FanFic.nl

Padfoot

1

Ze schreeuwen in hun slaap.
De andere gevangenen.
Ze schreeuwen woorden en zinnen, bijna onverstaanbaar door de hysterie. Ze snakken naar het moment dat ze eindelijk de Heer van het Duister Voldemort kunnen wreken.
Ze snakken naar het moment dat ze eindelijk wraak kunnen nemen op het zielige hoopje mens dat Peter Pippeling heette maar hij is dood en ze kunnen nooit iets doen.
‘HEER…’
Het gekrijs, het geraas, het gesmeek, het is iets waar ik onderhand aan gewend ben geraakt, al kan ik er nog steeds niet echt doorheen slapen. Het volume is namelijk zo hoog dat ik me erover verbaas dat ze onderhand niet schor klinken.
‘…U WREKEN…’
De meeste gevangenen hier zijn Dooddoeners. Dat wil zeggen, de Dooddoeners die na de val van Voldemort hun trouw aan hem niet hebben ontkend. Genoeg, heb ik gehoord, hebben hun trouw ontkend, of gemeend dat ze onder de Imperiusvloek verkeerden.
‘…TROUW…’
De gevangenen huilen ook vaak. Het klinkt dan als het geraas van een klein kind, een gevallen kind, of een geslagen kind. Dit is natuurlijk om de slechtste herinneringen die bij hun opkomen door de aanwezigheid van Dementors.
‘…WORMSTAART…’
Ik wil altijd schreeuwen dat ze hun kop moeten houden. Ik wil altijd schreeuwen dat Wormstaart dood is, dat hij zichzelf heeft opgeblazen. Dat ze gelijk hebben dat hij een verrader is. Maar dat lukt me niet.
Het is net alsof de woorden vastzitten.
Zoals ik.
Depressief, Sirius, zeer depressief. Die Dementors beginnen eindelijk hun doel te bereiken.
James zou zich rot gelachen hebben.
“Wat?” zou hij hebben geschaterd. “Jij? Stil? Dat is ook voor het eerst.”
Remus daarentegen zou voor een oplossing hebben gezocht. Hij zou zo’n groot, zwaar en oud bibliotheekboek in zijn handen hebben gebalanceerd en zou razendsnel door de pagina’s heen hebben gebladerd.
Lily zou dan enige oplossingen waar Remus mee kwam hebben afgeblazen omdat, zou ze hebben gezegd, “er geen andere oplossing tegen Dementors is dan het produceren van een Patronus, en Sirius, voor het geval je het nog niet hebt gemerkt, je hebt geen staf.”
Een opmerking die, uiteraard, volledig correct is.
Maar James en Lily zijn dood en Remus denkt dat ik er schuldig aan ben.

Reacties: