FanFic.nl

Nobody's Life

30: Gebrek aan moed

Mijn besluit stond vast: ik moest de Chamber of Repose van binnen zien. En nu wist ik waar die kamer zich bevond. Nu moest ik alleen nog...

Die kamer nogal stil binnenlopen door mijn twee allerbeste vaardigheden in te zetten: snel en soepel!

Volgens mij zijn dat niet eens 'vaardigheden', maar.. Je weet wat ik bedoel.

Met het aller domste loopje dat je je kunt bedenken sloop ik de computerkamer uit, naar de gang waar Xemnas net naar binnen liep. Ik hinkte geruisloos de hoek om, en schrok me toen kapot.

Dit was echt een enorme ruimte. Dit was een.. Dit was..

Ik las het bord dat erbij hing. Ah ja.

Dit was een Heartless Manufactory!

Zou dit de plek zijn waar ze Heartless creëren? Geen wonder dat hier zoveel van die monsters zijn! En Xemnas weet hier van! Als ze alleen maar nieuwe Heartless produceren, was dan al ons werk voor niets geweest?!

Ik keek naar Xemnas die naar het midden van het platform in de zaal liep. Er schoof een groot luik open op de grond, en een trap was te zien. De Nobody liep langzaam de trap af. Ik verstopte me om de hoek van de gang, en keek voorzichtig toe. Toen Xemnas beneden was, verdween de trap plotseling. Ik schrok; zou hij het hele pad achter zich uitwissen?

En het luik...

Het luik op de vloer begon weer dicht te gaan! Ik rende snel de hoek om en rende naar het dichtgaande luik toe. Maar toen ik er vlak voor stond, zag ik Xemnas nog. Ik weet niet waarom, maar ik verstarde even. Ik voelde een grote twijfel over me heen komen, een angst om de Superior zomaar achter na te gaan deze duisternis in.

Ik was niet dapper genoeg.

Met de laatste glimp die ik van Xemnas opving, ging het luik dicht en stond ik doodstil in de Heartless Manufactory. Ik staarde naar het gesloten luik, dat helemaal niet meer te zien was. Ik had gefaald! Mijn angst voor de duisternis... Mijn angst voor Xemnas had me er van weerhouden om mijn nieuwsgierigheid te bevredigen. En nu stond ik hier.

Ik zuchtte diep. Deze gevoelens zaten me in de weg. Ik gromde even bij de gedachte dat de Organization op zoek was naar harten om weer gevoelens te krijgen, terwijl ik hier boos stond te zijn om het feit dat ik gevoelens had. Ik snapte er helemaal níks meer van.

Gefrustreerd liep ik de Heartless Manufactory uit en kwam weer in de computerkamer. Ik keek naar de computer die er stond.

De CD...

Ik liep langzaam naar de computer toe en keek vlug achter me, angstig dat Xemnas daar plots zou staan. Met een trillende vinger drukte ik op het knopje: 'EJECT'. De CD schoof uit de computer. Voorzichtig pakte ik het en stopte het in de binnenzak van mijn organisatiejas.

En nu wegwezen hier. Ik kwam hier later nog wel terug om de Chamber of Repose te zien. Ik wist waar het was, ik wist hoe ik er moest komen. Ik had de sleutel, de CD. Nu moest ik dit alleen nog.. Geheim houden. Ik zou binnenkort de Chamber of Repose zien, de CD hier weer terugbrengen en Xemnas zou nooit weten wie het meegenomen had.

Ik bracht mijn handen naar mijn capuchon en schoof het over mijn hoofd. Mijn gezicht was nu niet meer te zien. Dit deed ik bijna nooit, ik vond het geen fijn gevoel om me in de duisternis te verbergen. Maar nu moest het even, voor de zekerheid. Ik mocht nu niet gespot worden.

Snel rende ik terug naar de gangen-doolhof en probeerde mijn weg terug te vinden. Het kostte me veel moeite, ik bleef maar rondlopen in cirkels terwijl Heartless mijn weg versperden, maar uiteindelijk vond ik mijn weg uit het fabriek-kasteel-ding.

Ik ging snel TNK.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.