FanFic.nl

Travelers

Hoofdstuk 2

‘Ik zal het proberen uit te leggen maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Stel je een punt voor, het punt ligt niet op een of andere lijn of raster. Er zijn geen getallen om dit punt te beschrijven of te oriënteren. We noemen dit punt de nulde dimensie. Om eerlijk te zijn hebben we geen bewijs van deze dimensie, dus maak je daar niet te druk over.’ Hij glimlach en neemt een slok van zijn glas champagne.
‘Maar als we dit punt nu verbinden met een ander punt kunnen we een lijn trekken. We kunnen nu net als op een meetlat elk punt bepalen met een getal. We hebben één en twee, maar ook min vijf en min honderd. Een oneindig aantal punten op een rij. Ook dit is moeilijk te bevatten, in deze dimensie zou geen leven mogelijk zijn. Er zijn enkel punten. Dit is de eerste dimensie.’ Hij pauzeert even en schenkt zichzelf een nieuw glas champagne. ‘De tweede dimensie is makkelijker om te begrijpen. Hiervoor tekenen we een tweede lijn die de andere snijdt. Dit geeft ons twee assen en dus ook twee coördinaten voor elk punt. Als je zou leven in een twee dimensionale wereld, zou je leven er uit zien als een strip verhaal. Maar je zou geen diepte kennen en dus ook geen mensen kunnen herkennen. Ze zouden er allemaal als lijnen uitzien en naarmate je je hoofd draait, van grootte veranderen.’, hij glimlacht alsof hij zelf met dat idee op de proppen was gekomen.
‘De derde dimensie is helemaal makkelijk om je voor te stellen, we leven er namelijk in. Er is lengte, breedte en diepte. Bijna iedereen op deze planeet is van deze derde dimensie.’
“Bijna” iedereen, het is dat kleine woordje dat mijn leven volledig op zijn kop zal zetten. Dat kleine woordje dat je bijna over het hoofd ziet.
’Meneer Thane, wat bedoelt u met “bijna iedereen”’, vraag ik verward. Mr. Thane’s mond vertrekt in een brede, bijna onheilspellende glimlach.
‘Inderdaad Walter, bijna iedereen. En dat is ook precies de reden waarom we jou nodig hebben. Er zijn namelijk mensen die door hogere dimensies kunnen reizen. Mensen zoals jij en ik.’ Ik frons mijn wenkbrauwen. ‘Als u, net als ik in staat bent om in hogere dimensies te reizen, waarom heeft u mij dan nodig?’
‘Dat is een goede vraag. Je moet begrijpen dat net als gewone mensen wij gelimiteerd zijn tot de dimensies waartoe we behoren. Ik zal verder vertellen en nu moet je goed opletten.’ Zijn ogen fonkelen van enthousiasme. ‘De vierde dimensie is tijd. Stel je terug een meetlat voor waarbij elk punt op de meetlat het universum voorstelt op een bepaald tijdstip. Alle mensen wandelen automatisch op deze meetlat, allemaal in de zelfde richting – met de tijd mee. Maar wat als je in de andere richting wilt wandelen? Dat is exact wat mensen van de vierde dimensie kunnen doen.’ Mijn mond valt open van verbazing. ‘U bedoelt dat er mensen zijn die terug in de tijd kunnen gaan.’
‘Dat is precies wat ik bedoel, maar daar hebben de mensen van de vierde dimensie niet veel aan. Zij zitten namelijk vast op deze meetlat. Ze kunnen reizen tussen hun geboorte en hun dood maar ze kunnen hun lot niet veranderen. Ook herinneren ze hun toekomst niet, al hebben ze het al tientallen keren beleefd. Heb jij soms ook wel eens een déjà vu?’ vraagt hij terwijl hij van zijn tweede glas champagne nipt. ‘Natuurlijk, maar heeft iedereen dat niet?’ Antwoordt ik.
‘Nee, niet iedereen. Enkel mensen van de vierde dimensie zullen dit gevoel kennen. Wij schatten dat ongeveer 40 percent van de wereldbevolking tot deze dimensie behoord.’
‘Maar u zei net dat deze mensen zich niets over hun toekomst herinneren,’ val ik hem in de rede.
‘Soms slaat het brein per ongeluk dingen op, mensen zijn niet perfect.’ Weer glimlacht hij op een ongemakkelijke manier. ‘Ik zal verder vertellen. In tegenstelling tot de mensen van de vierde dimensie kunnen deze van de vijfde, hun toekomst wel herinneren. Ze kunnen als het ware op een andere tijdlijn springen door terug in de tijd te gaan en andere beslissingen te maken. Eigenlijk bestaat ons universum uit allemaal mogelijkheden die bepaald worden door de keuzes die wij maken. Er zijn miljarden tijdlijnen die elk persoon in zijn leven kan bewandelen, en dat is wat deze mensen kunnen doen. Wij noemen deze mensen “zieners”.’ Ik knipper met mijn ogen terwijl ik het allemaal probeer te bevatten. ‘Dus als een van deze zieners op een tijdlijn wil springen waarin hij de president is, kan hij dat gewoon?’ Meneer Thane begint te lachen. ‘In een zekere zin wel, maar dan ook weer niet. Een ziener kan wel terug in de tijd gaan en andere beslissingen nemen, maar hij weet niet meteen welke beslissing hem in een bepaalde toekomst zal brengen. Hij moet een gok maken, en kan later pas zien hoe dit zijn toekomst zal veranderen. Maar de lotto cijfers onthouden is geen probleem.’ Ik kijk over mijn schouder en begon te beseffen hoe hij deze villa heeft kunnen betalen. ‘Ik ga een gokje wagen en zeggen dat u zo’n ziener bent?’ vraag ik hem vol vertrouwen. ‘Nee, dat ben ik niet. Ik ben van een nog hogere dimensie. De zesde dimensie is namelijk een shortcut. Je kan het vergelijken met een blad papier. Als je met een stift van de ene kant naar de andere wil gaan, kan je dit op veel manieren doen. Er zijn wel honderden lijnen die de twee uiteinden van het blad verbinden. Dit zijn de lijnen die een ziener zal moeten bewandelen om naar een andere toekomst te gaan. Afhankelijk van waar de lijn eindigt, zal zijn toekomst anders zijn en hij weet niet waar de lijn naartoe gaat totdat hij ze volgt. Maar als je in de zesde dimensie denkt, vouw je het papier zodat de twee uiteinden elkaar raken. Je merkt meteen dat deze weg nu een stuk korter is geworden.’
‘Ik begrijp het niet, wat heeft dat nu met tijd te maken?’
‘Net als de zieners kan ik op andere tijdlijnen lopen. Het verschil is dat ik, als ik bijvoorbeeld naar een tijd wil gaan waarin ik in New-York woon in plaats van in Californië. Ik deze stap kan zetten zonder eerst terug in de tijd te gaan. Er zijn natuurlijk ook paden die ook ik niet zou kunnen uitgaan. Ik betwijfel sterk dat er een tijdlijn bestaat waarin ik olympisch kampioen hardlopen ben.’ Met moeite kan ik een lach onderdrukken. ‘Mensen als ik worden “flucters” genoemd. En op dit moment zijn er vijftien bekende flucters. Veel van hen zal je wel kennen aangezien ze hoge posities in de maatschappij bezetten. Denk maar aan presidenten, generaals en CEO’s. Samen proberen wij de wereld de juiste richting in te sturen.’ Ik glimlach bij de gedachte dat gelovers van de illuminati het uiteindelijk bij het rechte eind hadden. ‘Als wat u zegt waar is, waarom hebben jullie dan niet vaker opgetreden. Jullie hadden rampen als 9/11 en de holocaust kunnen voorkomen!’ Voor het eerst verdwijnt de glimlach op zijn gezicht. ‘Dat hebben we ook gedaan, elke tijdlijn die je je kan voorstellen, is even echt als de onze. Maar dat wil niet zeggen dat deze alternatieve tijdlijnen beter zijn. Conflicten tussen mensen zullen er steeds zijn. Het is niet mogelijk om dat tegen te houden, het is menselijk.’ Die gedachte geeft me de rillingen. ‘Ik begrijp nog steeds niet wat ik hier nou allemaal mee te maken heb.’ Vraag ik terwijl een van de butlers een schaal hapjes op tafel zet.
