FanFic.nl

A CaptainSwan story

"KILLIAN!"

Emma stond in de deurpost van Henry's kamer. Ze leunde tegen de muur en keek vertederd naar Henry. Hij was zo schattig als hij sliep. Ze keek op de klok. 11 uur. Emma was verschrikkelijk moe en liep naar de kamer. Hoe kon ze zo moe zijn? Ze had bijna niks gedaan vandaag en normaal ging ze pas om half een naar bed ofzo. Emma liep naar haar slaapkamer en trok haar pyjama aan. Killian kwam de trap oplopen. "Hey, love." Hij glimlachte. Hij kwam voor Emma staan en legde zijn haak tegen zijn rug aan. Zijn andere hand legde hij op Emma's heup en begon Emma te zoenen. Emma legde haar hand op de achterkant van Killian's hoofd en drukte zachtjes in zijn haar. "Ik ben moe, ik ga naar bed." Killian keek naar Emma. "Oké, love, welterusten." Hij gaf Emma nog een kus op haar mond. Emma ging in bed liggen. Opeens voelde ze weer een pijnsteek in haar buik. Het maagzuur borrelde omhoog. Emma stond op en liep naar de wc. "Love?" Hoorde ze Killian zeggen uit de slaapkamer. Emma ging op haar knieën boven de wc hangen. Ze moest weer kotsen. Killian kwam naast haar staan. "Wat is er ooit aan de hand, Swan?" Vroeg Killian bezorgd terwijl Emma haar mond spoelde met water en de wc doortrok. "Gewoon een griepje ofzo." Killian keek Emma aan. "Emma, je moet echt naar dokter Whale." Killian draaide Emma haar hoofd, zodat ze in zijn ogen keek. "Nee, is morgen vast wel over ofzo." Killian keek Emma doordringend aan. "Emma." "Killian, ik ben oké!" Riep Emma geïrriteerd. "Als jij het zegt, Swan." Hij gaf Emma een kus op haar voorhoofd en liep naar beneden. Emma liep naar de slaapkamer en ging op het bed zitten. Wat was er ooit met haar aan de hand? Ze voelde zich constant misselijk, had last van verschrikkelijke hoofd en buikpijn, en opeens ook dikke vreetbuien. Wacht, ze kon toch niet? Nee... Emma dacht diep na. Toen ze zwanger was van Henry, had ze dezelfde symptomen. Dat kon toch niet? Emma besloot dat ze gewoon een griepje had, en dat ze morgen wel een test ging kopen, ze wist toch wel bijna zeker dat ze niet zwanger was, maar voor het geval dat... Een vleug van vreugde drong Emma's hart en hersenen binnen. Maar wie zegt dat ze echt zwanger is? Niks is zeker... Emma kroop diep onder de dekens en viel in slaap.

Emma werd wakker van het zonlicht dat in haar gezicht prikte. Ze voelde met haar hand op het kussen naast haar, Killian lag nog in bed en Emma duwde per ongeluk haar hand tegen zijn neus aan. Ze draaide zich om naar Killian. Hij wreef in zijn ogen. "Goedemorgen, love." Hij glimlachte naar Emma. Emma glimlachte terug en begon Killian te zoenen. "Waar heb ik dit aan verdiend, Swan?" Killian lachte. "Ik hou van jou." Killian lachte naar Emma. "En sorry van gisteren, ik voelde me gewoon niet zo lekker." "Is al goed, love." Killian zoende terug. "Ik ga alvast uit bed." Zei Emma. "Ik moet nog naar de winkel, David en Mary-Margeret komen eten vanavond, en aangezien het zondag is, is de winkel maar kort open op zondag. Er staat melk in de koelkast en fruit-loops in het keukenkastje, zet maar op tafel dan kan Henry het zelf wel verder, niet dat hij het anders niet kan ofzo, maar aangezien jij en Henry allebei niet weten waar alles staat." Killian grinnikt. "Is goed, love." Emma gaf Killian een kus op zijn mond. "Tot straks." Zei Emma en ze liep naar de deur. "Tot straks, love."

Emma liep de apotheek binnen. Sneezy, één van de dwergen, stond achter de balie. "Goedemorgen, Emma." Sneezy nieste in zijn zakdoek. Emma liep naar de balie. Ze keek om zich heen. Emma was de enige die in de winkel was. "Mag ik een zwangerschapstest?" Sneezy keek haar verrast aan. "Ja, zeker!" Emma keek hem doordringend aan. "Je zegt dit tegen niemand tot het zeker is, oké. Als ik al zwanger ben, vertel ik het zelf aan iedereen. Kan ik op je vertrouwen?" Sneezy pakte een zwangerschapstest van onder de toonbank en overhandigde hem aan Emma. "Je kunt op me vertrouwen, ik beloof het." De dwerg moest weer niezend. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht. "Bedankt." Ze gaf het geld aan Sneezy. "Doei." Emma liep de apotheek uit. Zou ze het kunnen, zou Killian het willen? Emma dacht diep na. Ze beeldde het zich in. Ze ging even op een bankje zitten en glimlachte. Het leek haar fantastisch. Ze wou niets liever dan de rest van haar leven delen met Killian. Het begon al ergens op te lijken. Hun eigen huis, was een doel geweest sinds Emma in Storybrooke was gaan wonen, maar ze had altijd gedacht dat ze er alleen ging wonen. Nu met Killian er bij. Het was allemaal zo perfect. Emma stond op en liep naar de supermarkt. Ze keek naar haar voeten terwijl ze de hoek omliep. Ze botste keihard tegen David op. "Emma!" David gaf haar een knuffel. "Hoi, pap." David staarde naar Emma's tas. "De apotheek?" Emma deed haar hand met het plastic zakje achter haar rug. "Ja, heb een klein griepje opgelopen ofzo." David knikte. "Maar, ik moet even boodschappen doen voor vanavond." Opperde Emma om zo snel mogelijk uit de situatie te ontsnappen. "Ja, ik ook." Emma keek David aan met een verbaasde blik. "Ik moest van Snow een bosje bloemen voor je kopen." "Oh. Tot vanavond dan, pap." "Ja tot vanavond." Emma liep door naar de winkel. Ze liep naar binnen en pakte een mandje. Ze gooide een zak spaghetti in het mandje. Zou David het wel leuk vinden? Emma hoopte van wel. Ze pakte tomatenpuree, roerbakgroenten en gehakt en deed ze in het mandje. Emma liep naar de kassa en legde haar spullen op de draaiband. David zou het wel leuk moeten vinden toch? "Goedemorgen sheriff Swan." Zei de vrouw achter de kassa. "Goedemorgen." Emma betaalde en liep de winkel uit. Zou ze echt zwanger zijn? We zien wel...

Emma deed de deur van het huis open en liep naar binnen. "Hey, mam!" Henry zat aan de keukentafel met zijn boek. Emma zette de boodschappen op het kookeiland en liep naar Henry toe. "Goedemorgen, kid. Waar is Killian?" Vroeg Emma. "Boven zijn kleren aan doen. Archie heeft gevraagd of ik met Pongo wil wandelen." "Is goed, kid. Wanneer?" Henry keek haar aan. "Nu?" Emma dacht even na. "Kan wel, ik zie je straks, Henry!" Henry knikte. "Bye, mam." Henry gaf Emma een knuffel. "Doei, kid." Henry pakte zijn rugzak en rende de deur uit. Emma pakte het plastic tasje van de apotheek en liep naar boven. "Hey, love." Emma zette het plastic tasje snel in de wc en liep naar de slaapkamer "Hey, Killian." Killian zat te prutsen met de knoopjes van zijn blouse. "Kan je me helpen, love?" Emma lachte en knoopte Killian's knoopjes dicht. "Hoe kreeg je dit ooit voor elkaar zonder dat ik je kon helpen?" Killian Krabbé met zijn haak aan zijn wenkbrauw. "Geen idee, het lukt wel, love, maar het duurt gewoon lang." Emma knoopte het laatste knoopje dicht en liep naar de wc. Emma deed de deur op slot en ging op de wc zitten. Oké, Emma, je weet hoe dit werkt. Emma pakte de test uit tasje en haalde hem uit het doosje. Ze zuchtte en hield de test onder haar benen. Oke Emma, je telt tot drie en je gaat kijken... Emma haar hand trilde. Ze deed haar ogen dicht en hield de test boven haar benen. 1... 2.... 3... Emma opende haar ogen. Ze keek naar de test. Ze staarde naar het paarse stukje op de test. Was ze echt? WAT?! Ze glimlachte, en ging zo snel mogelijk de badkamer uit. "KILLIAN!" Riep Emma enthousiast. "JA SWAN?" Hoorde Emma Killian schreeuwen vanaf de woonkamer. Emma rende de trap af naar beneden. "Wat is er, love?" Emma glimlachte. "Ik ben zwanger..." Killian keek haar verbaasd aan. Na drie seconden verscheen er een glimlach op Killian's gezicht. Hij ging staan. "Dat is geweldig! We krijgen een baby, Swan!" Hij rende naar Emma toe en tilde haar in de lucht. Emma sloeg haar armen en benen om Killian en begon hem te zoenen. Ze konden allebei niet stoppen met glimlachen. Killian zette Emma weer neer zoende haar nog een keer. "We krijgen een baby, Swan!"

Reacties: