FanFic.nl

Nobody's Life

10: Gevoelens

Vermoeid van deze dag liep ik mijn naar mijn kamer. Ik liep langs alle andere kamers waar Romeinse cijfers op stonden, en na XII kwam ik bij mijn kamer. Ik keek naar mijn lege deur. Ik was de enige die geen nummer op mijn deur had... Ik had Xemnas al meerdere malen gevraagd waarom er alleen op mijn deur geen nummer 13 stond, maar hij beantwoordde die vraag nooit. Ik had mezelf maar gewoon wijs gemaakt dat deze Nobodies geloven in ongeluk en daarom bang zijn voor het getal 13...

Maar ik wist zelf heel goed dat ik nooit echt een deel van deze organisatie was.

Ik liep mijn kamer in en ging op mijn bed zitten. Zuchtend keek ik uit mijn raam naar de wereld onder ons. 'The World That Never Was', heette het. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom onze woning 'The Castle That Never Was' heette... Gevuld met ons, Nobodies, mensen die er nooit waren.

"Stop met nadenken, Altix," zei ik tegen mezelf. Nadenken over het leven hier was nooit een goed idee. Ze hebben ons altijd wijs gemaakt dat we geen hart hebben, en dat we niets konden voelen. Vreemd, want ik voelde weldegelijk de stekende pijn toen Larxene mijn arm bakte... Maar waarschijnlijk was dat een compleet ander gevoel.

Ik friemelde aan mijn zwarte organisatiepak en ging op bed liggen. Ik had echt geen zin in de missie van morgen. De bloemetjeskoning Marluxia leek me graag te willen vermoorden...

Gapend sloot ik mijn ogen en viel in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.