FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>17<

Ik zit bij het raam en kijk naar buiten. Het vliegtuig is ongeveer drie kwartier onderweg nu. Naast mij ligt een meisje te slapen, maar ik kan niet slapen. Ten eerste is het maar één uurtje vliegen en ten tweede zit ik er nog steeds mee dat Chantal en ik ruzie hebben. Ik heb het verpest. Onze ruzie is mijn schuld en ik weet niet of het ooit nog goed komt, Chantal is aardig boos op mij. Ik heb het verkeerd aangepakt, ik heb het gevoel dat ik haar kwijt ben en dat ik haar nooit meer terug krijg. Misschien in Londen op zoek naar een nieuwe beste vriendin? Nou ja, eerst maar eens goed nadenken over wat ik gedaan heb. Niet dat ik veel gedaan heb, maar ik weet dat ik mezelf niet meer onder controle had. Hoe ga ik daar in het vervolg mee om? Het vliegtuig begint te dalen en ik weet dat we er bijna zijn. Ik zucht even diep. Altijd had ik me voorgesteld om naar Londen te gaan, maar niet alleen. Chantal en ik droomde er altijd over om naar Londen te gaan, samen en dan leuke jongens zouden spotten. Ik maak mijn riem vast en het vliegtuig landt. Ik loop door de grote hal, op weg naar mijn koffer, maar veel plezier heb ik niet. Ik moet de hele tijd aan Chantal denken. Niet op een verliefde manier, nee zo denk ik over Zayn, maar meer op een vriendschappelijke manier. Ze is mijn beste vriendin voor jaren en nu drijft één ruzie ons uit elkaar. Ik staar voor me uit en raak in gedachten. Hoe zal mijn leven eruit zien zonder Chantal? Want dat onze vriendschap over is, is voor mij wel duidelijk. Chantal haat me om wat ik wilde doen. Ik wilde haar vader iets aandoen, als Chantal me niet gestopt had, was hij misschien wel overleden aan zijn verwondingen. Misschien moet ik naar de politie en mezelf aangeven, misschien is het beter om in de bak te zitten. Iedereen denkt toch al dat ik op mijn vader lijk, dat ik hetzelfde in mekaar zit als hem, wat heeft het nog voor zin om het te ontkennen. Toch zou ik Chantals vader nooit vermoord hebben, dat kan ik niet, maar het feit dat zij dat dacht doet me pijn. Ik ga met mijn hand langs mijn ogen om de tranen weg te vegen.
,,Gaat het wel?” Ik kijk opzij. Twee prachtige blauwe ogen kijken me aan. Even haal ik mijn schouders op.
,,Niet echt, maar ik heb geen zin om het uit te leggen aan een vreemde.” Nola, wat is er mis met jou?! Hij probeert alleen maar aardig te zijn en dan ben jij zo bot?! Ik zucht en pak mijn koffer van de band. Ik kijk hem aan. ,,Sorry, maar dit is niet echt mijn week.”
,,Het is niet erg.” Hij glimlacht even en steekt zijn hand dan uit. ,,Ik ben Luke.”
,,Nola.” Ik schudt zijn hand.
,,Ben je hier op vakantie?”
,,Zoiets. Ik heb iets vreselijks gedaan en dat moet ik even laten bezinken.”
,,Misschien kunnen we een keer afspreken? Ik ben hier samen met twee vrienden van me.”
,,Ja, dat lijkt me leuk. Een beetje afleiding kan geen kwaad en dan kan ik je ook wat beter leren kennen.”
,,Ik vind het altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Wil je mijn nummer of wil je daar nog even mee wachten?”
,,Nee, geef nu maar hoor. Anders kunnen we toch niet sms'en?” Hij schiet in de lach en geeft me dan zijn nummer.
,,Daar staan mijn vrienden. Zal ik je aan hen voorstellen of wil je meteen door naar je hotel?”
,,Nee, ik kan wel heel eventjes kennis maken.” Ik loop achter hem aan naar twee andere jongens. Een jongen met bruin haar en groene ogen en een jongen met zwart haar en hele donker bruine ogen. Ze zien er niet verkeerd uit.
,,Jongens, dit is Nola.” Luke stelt me voor en ze stellen zich allebei voor. Ashton en Calum.
,,Ben je net aangekomen?” Calum kijkt me aan.
,,Ja. Eigenlijk wilde ik over een paar dagen pas komen, maar wegens omstandigheden ben ik hier nu eerder.”
,,Gelukkig maar.” Ik kijk Ashton aan. ,,Ja, anders had je ons niet ontmoet.” Ik schiet in de lach, zonder dat ik het wil. Ik schaam me er ook een beetje voor. Waarom lach ik? Ik ben mijn allerbeste vriendin kwijt en ik sta hier te lachen met drie leuke jongens.
,,Als je het niet leuk vind dat wij er zijn.” Begint Luke.
,,Nee, ik bedoel ja...” Ik zucht. Waarom kom ik er nou niet uit? ,,Sorry, ik moest gewoon even aan mijn beste vriendin denken. Ik vind het hartstikke leuk om jullie te leren kennen. Dus, laten jullie me Londen zien?” De jongens glimlachen.
,,Natuurlijk, maar eerst gaan we je koffer naar je hotelkamer brengen. Een koffer is niet handig in de stad.” Calum geeft me een knipoog en ik knik. Samen met de jongens loop ik het vliegveld uit. We houden een taxi aan en zodra we ingestapt zijn, rijdt de taxi naar mijn hotel.


Wel Nola appen of niet? Nee, ze moet eerst nadenken! Maar ze is wel mijn beste vriendin en wij hebben nog nooit zo lang niet met elkaar gepraat. Wat als ze denkt dat deze ruzie onze vriendschap uit elkaar laat vallen? Nee, dat nooit! Nola mag dan wel een grote fout hebben gemaakt, maar ze blijft mijn beste vriendin. Zonder haar had ik nu niet het beste vriendje van de wereld. Een week, over een week stuur ik haar een bericht. Tenzij Nola besluit mij eerst een bericht te sturen, maar zo niet dan stuur ik ook niks. Één ding weet ik zeker, ik ga haar niet bellen of opnemen als ze mij belt. Met deze gedachte pak ik een andere brief uit de tas. Michael staat onder de douche en ik zit op zijn bed met de tassen brieven voor me. Michael weet er nog niks vanaf en ik weet ook niet zeker of ik het hem moet vertellen. Normaal gesproken zou ik het Nola allang verteld hebben, maar aangezien wij ruzie hebben heb ik geen zin om het haar te vertellen. Ik scheur de envelop open en pak de brief eruit.



,,Chanti, wat lees je?” Snel stop ik de brief weg en kijk naar Michael die de kamer in komt gelopen, met alleen een handdoek om zijn middel en zijn haren die tegen zijn voorhoofd plakken. Ik zit nog te denken aan die namen. Wie zijn Luke en Griffin? Ik bijt op mijn lip, terwijl Michael naar me toe loopt en me tegen hem aantrekt.
,,Brieven.”
,,Van?”
,,Mijn moeder.”
,,Die is toch dood?”
,,Ik weet het ook allemaal niet meer.”
,,Ik wel. Je moeder leeft dus blijkbaar nog. Je vader heeft haar bestaan voor je verzwegen. Wat ga je nu doen?”
,,Ik ga eerst alle brieven lezen.” Ik wijs naar de tassen.
,,Daar ben je nog wel even mee bezig.” Ik knik. ,,Wil je op zoek gaan naar je moeder?”
,,Waar moet ik beginnen? Ik weet niet eens waar ze woont. Het enige dat ik weet is dat ze nog leeft en mij achter gelaten heeft.”
,,Weet Zayn dit al?” Ik schudt mijn hoofd.
,,Die zal Nola gaan bellen en ik heb geen zin in haar.”
,,Schat, je kunt niet eeuwig boos op haar blijven.”
,,Wie zegt dat ik dat ga doen? Ik wil gewoon even een weekje zonder haar. Zij heeft een fout begaan, ik niet. Ze moet eerst nadenken over wat ze bijna gedaan had.”
,,En als er nou iets met haar gebeurd?”
,,Wat zou er nou moeten gebeuren?”
,,Heeft Nola ooit een foto van je moeder gezien?”
,,Ja.”
,,Nou, stel je voor. Nola ziet je moeder in Londen en ze belt jou om het je te vertellen. Jij neemt natuurlijk niet op en dan verongelukt ze of zo.”
,,Doe niet zo eng!” roep ik uit. ,,Dat gun ik haar echt niet. Ik ben dan nu wel boos, maar dat gaat over. Ze is mijn beste vriendin en ik wil haar niet kwijt! Hoe durf je te zeggen dat ze dood gaat, wil je me overstuur maken of zo?!” Even hap ik naar adem.
,,Sorry hoor, ik wist niet dat je boos werd.” Michael laat me los en kijkt me geschrokken aan.
,,Het is gewoon dat het nu allemaal klote is. Mijn moeder praat in die brieven over een Luke en Griffin en ik snap er helemaal niks van! Sorry.” Ik kijk beschaamd naar mijn handen die ik tussen mijn benen leg.


Ik zucht heel even. Ik haat het om Chantal ongelukkig te zien. Ik weet dat ze heel graag haar moeder wilt zien, maar we weten allebei niet hoe we haar moeten vinden en ik zie dat ze er mee zit dat ze ruzie heeft met Nola.
,,Het is al goed schat. Het is ook niet niks. Eerst weet je niks over je moeder en dan ineens vind je allemaal brieven. En dan heb je ook nog eens ruzie met je allerbeste vriendin, degene waar je alles mee deelde. Het spijt me dat ik zei dat ze dood ging, zo bedoelde ik het niet. Ik gun het haar echt niet, het kwam er gewoon verkeerd uit.” Ik sla mijn armen weer om haar heen en geef haar een kus op haar wang. ,,Wat kan ik voor je doen?”
,,Kleren aantrekken en dan gaan wij samen koken.”
,,Ik heb denk ik wel een beter idee.”
,,En dat is?”
,,Jij gaat douchen en trekt daarna iets leuks aan. Dan gaan wij samen naar een restaurant en na het eten naar het strand om een wandeling te maken bij zonsondergang.” Haar mond valt open. ,,Vind je het niks?” Ik kijk haar meteen verdrietiger aan.
,,Nee, ik vind het hartstikke lief. Hoe wist je dat ik altijd al een strandwandeling bij zonsondergang heb willen maken?”
,,Dat wist ik niet. Ik vind persoonlijk dat zo'n wandeling de mooiste date is en ik heb dat altijd al willen doen met iemand speciaal. En nu heb ik een heel speciaal meisje.” Ze laat een 'ahw' horen, waarna ze haar lippen op de mijne drukt. Langzaam trek ik me los en ze kijkt me aan met een pruillipje. ,,Douchen, jij.” Ze knikt, terwijl ze haar lippen snel op die van mij drukt en schoon ondergoed en een schoon topje uit onze/mijn kast haalt. Ze loopt daarna de badkamer in. Na ongeveer twintig minuten komt Chantal terug mijn kamer in. Ik zit op mijn/ons bed in kleermakerszit. Chantal loopt naar de kast en blijft even staan. Waarschijnlijk denkt ze na over wat ze aan zou doen. Eigenlijk maakt mij het niks uit wat ze aan heeft, ze ziet er toch wel sexy uit. Uiteindelijk kiest ze voor een zwart skaterskirt en een zwart met witte Nirvana croptop. Ze trekt de rok aan en ik blijf maar naar haar kijken. Ze is zo sexy en ze is mijn vriendin! Ze doet haar topje uit, waardoor ik nu haar bh zie. Wauw! Ze doet de croptop aan en onder haar rok doet ze een licht-zwarte panty, met een donkerder onderlijf tot aan haar knieën, aan en haar zwarte converse. Ze pakt mijn idiot blouse en ze doet die erover aan. Ze pakt haar borstel en gaat door haar prachtig lange bruine haar. Ze laat haar haren los over haar schouders hangen, waarna ze iets op haar gezicht smeert. Echt ongelooflijk wat er allemaal uit haar tas komt. Oogpotlood, mascara en lipbalsem. Zodra ze klaar is draait ze zich om en ploft naast me op het bed. ,,Wat ben je toch ook een lekker ding.” Ik kijk haar aan en leg zwoel mijn lippen op die van haar. Nadat onze tongen voor twee minuten met elkaar geworsteld hebben, pak ik haar hand en trek haar omhoog. ,,We gaan, anders kunnen we geen plekje meer krijgen bij dat restaurant vlakbij het strand.” Chantal knikt en samen gaan we de trap af, de deur uit, richting het restaurant.

