FanFic.nl

Nobody's Life

21: De vergadering

Axel verscheen in de Grey Area. Hij leek erg moe te zijn.

"Hoe vaak moeten we nog Heartless uitroeien in Twilight Town..?" zei hij zuchtend.

"Yo Axel!" zei ik veel te blij.

"Yooo Altix!" antwoordde hij zwaaiend.

Toen kwam Zexion terug van zijn missie. Hij zei niets en ging naast mij op de bank zitten lezen.

De volgende die in de Grey Area verscheen, was Larxene. Zij gaf me een stomme blik en ik keek boos terug. Blijkbaar was ze niet blij met het feit dat ik zo snel terug was uit de Onderwereld.

Langzaam maar zeker keerde iedereen terug naar The Castle That Never Was, en dus werd het tijd voor de vergadering.

"Ik verzoek iedereen zich te begeven naar de Round Room," zei Saïx. "Lord Xemnas heeft een vergadering aangekondigd. Ik verwacht jullie allen te zien Where Nothing Gathers."

Saïx teleporteerde.

Ik zuchtte. In die vergadering had ik nou echt geen zin. Ik keek naar Zexion die zuchtend zijn boek dichtklapte en opstond. Hij teleporteerde meteen.

"Heh," zei Axel, "ik heb nog wel wat dingen om te bespreken met Lord Xemnas."

Ook hij teleporteerde.

Ik zuchtte diep. "Goed dan." Ik teleporteerde.

Het volgende moment zat ik in de Round Room op de laagste stoel. Het was nooit leuk om te vergaderen, ook vanwege het feit dat ik me een grote nul voelde. Terwijl Xemnas' stoel, of zal ik zeggen, zijn TROON wel een meter of miljoen hoog was, zat ik helemaal beneden op een hoogte van drie meter. Ik ging onderuitgezakt zitten en keek geïrriteerd omhoog naar de andere Nobobies die plaats namen in hun stoelen. Xemnas keek toe hoe iedereen in de ruimte verscheen.

"Goed," sprak Xemnas met zijn verschrikkelijk lage stem. "Het is mooi dat jullie er allemaal weer zijn... En dat er niemand... Ontbreekt."

Meteen keek iedereen mijn kant op. Ik rolde met mijn ogen.

"Sorry," zei ik, "maar Larxene was erg irritant aan het doen."

"Dat geeft je nog niet het recht om haar op te sluiten," bemoeide Saïx zich er mee.

"Jij moet niks zeggen, Saïx," zei Vexen. "Je was er van op de hoogte dat Marluxia met Altix naar de Onderwereld zou gaan om haar op te sluiten, en jij stond het toe!"

"Ze zat daar maar een uurtje opgesloten," antwoordde Saïx. "Niets ergs."

"De reden waarom ik daar maar een uurtje zat, was omdat Xigbar me weer eens redde," zei ik, kijkend de grinnikende Xigbar.

"Dat is correct," zei Xemnas, "en dat is waarom Xigbar morgen een dag vrij zal hebben. Ik waardeer zijn acties."

Xigbar grijnsde triomfantelijk.

"En Zexion?" vroeg Lexaeus. "Hij heeft Larxene uit de grot gehaald. Ik zeg dat hij ook een dag vrij verdient."

"Best," zei Xemnas. "Zexion, jij hoeft morgen ook niet op een missie te gaan."

"Jammer," zei Zexion op zijn sarcastische toon. Hij glimlachte.

"Nou dan," zei Xemnas, "is er nog iemand die iets te melden heeft?"

Axel boog iets naar voren. "Ja. Eigenlijk wel." Hij keek naar Saïx. "Ik zou graag willen weten waar mijn privacy gebleven is."

"Wees duidelijk," beval Xemnas. "Wat probeer je te zeggen?"

"Ik zou willen weten waarom Saïx verstopt zat in mijn kast." Axels rechteroog trok even bij die gedachte. "Dat was nogal schokkend, namelijk."

Ik grinnikte even toen ik daaraan terug dacht. Axel had zijn kast toen in brand gezet en was weggerend. Eigenlijk was dat best hilarisch.

"Daar had ik een reden voor," zei Saïx snel. "Het zit namelijk zo: Altix was met haar bevroren arm naar Axel gegaan. Ze had toen nog niet toegegeven dat ze Larxene had opgesloten in de grot. Ik moest haar dus afluisteren om achter de waarheid te komen."

"Dus het is mijn schuld?" riep ik verontwaardigd.

"Ja, eigenlijk wel," antwoordde Saïx.

Ik mopperde wat.

"Ik neem aan dat Altix niet nogmaals een partner opsluit," zei Xemnas. "Discussie gesloten."

"Dan heb ik nog iets te melden," klonk de krakende stem van Xaldin. "Ik vind dat het vanaf nu verboden moet worden om de Ode To Joy te spelen."

Luxord keek naar Demyx en trok een lelijk gezicht. "Ik stem in."

"Ah, kom op!" riep Demyx.

"Beter nog," begon Xaldin, "laten we zijn hele sitar verbieden."

Demyx kreeg een gezicht van pure horror. "W-wat?!"

Xemnas schudde zijn hoofd. "Ik weet dat er een kleine chaos is ontstaan... En ook dat Demyx daar vooral verantwoordelijk voor was. Maar toch nemen we geen wapens af."

Demyx zuchtte overdreven en ging onderuitgezakt zitten.

Ik keek naar de Nobodies die allemaal zuchtten. Ik zuchtte ook.

Plotseling schoot me iets te binnen. Xemnas verborg iets voor me-- voor ons, en ik wilde weten wat. Nu was het goede moment om het te vragen.

Ik schraapte mijn keel.

"Lord Xemnas... Wie is Lita?"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.