‘Om dat uit te leggen moet ik terug naar mijn verhaal gaan. Hoewel flucters zoals mezelf, hun eigen wereld kunnen kiezen waarin we willen leven, zitten wij vast in dit universum en de tijdlijnen die het bevat. Er zijn factoren die nooit zullen veranderen. We zullen bijvoorbeeld altijd op deze aarde leven, we zullen altijd mensen zijn en wat we ook doen er zijn sommige gebeurtenissen die ook wij niet kunnen veranderen. Ze gebeuren op alle tijdlijnen en hebben overal hetzelfde effect.’ Hij sluit zijn ogen alsof hij dit laatste niet wil accepteren. ‘Een paar jaar geleden doken er geruchten op over zieners die het einde van de wereld hadden gezien. Enkelen van hen zouden gek geworden zijn en zelfs zelfmoord gepleegd hebben. Natuurlijk beslisten wij om dit ook zelf te onderzoeken. Ik en twee andere flucters gingen in de toekomst om te verifiëren wat de geruchten ons vertelden.’ Zijn ogen worden dof en lijken recht door me te kijken. ‘Toen zagen wij het ook. Het einde der tijden, de laatste zucht van de mensheid.’ Er valt een lange stilte. De zon die daarnet nog hoog aan de hemel stond schijnt nu recht in mijn gezicht, maar haar warmte lijk me niet te kunnen bereiken. ‘Natuurlijk probeerden wij deze toekomst te ontlopen,’ gaat hij verder.’ Ik denk dat we wel duizend maal van toekomst zijn verandert. Maar wat we ook probeerden, welke wegen we ook op gingen, steeds weer kwamen we op hetzelfde einde. Het is alsof alle tijdlijnen voor het eerst tot hetzelfde punt leiden. De conclusie was duidelijk. Het einde van de mensheid is niet alleen mogelijk, het is een onontkoombaar feit.’ Weer valt er een lange stilte, deze nog killer dan de vorige. ‘We stonden voor een dilemma. Er moest een uitweg bestaan, een manier om aan dit verschrikkelijke lot te ontsnappen. We zochten naar iemand die in staat is om de mensheid een tweede kans te geven. Het college van zieners is nu al zeventien jaar aan het zoeken naar die ene speciale persoon. Ze hebben zich over de hele wereld verspreid, op zoek naar iemand die het tij kon doen keren. Voor even leek het wel of die persoon niet bestond en sommigen gaven de zoektocht op. Totdat we twee dagen geleden jou tegen kwamen.’ Ik voel een koude rilling over mijn rug lopen. ‘Mij? Ik begrijp het niet, wat zou ik kunnen doen?’ Meneer Thane kijkt me met zijn strenge blauwe ogen aan. ‘Zoals ik al zei, leiden alle tijdlijnen tot hetzelfde einde. We hebben iemand nodig die niet vast hangt aan deze tijdlijnen. Iemand die een richting kan uitgaan die wij niet kunnen. Een richting in de zevende dimensie, een pad uit ons universum.’ Hij leunt naar voren en zet voor het eerst deze avond zijn glas champagne neer. ‘Wij geloven dat jij een reiziger bent, iemand van de zevende dimensie of zelfs hoger. Herinner je je nog wat er twee dagen geleden gebeurd is? Hoe je in dat ziekenhuis terecht gekomen bent?’ Meteen gaan mijn gedachten naar die vreemde droom. De grote glinsterende bollen en de doodse stilte. Ik kijk meneer Thane aan, zijn kleine blauwe ogen kijken me recht aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.