FanFic.nl

Nobody's Life

25: Uitnodiging voor een experiment

Het was stil in de Addled Impasse. Ik lag op mijn rug op de grond en staarde naar Kingdom Hearts. Saïx wilde mijn angst zien.. Hij wilde zien hoe een persoon met gevoelens eruit zag. Misschien om zijn geheugen op te frissen. Misschien om zelf weer wat menselijkheid te voelen. Ik wist het niet. Ik wist niets.

Zuchtend ging ik op mijn zij liggen. Wat boeide het ook. Ik sliep hier anders wel vannacht. Ik was te uitgeput om naar mijn kamer te gaan. Oké, eigenlijk was ik gewoon te lui. Maar het ging om het idee. Ik sloot mijn ogen en besloot maar eens een lekker dutje te doen.

"Altix! Altix!!!"

Geïrriteerd opende ik mijn ogen weer. Ik had mijn ogen letterlijk twee seconden dicht en ik werd weer gestoord.

Ik draaide me niet om om de persoon die de kamer in kwam te begroeten. Ik bleef liggen.

"Hoi.." zei ik vermoeid, om mijn aanwezigheid toch maar bekend te maken.

"Ah, daar ben je!" klonk de hysterische stem.

Ik hoorde voetstappen dichterbij komen en rolde met mijn ogen.

"Ik hoorde al dat je hier ergens was. Saïx had het erover. Ik was net bij Nothing's Call toen-- zeg Altix, waarom lig je op de grond?"

Ik zuchtte diep en besloot toch maar even rechtop te gaan zitten. Ik draaide me om naar de persoon die achter me stond.

"Vexen.. Waarom wil je me spreken?"

"Oh," hij schraapte zijn keel en zette een statig gezicht op. "Ik ben hier om je te vragen mee te werken in een bepaald.. Experiment, dat ik van plan ben uit te voeren." Bij het woord 'experiment' krulden zijn mondhoeken iets omhoog.

Mijn ogen werden iets groter. "Vexen.. Wat is er aan de hand? Saïx heeft me zojuist bijna vermoord, alleen maar om te zien hoe ik zou reageren. Dat voelde al best wel als een proefkonijn in een experiment. En het was niet aangenaam!!!"

Vexen trok een van zijn wetenschapsgezichten: een vage grijns waarbij zijn linkerwenkbrauw een kilometer of twintig opgetrokken werd. Het zag er onwerkelijk en griezelig uit.

"Ach, maar mijn experiment is beslist niet zoals dat van Saïx, dat kan ik je verzekeren. Nee, dit gaat over iets anders. Iets.. Heel.. Anders."

Ik kreeg de rillingen van Vexens wetenschapsgezicht en dacht na.

"Je snapt dat ik niet zomaar ga meedoen aan dit.. Experiment. Toch?"

"Dat begrijp ik volkomen."

"Dus? Wat krijg ik? Is het in mijn voordeel?"

Vexen knikte langzaam. "Het experiment is nog ver weg, Altix. Ik ben alleen nog maar bezig met de voorbereidingen."

Hij wachtte even.

"Ooit gehoord van.. Castle Oblivion?"

Ik haalde mijn schouders op. "Kasteeltje Vergetelheid? Nee, volgens mij niet. Maar het klinkt interessant. Dus?"

Vexen deed zijn armen over elkaar. "Het duurt nog wel een tijdje, maar in de toekomst zal ik daar heen gaan voor mijn experimenten. Onze heer Xemnas heeft een goed plan in gedachten. En misschien- nee, waarschijnlijk -zullen we Lita tegenkomen."

Mijn ogen werden groot. "Lita, mijn Somebody?"

Vexen knikte.

"Maar.. Wat is het plan? Wat.. Waarom ik?"

"Wat dat experiment is, zul je later nog wel zien, Altix. Op dit moment is het vooral belangrijk om je te beseffen dat ons doel, Kingdom Hearts, steeds dichterbij komt. Wat wij nodig hebben is een..

Een Keyblade."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.