FanFic.nl

School?

Biologie

Die Itachi… Die vervloekte Itachi! Lena was enorm kwaad op hem. En ook een beetje op zichzelf. Misschien had ze beter niet weer kunnen slapen tijdens de les… Maar toch! Waarom moest hij haar nou onder die illusie gooien?!
Maar dat was niet Lena’s grootste probleem hier. Waar ze écht mee zat, was het feit dat ze te laat was voor biologie. Het gaf haar al een vervelend gevoel in haar buik als ze dacht aan haar biologiedocent Orochimaru. En nu was ze te laat! Een beetje angstig liep ze door de gang. Misschien was hij wel helemaal niet in de klas, zei ze tegen zichzelf. Misschien was er wel helemaal niets aan de hand.
Lena slikte.

Oké, daar gaan we dan..
Lena ademde diep in en opende de deur naar het lokaal. Meteen sloeg de stilte haar in haar gezicht als een koude windvlaag. Niemand zei een woord. Lena keek even naar haar klasgenoten die allemaal op hun plek zaten. De meesten keken haar met medelijden aan, terwijl sommigen hun ogen snel ergens anders op hadden gericht… Alsof ze niet wilden ziet wat zou volgen.
Een paar meter voor haar stond Orochimaru iets op het bord te schrijven. Lena zette voorzichtig een stap het lokaal in en sloot de deur achter zich.
“Hallo..” zei ze.
Orochimaru stopte abrubt met schrijven op het witte bord. Als een robot. Langzaam draaide hij zijn hoofd naar Lena die haar knieën al voelde knikken. Waarom gaven ze deze man sowieso toestemming om hier te werken? Zijn lange zwarte haar, bleke huid en doordringende slangenogen zouden al genoeg moeten zijn om zelfs de andere docenten van de school de stuipen op het lijf te jagen… Maar zijn persoonlijkheid was de echte boosdoener.
Lena slikte toen Orochimaru zich op haar richtte. Een duistere blik verscheen op zijn gezicht.
“Maar hallo, Lena,” zei hij zoetsappig. “Mag ik vragen waar je zo laat vandaan komt?”
Lena slikte en probeerde zijn stekende ogen te ontwijken. Ze had alvast een antwoord voorbereid. “Ik… Moest nog iets bespreken met meneer Itachi..”
“Oh?” reageerde Orochimaru zogenaamd verbaasd. “Was je daar soms ook te laat in de les gekomen?”
Lena schudde snel haar hoofd. “Nee, nee, zo zit het niet…”
“Mooi zo, Lena!” Hij glimlachte. “Dan zal ik je niet naar de conrector sturen. Ga zitten.”
Lena mocht die blik in zijn ogen niet. Ze knikte. Voorzichtig liep ze langs hem heen, maar net toen ze dacht uit de gevarenzone te zijn voelde ze zijn ijskoude hand op haar schouder.
“Oh Lena…”
Lena stopte met lopen maar weigerde zich om te draaien. Hierop hoorde ze Orochimaru zacht grinniken.
“Ik zou je na de les ook nog even willen spreken, oké?”
Verdomme, ja hoor. Dit kon er ook nog wel bij. Ze trok even bleek en knikte. De hand ging weer weg van haar schouder. Snel liep Lena naar haar plek achterin de klas naast Iva. Het was nog steeds doodstil in de klas.
“Nou allemaal,” begon de docent opgewekt. “Ik wil dat jullie allemaal de tekst in je boek gaan lezen. Het gaat over het vervellen van slangen en andere dieren. Lees de tekst maar zorgvuldig door..”
Lena keek naar Iva.

“Shit,” zuchtte ze.

Iva schudde met medelijden haar hoofd. “Ik wacht wel op de gang op je,” zei ze. “En als hij psychopatisch gaat doen: gewoon wegrennen.”

Lena grinnikte. Haar vriendin was echt de enige die haar overeind kon houden op een rotdag.

“Bedankt Iva.”

Ze keek naar Orochimaru wie aan zijn bureau zat en iets aan het opschrijven was.

Snel opende Lena haar boek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.