FanFic.nl

Boys/Boys/Girls

I don't wanna hear you've got a boyfriend

p.o.v. Brendon

Nadat ik mijn koffie opdronk en ik terug helder kon denken sloot ik de deur van mijn appartement en ging naar buiten. Met mijn gitaar in de hand haaste ik me naar het station. Ik kocht een ticket en zette me op een bankje. Ik kon me niet veel herinneren van gisterennacht maar dronken was ik zeker.
Mijn oog viel op een slungelige jongeman die het station binnenkwam. Zijn donkerbruine haren vielen juist niet over zijn mooie groenblauwe ogen.
Hij droeg een lange grijze jas over zijn hemd. Hij bestelde zijn ticket en liep naar het perron. Ik schudde mijn hoofd, ik wist al langer dat ik niet alleen op meisjes maar ook jongens viel maar het was fout om naar de eerste beste knappe man te gaan staren. Want toegegeven knap was hij wel. Ik keek op mijn horloge en haaste me naar het perron. Eenmaal in de trein zette ik mijn hoofdtelefoon op en keek uit het raam. Toen de trein vertrok werd ik op de schouder getikt. Ik keek van de warme hand op mijn schouder tot in het gezicht van de knappe man. 'Is hier nog plaats?' vroeg hij nogal zenuwachtig. Ik knikte. Hij zette zich tegenover mij en begon Bohemian Rhapsody te neuriën. Verrast keek hem aan. 'Brendon Urie.' ik stak mijn hand uit naar de knappe man. Hij lachte. 'Dallon Weekes.' Hij schudde me de hand. Dallon. Het was een mooie naam. Dallon wees naar mijn gitaar en vroeg: 'Speel je vaak?' 'Ik zit in een band, elke dag dus!' antwoordde ik. Dallon's intresse was nu echt gewekt. 'He ik speel ook in een band.' vertelde Dallon. Wauw. Wat een geluk had ik. Ik had net een knappe man ontmoet met wie ik eenzelfde passie deelde. 'Wat deed je in de band?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Ik speelde basgitaar en zong.' antwoordde Dallon. Nadat Jon de band verlaten had, waren Spencer,Ian en ik opzoek naar een nieuwe bassist. Het idee om Dallon te vragen, hield ik in mijn achterhoofd. 'Ik ben de leadzanger, en speel best veel instrumenten.' zei ik. 'De naam van mijn band is Panic! At The Disco.' Dallon lachte. Wat was hij mooi als hij lachte. 'Leuke naam. De band waar ik in speel heet The Brobecks.'
Dallon's blik gleed over mijn gitaar. 'Speel eens wat.' zei hij. Twijfelend keek ik hem aan. Hij knikte vriendelijk. Ik nam de gitaar uit zijn hoes en legde hem op mijn schoot. Ik wist meteen wat ik ging spelen. Bohemian Rhapsody. Daar zou ik mee scoren.'Is this the real life? Is this just fantasy?' ik sloeg de eerste akkoorden aan. Ik had gelijk, Dallon keek me goedkeurend aan. 'Caught in a landslide. No escape from reality.' Ik loerde even naar Dallon. 'Open your eyes, Look up to the skies and see,I'm just a poor boy, I need no sympathy,
Because I'm easy come, easy go, little high, little low. Any way the wind blows doesn't really matter to me, to me.' 'Mamaaaa' Dallon viel in. 'Just killed a man.' Hij had een krachtige stem en klonk een beetje indie. 'Put a gun against his head,pulled my trigger now he's dead.' Ik keek in Dallon's blauwe ogen. Maar het duurde niet lang of we werden gestoord door de conducteur. Toen die weg was, stond Dallon op. 'Ik moet er hier uit. Het was fijn je te ontmoeten.' glimlachte hij. Ik haalde een memoblaadje en een pen uit mijn rugzak en schreef mijn nummer op. 'Oh, baby, can't do this to me, baby.' grijnsde ik. Ondeugend lachte hij terug en zei: 'Easy come, easy go, will you let me go.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.