FanFic.nl

Every Year A Letter [Afgerond]

Year Nine

Lieve Ashton,

Hoe is het? Nog steeds alles oké? Ik hoop het voor je.
Alles hier gaat wel goed. Mason is nu negen jaar en is voor mij al een volwassen jongen. Natuurlijk niet echt volwassen, maar hij kan al veel, en doet al veel. Ik heb dit jaar niet zoveel te zeggen. Dit jaar was wel rustig en er gebeurde niet veel speciaal.
Nouja, weet je nog dat ik vertelde dat Mason ging tennissen? Ja, daarover, het gaat super goed! Hij deed dit jaar mee met een junior toernooi en hij heeft gewonnen! Ik ben zo trots op hem. Ik weet nog dat ik een toernooi won, en jij stond aan de zijlijn, me aan te moedigen.
Het was het belangrijkste toernooi van het seizoen. En jij was er, voor mij, mij moed in te spreken. Ik was zenuwachtig als de pest, maar ging toch door. Ik kwam het veld op, je sprong al meteen op en juichte. Mijn zenuwen verminderde en ik voelde me goed. Ik kon dit, dacht ik. En dat kon ik ook!
Ik begon te spelen en meteen als een punt. Zo gezegd zo gedaan, ik had het toernooit gewonnen. Ik was trots op mezelf en jij ook. Toen het laatste, spannende, winnende punt eraan zat te komen, was de zaal stil. Iedereen lette op de bal. En ik was het, ik was degene die het winnende punt maakte, ik was degene die won! Je sprong over de tribune en kwam naar me toe gerend. Mijn trainer was trots op me, mijn ouders, ikzelf maar het beste was, dat jij trots op me was. God, dat was echt een mooi moment!
Kan je het je realiseren? Mason is al 9! Al 9 jaar heb ik een liefdevolle zoon waar ik heel veel van houd. Het is echt een schatje. Ik zou geen lievere zoon kunnen wensen. Maar ik kan het nog steeds net vertellen. Over jou. Mijn mond wil niet werken als het over dat onderwerp gaat. Dan vraagt Mason weer eens waar je bent, of wie je bent of waar zijn vader is. Daar word ik zo emotioneel van. Ik kan het dan niet over mijn hart krijgen om het te vertellen. Ik zeg nog steeds hetzelfde. Maar jij en ik weten allebei zeer goed dat hij binnenkort alles snapt. Maar toch, ik mis je elke dag. Elke dag meer. Sinds dat je weg moest, gaat elke dag moeilijker. Ik heb natuurlijk wel positieve punten meegemaakt in mijn leven, maar van binnen ga ik dood van de pijn. De pijn in mijn hart sinds je weg bent. Ik wil dat je terug komt, maar dat kan niet en daar baal ik zo van! Het liefste trok ik je terug via een touw, maar dat touw verdwijnt als ik het nodig heb.
Ik bedoel, ik heb je nodig in mijn leven. Bij alle emotionele momenten heb ik jou arm nodig die je dan om mijn schouders slaat. Bij alle leuke momenten heb ik jou lach nodig, om een lach op mijn gezicht te toveren. Jouw lach deed zoveel goed met mij, je lach was zo vrolijk en iedereen kom met je mee lachen. Weer iets wat ik heel erg mis in mijn leven.
Maar ik ga deze brief dan maar eens afsluiten. Ik merk dat het al weer drie uur in de nacht is.
Ik spreek je volgend jaar. Ik hou van je.

Liefs, Isobel

Reacties: