FanFic.nl

Nalatenschap voor Zalazar

Goderic Griffoendor

Mogelijks – of neen, vast – zal het nieuws dat ik stervende ben je met plezier vervullen. Ik heb zojuist Alicia’s nalatenschap gelezen en die was nog erger dan ik me ooit had durven voorstellen. Mijn ogen vullen zich met tranen als ik er alleen maar aan terugdenk, wat ze allemaal heeft neergeschreven.
Ik had altijd al kunnen weten dat hetgeen dat tussen jou en Alicia was, veel complexer was dan ik eerst vermoedde. Maar dat je bezit van haar had genomen, nog voor ik haar ooit had aangeraakt, doet me met verstomming slaan. Waarom heb je niets gezegd? Waarom heb je het kwaad laten geschieden? Ik voel me verraden door je, Zalazar. We hadden beloofd om geen geheimen te hebben. Desondanks het verklaart veel. De liefde die tussen jou en Alicia heerste was ondefinieerbaar. Jij vond haar, decennia geleden vlakbij het Grote Meer, als klein meisje van amper twaalf. Ze was verward, gewond en alles wees erop dat ze vanuit de Dreuzelwereld in de onze was terecht gekomen. Toch liet je haar toe. Ik heb van begin af aan geweten dat je Alicia op school toeliet, niet omdat je haar Dreuzelbloed wou tolereren, maar als experiment. Hoe zou een Dreuzeltelg” het ervan afbrengen? Zou ze kunnen gedijen? Of zou ze jammerlijk falen en jou je gelijk geven? Lange tijd gingen jullie met elkaar om als vader en dochter, als goede oom en favoriete nicht, maar er was al vlug meer nietwaar? Je begon meer voor haar te voelen, dan voor een simpel experiment. Je maakte uitjes met haar naar Zweinsveld, reisde af naar afgelegen plaatsen tijdens de schoolvakanties en volgde haar vorderingen nauwgezet op. Je behandelde haar niet zoals een andere leerlinge, maar verwende haar zoals je een eigen kind zou verwennen. De jaren verstreken en plotseling was ze een mooie, jongvolwassen heks. Een mooie, gediplomeerde heks, want ze slaagde met onderscheiding aan Zweinstein Hogeschole voor Hekserijen en Hocus-Pocus. Is het toen dat je moeite kreeg met je gevoelens te beheersen? Toen de laatste barrière wegviel en je, je realiseerde dat je meer voor haar kon zijn dan alleen maar een vaderfiguur? Smolt je hart toen voor haar? En gaf je toen zoveel om haar als je maar in staat was om, om iemand te geven? Feit is dat Alicia ook van jou hield en het had vast iets heel moois kunnen worden als jij haar niet zo plotseling had afgewezen. Waarom deed je dat? Waarom kwetste je haar zo hard, nadat jullie een liefdevolle nacht hadden gehad? Was je bang voor de stemmen van je voorvaderen? Voor je familienaam en –eer? Ik heb je op dat punt nooit begrepen en heb je dan ook enkele dingen verzwegen destijds. Dom van me, want ze hadden veel misverstanden kunnen vermijden. Om te beginnen was Alicia maanden van streek over jouw botte afwijzing en het feit dat je haar plotseling bestempelde als “Modderbloedje”, iets dat ze al die tijd al was geweest. Ten tweede, was het niet zij die mij verleide, maar andersom. Ik zocht destijds een lieftallige vrouw en Alicia beantwoorde aan al mijn verlangens. Ze stemde toe op mijn avances en we trouwden. Achteraf gezien deed ze het misschien om zekerheid te vinden en de turbulente periode in haar leven –Zalazar Zwadderich genaamd – af te sluiten. Ofwel wou ze je op haar beurt kwetsen. Als ze dat wou doen, heeft ze haar doel alleszins bereikt.


Maar het is niet alleen daarvoor dat ik je schrijf.
Luttele minuten voor je vertrek vermoorde je een Dreuzeltelg en kalkte je een verwensing op de muur. Je vervloekte ons en onze school en toonde daarmee je ware gelaat. Of was het eerder een verwrongen gelaat? Sinds jou vertrek en de dood van die arme Barry, hebben we gezocht naar jou smerige geheimpje. Ik, Rowena en Helga hebben lange tijd onderzoek gedaan naar die ruimte van jou, want we waren je tekst op de muur niet vergeten:


Wee, de vijanden van Zwadderich en zijn erfgenamen!
Wees gehoed voor het monster van de Kamer van de Erfgenaam!


Maar we hebben noch het monster, noch de kamer gevonden. Uiteindelijk stopten we met zoeken, in de overtuiging dat het een van je listige streken was geweest. Maar na het lezen van Alicia’s brief besefte ik dat die kamer, die ik de “Geheime Kamer” placht te noemen, wel degelijk bestaat. Weer heb ik gezocht in het kasteel, ditmaal alleen, want Helga en Rowena zijn reeds gestorven. Ik heb niets gevonden, maar ik heb wel een vermoeden over wat je mogelijks bekokstoofd hebt: volgens mij bevindt jou vertrek zich in de kerkers, want jij hebt ze voor het grootste deel ontworpen. Naar het gedrocht dat je erin gestopt hebt kan ik enkel gissen. Is het een draak, een griffioen of een eeuwigdurende vloek? Het moet alleszins meerdere eeuwen meegaan wil je, je krankzinnige plan tot uitvoeren brengen.
Mijn leven loopt ten einde, maar mijn moed en creativiteit niet! Zowaar ik Godric Griffoendor heet, zal ik me verzetten tegen de Zwarte Kunsten en jou zieke geest! Ik zal alles in het werk zetten om jou snode plannen te dwarsbomen. Ikzelf zal er niet meer zijn wanneer de kamer ooit geopend wordt, maar er zullen andere dapperen zijn die mijn plaats zullen innemen. En hen met het dappere hart zal ik altijd helpen. Herinner je, je mijn zwaard nog? Het is sterk en stevig, door kobolden gesmeed om grootste dingen mee te doen. Wel, het zal ooit, op een dag jou monster naar de andere wereld helpen. Maar voor je weer maatregelen zou treffen: ook ik heb mijn nalatenschap verborgen in ons bouwsel. Mijn zwaard zal alleen nog verschijnen voor zij die het, het meest nodig hebben en die het naar mijn goedkeuring zouden gebruiken. De enige link die nog rest naar het zwaard is de sorteerhoed, die deze verbergt en ieders gevoelens en geaardheid doorziet. Deze twee relikwieën zullen het enige zijn dat Zweinstein zal resten na mijn dood, en ze zullen verbonden zijn met elkaar, tot de dag dat ze al het kwaad, dat jij hebt aangericht, verdelgt hebben.
Voorts wil ik je melden dat ik altijd al geweten heb dat Baron niet mijn rechtmatige zoon was. Hoe konden twee blonde, vrolijke mensen een bleke, donkerharige jongeman voortbrengen? Ik heb zijn sisselspraak gehoord en de blik in zijn ogen als het over Zwarte Kunsten ging… Maar ondanks het feit dat hij verdorven is van jou kwaadaardige bloed is hij opgegroeid tot een goedhartige, moedige jongeman. Ik kan volmondig zeggen dat ik trots ben op wat Baron geworden is. Hij is nu vertegenwoordiger van Zweinstein en een voortreffelijk duelleerkampioen, mogelijks schopt hij het ooit nog tot docent. Hij lijkt meer op mij dan op jou, Zalazar. Dus mocht je denken dat je me op dat vlak verslagen hebt, door me met een bastaardzoon van je op te zadelen, dan heb je het flink mis: ik hou van hem zoals van een eigen zoon en het feit dat hij meer is geworden dan z’n biologische vader, vervult me met vreugde en voldoening.


In het begin waren we vrienden, Zalazar, ik wou dat we nobele onbekenden waren gebleven. Je hebt je hele leven lang gehunkerd naar een vrouw die twee mannen liefhad, maar over één deugd beschikte: trouw aan haar echtgenoot. Je mag dan wel kraaien dat jou bloed zuiver is, je geweten en gevoelens zijn dat niet, ook jij zou je bloed vermengd hebben mocht je, je hart gevolgd hebben. Je zag groen van jaloezie ,toen je besefte dat je Alicia voorhoed kwijt was, en kon amper nog genieten van de gewone geneugten des levens. Hoe vaak heb je, je maaltijd onaangeroerd teruggestuurd naar de keuken? Wanneer lachte je nog? Wanneer amuseerde je, je nog met een partijtje toverschaak of een goeie grap van één van ons? Je raakte prikkelbaar en reageerde geïrriteerder met de dag. Je zocht je soelaas bij je favoriete zondebok: de kinderen van Dreuzelouders. Je kraakte ze af en wou Zweinstein ontoegankelijk voor ze maken. Toen we daar een stokje voor staken, ontstak je in woede en vertrok je voorhoed. Voorhoed of toch niet? Ja, je hebt een gruwel opgesloten in het kasteel en alleen jij hebt de sleutel om het te doen ontsnappen. Maar is dat voldoende? Zelfs jou vervloeking op de school zal eens opgehoffen worden: er is maar één monster en er zijn talloze dapperen. Maar jou naam zal altijd met een zweem van marginaliteit worden uitgesproken en zeg nou zelf, heb je tijdens dit leven oprecht liefgehad?


Het ga je goed, Zalazar


Iemand die wél liefhad, en uitkijkt naar het ogenblik dat een betoverd zwaard een enorm monster doodsteekt.


Goderic Griffoendor

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.