FanFic.nl

Nobody's Life

19: Ode to Joy?!

Het was een erg vreemde gedachte dat de duisternis mijn lichaam helemaal had overgenomen. Wat Hades demonstreerde bij Paniek... Dat was bij mij blijkbaar niet gebeurd. Volgens Xigbar gedroeg ik me als een beest inplaats van een zombie. Maar hoe was dat mogelijk?

Ik snapte er compleet niks van.

Naar de Onderwereld zou ik sowieso niet nogmaals gaan. Ik had genoeg van die plek. Het was te duister en te.. Griezelig.

Nog een beetje vermoeid van mijn bijna-doodervaring slenterde ik richting de Grey Area om te kijken of iedereen al klaar was met hun missies. Toen kwam Demyx plotseling de hoek om rennen.

"Hey Altix!" Hij stopte meteen met rennen. "Ik hoorde dat er iets ergs was gebeurd in de Onderwereld! Gaat ie?"

Ik knikte. "Het gaat wel."

Demyx zuchtte opgelucht. "Mooi zo. Ik ben zelf ook eens in de Onderwereld geweest en ik weet hoe eng die plek is! Zo koud en duister... Eww, het geeft me al de rillingen als ik er aan denk!"

Ik keek op. "Zeg Demyx, wij hebben toch geen hart?"

Demyx keek een beetje verbaasd op bij die vraag. "Uhhh weet ik veel. Ze zeggen allemaal wel dat we die niet hebben, maar ik vind het leuker te denken dat we die wél hebben! Anders voel ik me net als de wezens die wij moeten uitroeien: de Heartless."

Ik krabde op mijn hoofd. "Dat is waar." Ik zuchtte diep.

"Je ziet er niet goed uit, Altix. Wacht, ik zal even een mooi muziekje spelen."

Demyx pakte zijn sitar tevoorschijn en begon de Ode To Joy te spelen. Ik sprong een meter of vijf achteruit en legde mijn handen op mijn oren.

"Dat deuntje krijg ik dus nooit meer uit m'n hoofd!!!"

Demyx lachte alleen maar begon nog luider te spelen.

"Aaaaaahh!!!" schreeuwde ik en begon gestoord weg te rennen.

"Hey! Wacht es!!" riep Demyx en hij begon ook te rennen.

"AAAAAAHH!!!" gilde ik en rende snel naar de Grey Area. De Ode To Joy zat nog steeds achter me aan.

Ik stormde de Grey Area gillend in. Meteen sprongen de Nobodies die er zaten overeind. Het waren Vexen, Xaldin, Luxord en Saïx.

"Altix?!" riep Saïx verschrikt.

"Waar is de brand?!" zei Luxord geschokt.

"Doe rustig!" beval Xaldin verontwaardigd.

"OH NEEEEE ALTIX WAT IS ER AAN DE HAND?!?!?!" schreeuwde Vexen hysterisch. Hij begon met me mee te doen en rende schreeuwend in de rondte.

De andere Nobodies staarden ons verbijsterd aan.

"NOU," begon ik hysterisch. "HET IS... DE ODE TO JOY!!!"

Vexen gilde toen Demyx de kamer binnenrende, de Ode To Joy spelend.

Xaldin, Luxord en Saïx staarden met open mond naar hoe we met z'n drieën als gekken rond renden.

Uiteindelijk was Saïx zo gestoord geworden van dat irritante muziekje dat hij Demyx' sitar afpakte en het tegen het raam kapot gooide. Demyx moest huilen, maar Vexen wist de gitaar toch nog te repareren met zijn chemische goedjes.

De rest van de dag neurieden we allemaal de Ode To Joy... Zelfs Saïx. Met enorm veel tegenzin en irritatie.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.