FanFic.nl

Nobody's Life

18: Xemnas teleporteert zonder antwoord te geven op mijn vraag!!

Happend naar adem veerde ik overeind. Even moesten mijn ogen wennen aan het licht, maar toen zag ik het. Ik was op mijn kamer in The Castle That Never Was. Ik was weer terug...

"Welkom terug, Altix."

Ik schrok van die stem en keek naast me. Er stond iemand naast mijn bed. Mijn ogen werden even groot. Het was een man met grijs haar en oranje ogen die me doordringend aankeken.

"X-Xemnas..." hakkelde ik verbaasd. "Wat is er gebeurd?"

Xemnas grijnsde. "De duisternis had je lichaam overgenomen, Altix. Als je nog langer in het duister was gebleven, zou je voor eeuwig verloren zijn geweest. Het is maar goed dat iemand je uit de Onderwereld gered had..."

Ik slikte. "En wie was dat..?"

"Wie denk je?" zei opeens een bekende stem.

Ik keek op. In de hoek van mijn kamer stond nog iemand. Hij had zijn armen over elkaar en glimlachte gestoord.

"Xigbar," zei ik. "Ik had het kunnen weten."

Xigbar grijnsde en liep naar me toe. "Heh, dit is nou al de tweede keer dat ik je leven gered heb, eh Altix? De duisternis had je goed te pakken! Je was niet te bereiken en probeerde mij zelfs te vermoorden. Toen heb ik je maar verlamd door je neer te schieten. Heh heh heh, 't was om je eigen bestwil, geloof me. Toen bracht ik je terug naar het kasteel, maar wakker worden? Alsof! Ik stond daar maar te roepen: 'Altix! Altix!' Nope, geen énkele reactie. Ha, je hebt geluk dat Lord Xemnas het nieuws hoorde en meteen hier naartoe kwam!"

Ik bedacht me opeens die naam weer.

"Lita.." zei ik langzaam. Ik keek naar Xemnas. "Waarom riep je me bij die naam?"

Xemnas lachte griezelig en ik kreeg de rillingen. "Dat is niet van belang.." zei hij toen. "Ik zie je bij de vergadering... Altix."

Toen teleporteerde hij.

"Neeeeee Xemnas wacht nou es-- ah verdraaid," mompelde ik gefrustreerd. Ik keek naar Xigbar. "Mag ik je vragen waarom je me in godsnaam wéér gered hebt?"

"Nou," begon Xigbar grinnikend. "Je bent me nu best veel verschuldigd, eh? Dus als ik weer eens een keer iets nodig ga hebben... Dan kan ik jou gewoon vragen het voor me te halen!"

"Zoiets verwachtte ik al," zuchtte ik, door mijn gezicht wrijvend. "Hoe wist je trouwens dat ik daar was? Opgesloten in de Onderwereld bedoel ik."

"Oooh maar ik denk dat je dat wel weet," lachte Xigbar. "Marluxia had 't er met Larxene over in de Grey Area. Ennuh.. Ja, soms hoor je gewoon dingen."

"Afluisteren."

"Afluisteren, hoe je het ook noemen wil. Marluxia zei dat hij wraak genomen had op je. Larxene was er blij mee. Ik hoop voor je dat je van hen geen last meer hebt."

Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. "Op het moment maak ik me meer zorgen om jou, Xigbar."

Xigbar lachte. "Ik heb je leven twee keer gered! Kijk me nou niet aan alsof ik je goudvis heb verdronken."

Ik knipperde een keer en zuchtte. "Wanneer is de vergadering?"

"Zometeen. Als iedereen klaar is met hun missies."

Ik krabde op mijn hoofd. "Goed. Ik ben benieuwd wat Xemnas te zeggen heeft."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.