FanFic.nl

Nobody's Life

11: Iets van angst

"Je bent laat."

Ik slenterde de Grey Area in. Marluxia stond blijkbaar al te wachten.

"Weet ik," mompelde ik. "Ik sliep niet zo goed..."

"Geen excuus," zei Marluxia. "Je hoort op tijd te komen. Ga jezelf nu maar melden bij Saïx."

Ik keek nog even naar zijn schattige, toch enge gezicht en liep toen naar Saïx die voor het raam stond van de kamer. Er zaten een aantal andere organisatieleden in de ruimte. Demyx zat weer eens op een bank te chillen. Axel stond tegen de muur, blijkbaar ergens over na aan het denken. Ik zag Xaldin ook op een bank zitten aan de andere kant van de kamer. De Grey Area was niet zo'n slechte plek. Het was er meestal rustig. De Nobodies die na een missie even niets te doen hadden konden hier even bijkomen terwijl ze wachtten op hun volgende missie.

"Hoi Saïx," zei ik met tegenzin tegen meneertje blauwhaar. "Ik ben klaar om te gaan."

Saïx grijnsde eng. "Mooi. Deze missie is zeer belangrijk, Altix. Je gaat met Marluxia een gebied inspecteren bij het Olypus Coliseum. Dit gebied is nog redelijk onbekend. De informatie die we hebben: het is een donkere plek genaamd 'de Onderwereld'. Er is een grote Heartless populatie. Ik heb Demyx de plek gisteren laten inspecteren, maar hij was... Gillend teruggekomen."

Ik slikte.

"Dus ik wens je veel succes op je missie, Altix. Tot ziens."

Geweldig. Naar de Onderwereld... Met Marluxia. Ik zuchtte diep toen hij aan kwam lopen.

"Bedankt Saïx," zei Marluxia grijnzend. "Kom mee, Altix. We gaan."

Er verscheen een portaal voor ons.

Ik bleef even staan en staarde naar het portaal. Wat was dit gevoel? Waarom kreeg ik dit... Vreemde gevoel in mijn maag? Was ik ziek? Peinzend probeerde ik dit gevoel thuis te brengen, maar ik kon me niet bedenken wat het was... Ik keek even naar Saïx en Marluxia, maar zij waren zo eng aan het kijken dat ik me onmiddellijk weer op het portaal richtte.

"Nou, waar wacht je op, Altix?" zei Saïx. "Jij eerst, kom op. Marluxia volgt je wel."

Wat was dit gevoel? Ik voelde mijn handen trillen. Dit... Dit leek wel...

Angst.

Ik was bang. Ik was bang voor wat zou volgen. Starend naar het duistere portaal zette ik een stap achteruit. Hoe kon ik bang zijn? Waar kwam dit gevoel vandaan?

"Ik.. Ik snap het niet," mompelde ik hoofdschuddend.

"Wat is er?" vroeg Marluxia. "Er valt niet veel te snappen aan door een portaal gaan. Dat moet je gewoon doen."

"Nee, nee, dat is het niet," antwoordde ik. "Ik denk dat ik.. Bang ben."

Axel keek op, Xaldin's ogen werden groot en Demyx's rare gitaar maakte een valse noot. Marluxia keek me aan alsof ik gek was en Saïx fronste.

"Onmogelijk," zei Saïx. "Absurd. Als ik een hart had, zou ik nu sterven van het lachen, Altix. Je bent harteloos, net als wij allemaal."

Verward knikte ik. "Oh ja.. Harteloos."

Ik stapte voorzichtig het portaal in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.