendor hem toe-eigenen. Aan deze tafel zitten nog de slimste koppen ook. In mijn tijd had Ravenklauw de trofee acht keer op een rij gewonnen.”

Toen ook de toetjes verdwenen waren stond Professor Anderling weer op: “Nu wij allen geen lege magen meer hebben, wil ik graag wat woorden zeggen. Als eerste wil ik Professor Demitri verwelkomen als jullie leraar toverdranken. Als tweede heeft Meneer Vilder, de conciërge, mij verzocht om jullie eraan te herinneren dat er tussen de lessen niet getoverd in de gangen mag worden, dat alle artikelen uit tovertweelings topfopshop of dergelijk nog steeds ten strengste verboden zijn en dat het bos op het schoolterrein verboden gebied is. Ten slotte wil ik jullie laten weten dat dit jaar als alles verloopt volgens plan mijn laatste jaar als schoolhoofd van zweinstein wordt. Volgend jaar zal Professor Torenweg mijn taken als schoolhoofd van zweinstein over nemen.” Ze glimlachte even, wat zo te zien iets zeldzaams was. De zaal barste uit in een eervol applaus een paar leerlingen (voornamelijk uit de richting van de Grifoendortafel) riepen iets protesterends, het was duidelijk dat professor Anderling een geliefd schoolhoofd was. “Dat waren alle mededelingen, ik wens jullie allemaal een leerzaam schooljaar toe en een goede nachtrust.”

Iedereen stond op en Jessica en een jongen die Iluna nog niet eerder had gezien riepen dat de eerstejaars van Ravenklauw hen moesten volgen. Iluna keek nog snel naar de tafel van Huffelpuf waar Tessa ook opstond en met de eerstejaars Huffelpufs meeliep. In de hal bij de marmeren trap gingen de Huffelpufs door een deur die naar een lange gang leiden en de Ravenklauwen klommen verder omhoog. Jessica leidden hen door verschillende deuren, bochten, gangen en trappen tot ze een ogenschijnlijke nis in gingen, waar een wenteltrap was, die in spiralen omhoog liep.

Boven aan de trap kwamen ze bij een deur zonder deurknop of sleutelgat en met alleen een bronzen klopper in de vorm van een Arend. “Allemaal even goed opletten. Om in de leerlingenkamer te komen moet je een keer kloppen. De klopper zal een vraag of raadsel stellen en als je het antwoordt goed hebt kan je naar binnen, heb je het fout dan zal je moeten wachten tot iemand anders komt die het wel weet.” Zei de vijfdejaars jongen en hij klopte op de deur met de klopper. De aderlaar sperde zijn snavel open en uit de snavel kwam een zachte melodieuze stem die vroeg: “Voor wie maakt het licht van de maan het verschil?” “Wat denken jullie?” Vroeg Jessica. Het was Paula die antwoord gaf een beetje verlegen: “Ik denk uh … een weerwolf misschien?” “Heel goed” Antwoorde de Arend en de deur ging open.

Ze kwamen in een ronde luchtige ruimte. Het plafon was beschilderd met sterren en de vloerbedekking van nachtblauw. Er stonden stoelen, tafels, banken en bureaus, allemaal met hetzelfde nachtblauw in de bekleding of randen en hoeken. In een grote haard in een van de hoeken brandde een heerlijk knisperend vuurtje en in een van de nissen stond een groot standbeeld van wit marmer. Aan alle kanten in de kamer waren sierlijke ramen met sierlijke blauwe gordijnen. Jessica leidde de meisjes naar de linker kant van de kamer waar een stenentrap met blauw tapijt naar boven liep. “Deze trap leid naar de meisjes slaapzalen, de andere trap” Ze wees naar de trap waar de vijfdejaars met de jongens bij stond aan de andere kant van de kamer. “…Is trap richting de jongens slaapzalen. Bij het standbeeld van Rowena Ravenklauw zijn twee deuren die leidden naar jongens en de meisjes badkamer, daar kun je je nog even opfrissen als je zou willen. Ik wens jullie een goede nacht slaap, want morgen vroeg startte de eerste lessen van het jaar.”

Iluna liep samen met de andere meisjes de trap op, die eerst recht liep en vervolgens overging in een wenteltrap. Op elke verdieping die ze passeerde stond geschreven in gouden letters voor welk leerjaar de kamer was. Het begon met zevendejaars onderaan en pas op de laatste deur stond eerstejaars studenten. Ze liepen de kamer is. Een prachtige ronde torenkamer met vijf prachtige hemelbedden. Het beddengoed was nachtblauw, maar de gordijnen waren eerder hemelblauw. Dezelfde sierlijke ramen die Iluna in de leerlingenkamer had gezien, waren hier ook tussen de bedden in. Iluna en de andere meisjes waren zo moe, dat ze gelijk hun pyjama’s aantrokken en in hun bedden klommen (echt klimmen ,want de bedden waren nogal hoog). Deze dag was zo vol indrukken geweest dat Iluna binnen enkele seconden in slaap was gevallen.

Reacties: