Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Rock of Love: With the Kaulitztwins. » Deel 3.
Rock of Love: With the Kaulitztwins.
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
31 mei 2009 - 17:53
Aantal woorden:
600
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
230
Deel 3.
Martin Luther King.
Met tranen in mijn ogen kijk ik naar de bus die op het grote plein in Berlijn staat, ik draai me om naar de auto van mijn broer die twee minuten ouder is als mij. Bij hem zie ik ook wat in zijn ooghoeken. Ik geef hem een knuffel, maar na een minuut trek ik me zelf weg, ik denk dat, dat het beste is want anders word het te moeilijk voor me om nog op die bus te stappen, ik geef mijn beste vriend ook nog een knuffel en pak dan mijn twe koffers vast en loop naar de bus, ik draai me nog één keer om en zet dan mijn koffers naast de bus. Ik trek mijn schouderband van mijn Adidas tas nog een beetje hoger en loop dan de bus op. Ik zoek een leeg plekje in de bus en op de voorlaatste rij vind ik er eentje, ik ga er zitten en mijn jas leg ik naast me in de zetel net zoals mijn tas. Ik zie hoe Axel en Cas weg rijden in de nieuwste Auto van mijn vadersbedrijf. Ik denk dat ik nu wel wat meer over me kan vertellen. Ik ben Riley Witsel een achttien jarige vrouw uit België, ik heb twee broers Chris en Axel. Mijn vader is Thierry Witsel, mijn moeder is Carina Porto. Ik ben half Portugees en half Belgisch, Ik ben geboren in Liège en opgetogen in Mechelen. Ik spreek Nederlands, Frans, Portugees, Duits en Engels. Mijn vader is de oprichter van het nieuwe automerk Witsel, ja ik ben rijk, maar ik pronk er niet mee. Ik ben liever op mezelf en betaal dan ook alles zelf met het geld dat ik verdien, in tegenstelling tot mijn broer Axel, die ook bekend is als de middenvelder van Manchester United, sinds een paar maand, ik denk dat de beroemdheid nu al naar zijn hoofd stijgt. Ach ik ben wel blij voor hem hoor, en hij is tenslotte een goede voetballer. Alleen is het jammer dat ik hem niet veel meer zie. ‘Mag ik hier zitten?’ hoor ik een meisjesstem zeggen. Verbaast kijk ik op naar een meisje met blonde haren, ik kijk eens rond en zie dat er geen plaats meer is, ik neem mijn spullen van de zetel en zet ze op de grond, zonder iets te zeggen tegen het meisje draai ik mijn hoofd weer om. Ik denk wel dat je nu wat meer weet over me, veel is er niet meer te vertellen over me. ‘Ik ben Chloë.’ Hoor ik de zelfde meisjesstem weer zeggen. Ik kijk haar aan, ze lijkt me best wel lief. ‘Ik ben Riley.’ ‘Voor wie ben je hier?’vraagt ze weer. ‘Ik denk dat ze me hebben ingeschreven voor Tom, jij?’ vraag ik. ‘Ik ben hier ook voor Tom, ben je fan?’vraagt ze. ‘Nee, niet meer, denk ik toch.’ Fluister ik er achter aan. ‘Ow, oké.’ En dan is het een hele tijd stil, ‘Sorry.’ Zeg ik dan omdat ik besef dat ik onbeleefd was. ‘Ja best.’ Zegt ze kwaad terug. Goed zo Riley, dat is al een vijand meer. ‘Good afternoon everyone, I’m Maarten companion for you today. We are now on the bus to the secret place where you will stay for the coming months, the other will be slightly longer as the others. In a few hours, we arrive there, you are placed in a room and we start shooting tomorrow. You are here for Tom and the other bus that you can see over there, is for Bill. More information you get when we arrive at the villa. Bye.’
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.