FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>13<

Die Chantal, komt ze eindelijk weer een nachtje bij me slapen, vergeet ze haar oplader en haar portemonnee. Haar oplader die om haar portemonnee gewikkeld is. Zayn, Michael en Chantal zijn alle drie net anderhalf uur naar hun eigen huis gegaan, maar toch is Chantal haar oplader en portemonnee vergeten. Ik ben zo verdrietig, Chantal reageert nog steeds geschrokken als ik haar aanraak, dat is toch niet normaal meer? Ik ben al jaren haar beste vriendin. Het lijkt wel alsof ze bang voor me is. Ik neurie even mee met '4 minutes' van Madonna, terwijl ik op de fiets zit richting het huis van Chantal. Eigenlijk heel gek, maar al deze jaren ben ik hier misschien een of twee keer geweest. Nou ja, alleen de buiten kant gezien. Chantal heeft me alleen verteld waar de reservesleutel ligt, in geval van nood. Alsof er ooit nood zou zijn. Ik nam haar serieus, maar ik kan me niet voorstellen dat er nood komt, maar goed. Mijn mobiel gaat af en ik stop even langs de weg. Ik wil niet gebeld worden, ik ben onderweg. Ik haat het om gebeld te worden als ik net ergens heen moet of zo. Ik wil niet te laat komen, ook al weet Chantal niet dat ik langs kom. Maar ja, dan is de verrassing wel groter. Het is Michael. Waarom belt hij nou weer? Hij heeft ons gisternacht nog gezien.

Mikey, zeg het eens?
Ben je bij Chantal?
Nee, nog niet hoezo?
Omdat ze niet opneemt als ik haar bel en ze reageert ook niet op mijn berichten. Ik maak me zorgen om haar.
Dat hoeft toch niet? Gisteren was alles nog goed tussen ons. Mikey, waarschijnlijk is ze aan haar huiswerk wat wij eigenlijk ook moeten doen. Dan heeft ze haar telefoon op stil staan, als ze kan zal ze vast en zeker op je reageren. Ze houdt van je, je bent haar vriendje. Maar ik moet nu echt gaan, anders is de verrassing eraf. Bye!

Die Michael. Alleen maar omdat Chantal even niet reageert op hem, vergaat de hele wereld. Ik schiet in de lach en fiets verder. In de verte zie ik het huis van Chantal al. Ik stap af en zet mijn fiets op slot tegen de muur onder haar slaapkamer raam.
,,Chanti?" roep ik naar boven, maar ik krijg geen gehoor. Is ze thuis? Ik kijk om me heen en zie de auto van haar vader, ze is dus wel thuis. ,,Chanti?" roep ik nog een keer naar boven, in de hoop dat ze nu wel uit haar slaapkamer raam kijkt, maar weer niet. Ik loop naar het raam van de woonkamer en kijk naar binnen, maar daar zie ik ook niemand. Huh? Hoe kan dat nou? Haar vaders auto staat er toch? Ik loop naar de plek waar de reservesleutel ligt en pak hem. Ik neem de portemonnee van Chantal mee en open de voordeur. Ik sluit hem zachtjes, misschien liggen ze nog te slapen of zo. Ik loop meteen de trap op, richting Chantals slaapkamer. Ik open haar slaapkamer deur, maar daar is ze niet. Dan schrik ik van het geschreeuw van haar vader, hij gaat wel erg hard tegen haar tekeer hoor! Ik ren haar kamer uit, naar het geluid waar het vandaan komt, de slaapkamer van haar vader.
,,Ik had nog zo gezegd dat je cijfers omhoog moesten, nu krijg je het dubbele!" roept hij en Chantal krijgt zo'n harde klap dat ze op het bed valt met haar rug, waardoor ik kan zien dat ze naakt is. Mijn wantrouwen naar haar vader komen weer terug. Wat zal haar vader nu gaan doen? Haar weer slaan of verder. Al snel merk ik dat hij verder wilt gaan, maar dat sta ik niet toe! Snel ren ik naar haar vader en ga voor Chantal staan, de portemonnee van Chantal heb ik niet meer in mijn handen, aangezien ik die van schrik op de grond heb laten vallen.
,,Wat bent u nou aan het doen?!" roep ik vol schrik, terwijl ik haar vader aankijk. Ik weet wat hij wil doen en misschien is het een rare vraag om nu te stellen, maar ik vraag hem door de schrik. ,,Was haar slaan niet genoeg?!"
,,Hoe ben jij hier binnen gekomen?" Is het enige wat hij vraagt.
,,Dat doet er niet toe, u bent niet goed bij u hoofd! Het is uw dochter hoor!"
,,Bemoei jij je er even niet mee!" roept hij boos en zijn hand, die een vuist is, gaat omhoog. Ik blijf staan, ik ben niet bang om geslagen te worden, als ik Chantal zo bescherm vind ik het prima. Ik hoor Chantal achter me bewegen en voor me komen staan. Ze vangt de klap voor mij op en daarna verlaat haar vader de kamer.