Als we er zijn, lopen we naar binnen. Het is echt onwijs druk in het restaurant, ik hoop dat er nog een plekje is. Ik trek Chantal mee naar een ober als we onze jassen uit hebben.
,,Is er nog een plekje voor twee personen?” vraag ik aan hem, terwijl ik het restaurant inkijk.
,,Ik denk het wel. Loopt u met mij mee?” Chantal begint even te grinniken over het feit dat de ober u tegen haar zegt. ,,Dit is het laatste tafeltje, u heeft mazzel.”
,,Dank u wel.” Zeg ik en schiet daarna samen met Chantal in de lach. Ik schuif haar stoel naar achteren en laat haar zitten. Daarna ga ik tegenover haar zitten en bestel alvast wat te drinken voor ons. ,,Ik weet dat je het er misschien niet over wilt hebben, maar vind je het fijn dat Nola weg is?” Ik kijk Chantal aan, bang dat ik een uitbranden krijg.
,,Nee, natuurlijk vind ik het niet fijn dat ze weg is. Ik haat het om ruzie met haar te hebben, alleen zij weet net zo goed als ik dat weet dat ze na moet denken.”
,,Dus het komt wel goed tussen jullie?”
,,Uiteindelijk wel ja.” Chantal wijst een nummer van de kaart aan en de ober, die net gekomen is, knikt. Ik bestel ook wat van de kaart en als we ons eten hebben, kijk ik Chantal aan. Alles is super leuk aan haar, de manier waarop ze praat, waarop ze eet en haar lach is super sexy. ,,Wat is er?” ze kijkt me vragend aan.
,,Je bent gewoon zo mooi.” De wangen van Chantal worden rood en snel stopt ze wat een hap in haar mond. Ik grinnik even en eet ook door. Zodra we uitgegeten zijn en ik betaald heb, lopen we samen naar het strand.

Aangekomen bij het strand, lopen we langs de zee. Mijn hand zit verstrengelt in die van Chantal. De frisse wind blaast door onze haren en even trek ik Chantal wat dichter tegen me aan, zodat ze het niet koud krijgt. Even slik ik, moet ik het hier nu wel over hebben?
,,Dus die brieven van je moeder,” begin ik. Chantal kijkt me met een liefdevolle blik aan, de blik wat me laat smelten. ,,heb je enig idee waarom ze die geschreven heeft? Waarom ze je niet gewoon kwam opzoeken. Je vader kan haar toch niet eeuwig bij je vandaan houden? Je bent al jaren benieuwd hoe je moeder was. Ik wil je best helpen met zoeken en ik weet zeker dat Zayn en Nola dat ook willen, als ze dit te weten komen.”
,,Ik heb geen idee. Mijn vader zei altijd dat ze dood was. Wat ik wel weet, is dat hij het bestaan van mijn moeder voor mij verborgen heeft gehouden en ik heb geen idee waarom. Misschien was mijn moeder bang om mijn vader weer onder ogen te komen, ik weet het echt niet. Het enige wat ik zeker weet is dat mijn moeder in de stad woont. Geen idee waar. Achter op de brief staat een afzender, het is alleen zo vervaagd dat het niet meer te achterhalen is. Ergens ben ik opgelucht dat ik nog familie heb, maar ik snap niet over wie mijn moeder het heeft in haar brieven. Luke en Griffin? Ik ken niemand die zo heten.”
,,Dat is wel raar, maar misschien zijn die jongens ook wel familie. Je weet het natuurlijk nooit. Ik zou zeggen dat je erachter moet komen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.” Dan gaan allebei onze telefoons af. Tegelijkertijd halen we onze telefoon tevoorschijn. ,,Een foto van Nola met drie jongens.” Zeg ik. ,,Ene Calum, Luke en Ashton.” Dat staat tenminste onder de foto: Hi, vanmiddag deze jongens ontmoet toen ik aankwam. Calum, Luke en Ashton, ze zijn echt super aardig!! Xx.
,,Wat heeft iedereen toch met een Luke nu?”
,,Ik heb geen idee. Wil je wat terug sturen of...?”
,,Ik weet het niet.”
,,Waarom twijfel je?”
,,Omdat het niet lijkt dat ze nadenkt over wat ze heeft gedaan. Plus, ik heb mezelf beloofd haar voor een week geen berichten te sturen.”
,,Je beloftes moet je altijd nakomen. Moet ik vragen of ze jou geen berichten meer wilt sturen? Ik bedoel, als het moeilijk voor jou is om niet te antwoorden, zou dat wel het beste zijn.”
,,Nee, want ik wil wel weten hoe het met haar gaat. En zolang ik jou heb, lukt het me wel om niet te antwoorden.”
,,Ahw, dat is lief schat. Ik zal er alles aan doen om het naar je zin te maken.”
,,Cuddle?” Ik sla mijn armen om Chantal heen.
,,Ik hou van je Chantal.”
,,En ik van jou.” Chantal plaatst een kus op mijn lippen en ik doe met haar mee. Jaren heb ik hiervan gedroomd en nu is het werkelijkheid. Ik ben zo gelukkig!


Zonder dat Nola het kan zien, begin ik even te gapen. Het is nu 02:15 en we zitten nog steeds op Skype. Bij Nola is het natuurlijk één uur eerder. We zitten al zo'n twee uur te praten en het is moeilijk om haar niet vast te kunnen houden of te kunnen knuffelen. Ik heb haar nu net opnieuw gebeld, want hij viel uit. Zodra ze in beeld komt, vliegen de vlinders weer druk in mijn buik rond.

Zayn?
Ja?
Heb jij Ryan nog gezien of gesproken?
Hij vond het jammer dat je wegging.
Ja, ik moest wel. Ik heb de grootste fout gemaakt en ik had mezelf beloofd om nooit zoals mijn vader te worden.
Jij lijkt totaal niet op je vader.
Ja, dat doe ik wel. Kijk maar naar wat ik wilde doen bij de vader van Chanti.
Maar hem echt vermoorden wilde je toch niet?
Nee, natuurlijk niet! Chanti zou me dan nooit meer willen zien of spreken. Niet dat ze me nu wilt spreken. Ik denk dat het beter is als ik hier blijf. Er een jaar tussenuit. Beter voor mij, maar ook voor Chanti.
En wij dan?
Sorry Zayn, maar mijn vriendschap met Chanti gaat voor alles. Dat weet je toch?
Natuurlijk, maar denk je echt dat Chanti dat wilt?
Ze kan nu toch ook zonder mij? Onze vriendschap is toch wel over.
Maar net zei je nog dat je een jaar weg wilt blijven vanwege je vriendschap met Chanti.
Ja, maar ik was te positief. In het vliegtuig heb ik veel na kunnen denken en het voelt alsof onze vriendschap over is.
Het is toch altijd goed gekomen tussen jullie?
Ja.
Slaap er nog een nachtje over. Je kan toch niet zomaar vier jaar vriendschap weggooien!
Oké, slimmerik. Zou jij een beetje op Ryan willen letten? Ik denk niet dat Mikey of Chanti dat doen.
Natuurlijk wil ik dat.
Mooi. Maar schat, ik ga stoppen. Morgen ga ik met Luke, Ashton en Calum naar de London Eye en de Big Ben. Geen zorgen, ik hou alleen van jou! Love you!
Ik hou ook van jou. Denk goed na, tot morgen.
Doe ik. Tot morgen, ly!

En ze is offline. Wat is ze toch leuk. Ik dacht in het begin wel even van: Omg, wie zijn die jongens? En: Welke vind Nola het leukste? Ik was misschien een klein beetje jaloers, maar Nola heeft duidelijk gezegd dat ze echt van mij houdt. Ik ga met mijn rug op mijn bed liggen, nadat ik mijn computer heb afgesloten en kijk naar de foto die Nola me gestuurd had. Morgen zal ik Ryan meenemen. Dat zal Nola echt fantastisch vinden. Ik kijk even op de klok van mijn wekker. 02:45, laat ik nu maar eens gaan slapen. Gelukkig is het morgen zaterdag en kan ik dus uitslapen. Ik kan niet wachten om Nola morgen weer te zien. Ik sluit mijn ogen en val in slaap, met maar één persoon in mijn droom: Nola.





De foto die Nola naar Chantal, Zayn en Michael stuurt

Reacties: