FanFic.nl

SOME NIGHTS

Deel 4

'

Mijn zus bleef nog twee dagen, waardoor we na het weekend vijf minuten in een omhelzing stonden. Het afscheid was moeilijk. Ik wist dat ik weer door moest met mijn leventje, met de sleur waarin ik leefde. Ik moest mezelf weer onder mijn kont schoppen en mezelf vooruit duwen, me meetrekken. En dat alles met mentale kracht, die ik haast niet meer had. Want ik dacht nog altijd, elke dag aan hém. Ook al zei ik tegen mezelf van niet.
School ging door en een hoorcollege stond op het programma. En dus moest ik douchen na mijn korte nacht, mezelf in schone kleren hijsen en een sterke bak koffie zetten. Ik nam niet eens de moeite om mijn wallen iets weg te werken: Tommie wist toch wel dat ze permanent onder mijn ogen te vinden waren. En met Tommie eigenlijk ook iedereen die mij regelmatig zag.
Tommie zag me al vanaf een afstandje en kwam naar mij toegesneld. Zijn kapsel was strak en mooi en verzorgd, weliswaar met de nodige gel en haarlak in model gehouden. Zijn outfit was perfect afgestemd op het weer en zijn gemoedstoestand en hij was netjes. Ik voelde me een sloddervos en leek meer op de zwerver om de hoek dan een goede studente met nog betere cijfers.
"Ik weet wat jij nodig hebt!" begroette Tommie mij. Ik was eigenlijk niet in de stemming, maar kon het beetje nieuwsgierigheid in mij opvoeren zodat Tommie zich ook weer goed voelde.
"Een lekker avondje zwelgen!" riep hij blij uit. Met de herinnering aan alles in mijn leven, alles wat opgerakeld was in de afgelopen 48 uur, door de komst van mijn zus, kon ik wel huilen. Ik wilde nog net niet met mijn handen voor mijn gezicht in een hoekje zakken en direct beginnen.
Tommie was een goede vriend. Hij wist niet echt van de situatie af, alleen dat er een bepaalde situatie was, maar hoe en wat kon hij enkel gokken. Maar hij probeerde niet te raden, hij respecteerde mijn verdriet en mijn geslotenheid en hielp me ook al was hij onwetend op bepaalde vlakken. Hij had blijkbaar genoeg ervaring, of had teveel series gekeken. Maar dat gaf niets, want hij hielp mij, ook al had ik dat misschien niet honderd procent verdiend.
"Ik heb echt een doos vol hele dure wijn gekregen. Je weet wel, mijn broer met zijn restaurant. Iemand had een doos meegenomen want vond het echt iets voor Jacob, maar dat vond Jacob vond van niet." Grinnikend keek hij me aan. Ik glimlachte terug en grapte dat hij het niet allemaal in één avond moest leeg drinken, implicerend dat hij daar wel het type voor was. Ondertussen namen we plaats in de collegezaal en zorgden dat we schrijfgerei klaar hadden.
Tommie sloeg een been over het andere en sloeg met zijn hand op zijn knie.
"Ik heb je trouwens iets te vertellen. Er was toch zo'n knapperd bij mij aan de deur. Niet eens te vergelijken met waar ik allemaal van droom!" Het blije gezicht van Tommie liet me iets beter voelen, maar overspoelde me tegelijkertijd met een niet te beschrijven gevoel, want ik zou Tommie alleen maar teleurstellen. Hoe vrolijk en enthousiast hij soms zal zijn, ik zou nooit net zo enthousiast mee kunnen doen. Springen en dansen omdat hij een negen heeft gehaald, of omdat hij eindelijk heeft afgesproken met die knapperd van nummer zeventien. Natuurlijk zou ik dan blij zijn voor hem, maar nooit zou ik zo onverschrokken opgaan in mijn blijdschap voor deze jongen. Het deel in mij dat zwart geblakerd was van alle hitte, van woede en van verzwelgend verdriet hield me tegen. Dat deel met al die herinneringen trok me bij elk sprankeltje van blijdschap of geluk direct terug in de tijd. Om me te kwellen met hoe het gevoel zo dichtbij kwam bij het gevoel van toen, van toen híj er nog was en toen ik nog bíj hem was.
“Hallo, aarde aan Alisha.” haalde Tommie me uit de diepte vol gedachten. Ik glimlachte en gebaarde dat hij verder moest vertellen. Dus enthousiast vervolgde hij zijn verhaal.
“Dus, Meneer Super Knap en ik stonden bij de deur te kletsen en hij is dus nieuw en dus besloot ik hem in te wijden en dat vond hij geen probleem…” Tommies wiebelende wenkbrauwen vertelden veel, waardoor ik me niet gedwongen voelde om naar details te vragen.
“Dus nu zijn jullie vriendje-vriendinnetje? Of was het eenmalig?” Tommies ogen puilden bijna uit zijn hoofd met het benoemen van een vaste relatie. Hij wuifte het lachend weg en prikte me in mijn arm.
“Nee, gek. Maar dat het nog eens zal gebeuren, weet ik bijna zeker. Als we elkaar op de gang tegen komen is het echt ineens heel warm.”
“Voor jóuw gevoel, inderdaad.” knipoogde ik, waarop ik een stomp kreeg.

Reacties:

Rebella zei op 27 juli 2015 - 16:40:
Oooohhhhh Tommie toch!
Alisha hou vol, it's the light you've to follow