FanFic.nl

flor

De ontmoeting met Koning Théoden

Ze volgt het gezelschap totdat ze voor de burcht staan, Háma staat hun op te wachten en neemt hun wapens af. Flor kijkt met open mond, want zelfs van een afstandje kan ze zien welk zwaard Háma nu in zijn handen houd. Andúril, het zwaard dat werd gebroken terwijl het de vinger van Sauron afsnijd. Ze kijkt ernaar alsof ze een geest ziet, ze springt op een loopt naar het gezelschap toe "Welk leugen probeert u Háma wijs te maken, dit zwaard ligt gebroken in Rivendel, ik heb het daar gebroken zien liggen" De manen kijken haar aan "wie het waagt om Aragon, zoon van Arathorn een leugenaar te noemen is zelf dwaas" zegt de elf. verbaasd kijkt Flor naar het gezicht van de elf " U noemt mij dwaas, maar u vergeet wel het gezicht van diegene die u zuster noemde, Legolas de zoon van Thranduil, Prins van het Demesterwoud." Legolas kijkt haar met een bedenkelijke blik aan en Háma sist " Flor, ga of ik meld dit bij Slangentong, zijn straf is niet zoet"
Flor? Legolas kijkt haar raar aan "Flor, die Flor die als klein kind door de elfen word aangetroffen en onder de hoede van de koning werd gelegd ?" "U herinnerd zich toch nog wat van me" en ze maakt een diepe buiging voor het genootschap
"Bij mijn baard! nu zie ik het pas, 5 jaar geleden was je door de mijnen van Moria aan het lopen alsof je er thuis was." Flor lacht "U ook welkom Gimli, zoon van Glóin" ze maakt nog een diepe buiging en schud zijn hand "ik merk dat deze dame voor het merendeel van het gezelschap bekend is maar toch moet ik haar vragen of ze buiten wil wachten totdat gedaan is wat gedaan moet worden."

Beledigd kijkt ze de man achterna terwijl het genootschap de zaal inloopt, ze zucht vroeger was dit een zaal waar gelach en gezang te horen was met grote vlagen en beelden. nu is het een stille en duistere hal waar de koning eenzaam op de troon zit met slangentong naast zich.
Flor probeert Háma te bepraten om haar erlangs te laten, maar Háma houd haar buiten "Het is niet dat jij niet naar binnen mag maar je weet dat Slangentong je zou straffen als je hem zou storen." Boos druipt ze af, maar ze weet dat Háma gelijk heeft. Gríma heeft een hekel aan har omdat ze van buiten het dorp komt maar toch de taal van Rohan spreekt. 1 keer eerder werd ze betrapt op het negeren van een bevel en werd ze naar slangentong gestuurd, en zijn straf was niet mals, 1 week moest ze buiten de omheining slapen. Ze rilt als ze daar aan terug denkt. ze zucht en gaat op een ton zitten
"er moet een manier zijn om die vergadering bij te wonen" denkt ze hardop. Plotseling schiet haar wat te binnen, als je langs de heuvel loopt kun je op het dat van de burcht. Ze begint te rennen eerst langzaam, maar dan steeds sneller en sneller. al snel komt ze de heuvel op en gluurt over de rand, er is geen bewaker te zien. Langzaam laat ze zich over de rond glijden en klimt op het dak. als ze houvast vind klimt ze veder totdat ze bij het raam aan de achterzijde komt, met een sprong glijd ze door het open raam en land ze op een hoge balk midden in de troonzaal.

Even beweegt ze niet en is stokstijf stil, maar niks lijkt erop dat de mannen haar hebben gezien. Plotseling hoort ze stemmen onder haar. "O zwijg slangentong, hou je gespleten tong achter je mond, Lang genoeg hebt je de ziel van de koning vergiftigd met je vloeken in influisteringen. Maar dit zal nu een eind hebben." De oude man stapte naar voren en richtte zijn staf op de koning. Eowny, vrouwe van Rohan probeerde hem tegen te houden maar Aragon hield haar tegen "Wacht, kijk" hoorde ze hem fluisteren. De oude koning rilt en schud hevig, het lijkt alsof zijn grijze haren vervagen en bruin worden, zijn rimpels trekken weg en zijn huid krijgt kleur. "Doe de deur open, de heer van de mark komt naar buiten!" zegt de oude man tegen de poortwachter. de deuren werden geopend en er kwam een windvlaag door de stille hal, Koning Théoden loopt langzaam door de deuren naar buiten en ademt de koele lucht in. "Ga, Eowny, zuster-dochter!" zegt de koning. Flor kan het gezelschap niet horen en klimt langs de vergoude palen omlaag en loopt naar de deur. plotseling draait Gimli zich om en ziet haar "Ik kan me niet herinneren dat u ook hier binnen was. Ze glimlacht en is blij dat hij niet veder vraagt.

"Laten de duistere tijden van Rohan voorbij zijn, en licht weer over onze velden komen." er klonk een luid applaus door de zaal toen Théoden dat zij. Er werd getoost op betere tijden en voluit gekletst in de daarvoor zo stille zaal. Flor loopt met een dienblad vol bier schuifelend langs de mensen totdat ze bij de tafel van de vreemdelingen is. Ze duwd het bier op tafel en gaat bij hun op de bank zitten. "Zo, en wat voor redenen brengen elf, dwerg en mens naar Edoras?" Legolas lacht en verteld haar over de ring en de tocht door Moria. Als hij klaar is zegt is Flor stil, "Dus als ik dit begrijp begonnen jullie op een reis en zitten jullie nu zonder doel, Frodo is 300 mijlen verderop en zijn de andere hobbits op weg naar Isengard door het Fangorn woud." ze kijkt het gezelschap uitdagend aan. "Zou kunnen" mompelt Aragon, de anderen knikten wat. "Dus er zou nog plek zijn voor een nieuwe reisgenoot?" Het hele genootschap kijkt haar raar aan, " Een meisje meenemen dat nog geeneens volwassen is?" Roept Gimli, "Je zou ons alleen maar ophouden." zegt Legolas, Flor is niet onder de indruk totdat Aragon zegt " Een meisje kan niet vechten." Bliksemsnel trekt ze een dolk vanonder haar shirt en houd het onder zijn kin. "Als jij daar zo zeker van bent Aragon, zoon van Arathorn, dan neem ik het tegen u en uw vrienden op in een zwaardgevecht." Aragon kijkt haar raar aan " Als ik win dan ga ik met jullie mee, als 1 van jullie wint blijf ik" Aragon kijkt van Legolas naar Gimli, en terug. "Goed dan, Flor, als jij dat wilt dan houden we morgen het gevecht, bij het opkomen van de zon staan we paraat. "

Langzaam beweegt Flor het mes weg en stopt het weer in de schede " Oké, slaap maar lekker, dat zullen jullie nodig hebben" en opgewekt loopt ze de zaal uit. De vrienden kijken elkaar aan en Aragon zegt "En dat noemen jullie een meisje?"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.