,,Ik had nog zo gezegd dat je cijfers omhoog moesten, nu krijg je het dubbele!" Ik zeg niks. Als ik niks zeg, dan gaat mijn vader sneller weg. Het boeit me niet eens meer. Ik ben het toch wel gewend. De klappen doen geen pijn meer. Een klap tegen mijn wang en een trap tegen mijn enkel. Ik voel de dekens onder mijn rug en wacht op het volgende. Waarschijnlijk een klap en dan zal mijn vader zichzelf wel gaan uitkleden. Ik wacht op de klap, terwijl ik mijn ogen sluit.
,,Wat bent u nou aan het doen?!" Gelijk open ik mijn ogen en zie Nola woedend voor me staan. Shit nee! Weet ze ervan? ,,Was haar slaan niet genoeg?!" Ja, ze weet het dus. Of ze heeft een vermoeden.
,,Hoe ben jij hier binnen gekomen?" Dat vraag ik me ook wel af. Hoe is Nola binnengekomen en waarom is ze binnen? En dan herinner ik het me weer. De reserve sleutel. Ik zie mijn vader boos worden en zijn vuist aanspannen. Ik bedenk me geen moment en ga voor Nola staan. Een klap in mijn maag, waarna mijn vader boos wegloopt. Zodra ik zeker weet dat hij weg is en ik de voordeur hoor dichtslaan, pak ik mijn shirt op van de grond en trek deze over mijn hoofd en trek snel mijn onderbroek aan.
,,Chanti?” Nola heeft een bezorgde klank in haar stem en ik heb dus echt geen zin in medelijden van haar. Ik loop door naar mijn kamer. Ik sla de deur met een klap dicht en laat me op mijn bed vallen. De tranen stromen over mijn wangen en ik druk mijn gezicht in mijn kussen. ,,Chanti?”
,,Ga weg!”
,,Nee, niet totdat je me alles verteld!”
,,Er is niks!” Ik gooi een van de kussens die op mijn bed liggen tegen de deur en laat gesmoorde snikken, terwijl de deur langzaam opengaat. ,,Ik zei toch gaan!”
,,Chanti alsjeblieft, praat met me.” Nola kijkt me aan.
,,Ga!”
,,Nee, niet voordat je met me praat.” Nola loopt naar mijn bed en gaat naast me zitten. Gelijk sta ik op en loop mijn badkamer in. Deze doe ik op slot, waarna ik me tegen de muur aan naar beneden laat glijden. Mijn gezicht stop ik in mijn handen terwijl de tranen door blijven stromen. ,,Chanti, praat met me.”
,,Ga!”
,,Waarom? Chantal alsjeblieft!”
,,Nee!”
,,Chantal, kom nu uit de badkamer!”
,,Waarom zou ik?”
,,Alsjeblieft!”
,,Ga gewoon!”
,,O en dan gaat je vader je zeker weer slaan? Kom op, dat kan ik je niet aan laten doen!” Ik hoor Nola aan het slot rammelen.
,,Alsjeblieft, ga gewoon Nola.”
,,Nee! Wil je soms dat ik de deur in beuk?”
,,Nola, stop alsjeblieft. Ik haal het slot er al af oké?” Ik wacht niet op een antwoord en trek snel mijn vest en shortje, schoenen die nu in de badkamer liggen aan. De deur haal ik voorzichtig van het slot en ik ren naar het raam van de badkamer en wring me erdoor, waarna ik naar beneden spring.
,,Chantal!” Ik kijk niet een keer om naar mijn huis, waarna ik begin te rennen. Mijn telefoon voel ik nu goed in het shortje, maar het maakt me niet uit. Als een gek ren ik door. Niet veel later sta ik voor het huis van Michael en gelijk bel ik aan. Een vrouw van gemiddelde leeftijd opent de deur en ik herken haar als de moeder van Michael.
,,Is Michael er?” vraag ik terwijl ik wat ongemakkelijk voor de deur sta.
,,Ja, hij is op zijn kamer. Je weet de weg toch?” Ik knik en loop snel naar binnen, waarna ik de trap op ren. De klanken van Michaels gitaar klinken door de gang en niet veel later sta ik voor de vertrouwde witte deur met posters van bands en gitaren. Was dit wel een goed idee? Had ik niet beter gewoon met Nola kunnen praten? De gitaar melodieën houden langzaam op en net als ik me om wil draaien om weg te gaan, gaat de deur open.


Ik ben even gestopt met gitaarspelen omdat ik dorst heb. Ik sta op en loop naar de deur. Ik ga beneden even wat cola pakken voor mezelf, daar heb ik zin in. Ik open de deur en dan schrik ik. Chantal staat voor mijn slaapkamerdeur, maar niet blij.
,,Chanti?” Gelijk springen de tranen in haar ogen en trek ik haar in mijn armen. ,,Schat, wat is er?” Ik trek haar mee mijn kamer in en ga op het bed zitten met haar op schoot. Het enige wat ze kan doen is huilen. ,,Schat?”
,,I fucked up everything.”
,,Waarom dat nou weer?”
,,Ik kan het niet zeggen.”
,,Schat, wat is er aan de hand?”
,,Leugens. Dat is alles wat ik altijd maar heb kunnen doen! Over mijn blauwe plekken en nu ik dacht dat ik het geheim kon houden...Nola, ze stond er opeens en ze heeft het gezien. Ze weet het.”
,,Wat weet ze?” De tranen beginnen weer over haar wangen te stromen alsof een kraan openstaat die niet meer dicht kan. Ik druk een kus op haar voorhoofd en veeg haar tranen weg. ,,Schat, wat weet ze?”
,,Over mijn vader.”
,,Wat is er met je vader?”
,,Hij...je gaat me vast haten en het uitmaken, omdat ik heb gelogen tegen je.” De tranen stromen weer over haar wangen en ze kijkt weg.
,,Ik ga je echt niet haten en het uitmaken met je. Never nooit van mijn leven, ik hou van je Chanti! Je kunt me vertrouwen.”
,,Mijn blauwe plekken.”
,,Ja?”
,,Mijn vader slaat me.”
,,Hij wat?!”
,,Er is meer.”
,,Wat heeft hij nog meer met je gedaan?!”
,,Hij heeft me verkracht, een paar keer.”
,,Hij wat?! Jij gaat nooit meer bij hem wonen! Je komt bij mij wonen! Echt, dat is toch geen vader?!” Ik sla mijn armen om haar heen en hou haar vast. Ik weet dat het misschien een beetje gek is om dit te beslissen zonder mijn ouders, maar ik wil niet dat ze ooit nog terug gaat naar haar vader! Ze gaat nooit, maar dan ook nooit meer terug!


Ik lig met mijn rug op mijn bed te denken aan gisteravond. Het is fijn dat Nola me in vertrouwen durfde te nemen en mij haar angst kon vertellen. Ik hoop dat haar angst niet waar is en dat Chantal in orde is. Ik geef ook om Chantal en ik wil niets liever dan dat het niet waar is. Zal ik Nola bellen? Ik moet eigenlijk huiswerk maken, maar ik ben zo benieuwd dat ik me toch niet kan concentreren op het huiswerk. Ik pak mijn mobiel en typ het nummer van Nola in. Ik druk op het groene telefoontje en hij gaat over.

Zayn, sorry maar ik kan niet praten. Ik moet Chantal vinden.
Vinden? Waar is ze dan?
Ik weet het niet. Ik heb het gezien, ik heb alles gezien en ik wilde met haar praten maar zij niet met mij. Ze vertrouwd me niet en is weggelopen.
Zal ze niet bij Michael zitten?
O, ja dat zal best. Hem wel alles vertellen, maar mij niet. Ik hoor gewoon de woede in Nola's stem als ik dat zeg.
Chanti zal jou vast en zeker ook alles vertellen.
Ze had me alles kunnen vertellen, maar dat deed ze niet. Chantal heeft niet door hoe dit voor mij is, hoe ik me voel. Ik heb gezien wat die vuile klootzak bij haar deed en wilde doen, maar Chantal vertrouwd me niet genoeg. Misschien moet ik haar maar niet meer gaan zoeken en weer naar huis gaan, ik heb geen zin om iemand te zoeken die toch niet op mij zit te wachten.
Nola, Chanti is je allerbeste vriendin. Ze houdt van je, misschien wilt ze je wel beschermen door het niet te vertellen.
Als ze echt mijn beste vriendin is, verteld ze me alles. Ik hoor dat Nola emotioneel word. Zayn, ik ga naar huis. Ik spreek je wel weer. Bye!

En ze hangt op. Ik vind het vreselijk om haar zo te horen. Ik wil nu zo graag naar haar toe, maar dat mag niet van mijn ouders. Ik moet huiswerk maken en als ik dat niet af heb mag ik dus niet weg. Zal ik Nola kunnen helpen als ik Chantal probeer te bellen of zal Nola dat niet willen? Ik wil iets doen, maar ik wil geen ruzie met Nola. Ik hou van haar. Ja, ik moet iets doen. Er zit niks anders op. Ik pak mijn mobiel en typ Chantals nummer in.

Zayn. Ik hoor de stem van Michael.
Mikey. Is Chanti bij jou?
Ja, ze is erg emotioneel dus ik maak het niet te lang.
Hoeft ook niet. Is het waar wat Nola gezien heeft?
Ja.

En daarna hangt Michael op. Vol ongeloof hou ik mijn telefoon vast. Nola haar angst is dus waar? Mishandeld de vader van Chantal haar? Ik moet naar Nola! Ik sta op van mijn bed en ren de trap af naar beneden.
,,Waar ga jij heen?” Mijn vader houdt me tegen.
,,Naar Nola. Ze heeft het heel moeilijk.”
,,Heb jij je huiswerk al af?”
,,Nee, maar...”
,,Dan ga je nu terug naar je slaapkamer. Je spreekt je vriendinnetje morgen maar weer.” Ik weet dat ik er niks tegenin kan brengen en dus loop ik weer terug naar boven. Boos sla ik mijn deur keihard dicht. Wat een klote zooi, ik wil gewoon naar Nola toe en er voor haar zijn!

Reacties: