FanFic.nl

A place called Narnia, You Said?

Are you sure?

De vrolijkheid die al de hele tijd over de vrouw voor me heeft gehangen is plotseling als sneeuw voor de zon verdwenen. Haar blik is opnieuw ijskoud en haar ogen nietszeggend, zoals ze eruit zag toen ik haar ontmoette. Even weet ik me geen houding te geven omdat de hare me kippenvel bezorgt. ‘Je moet me eerst een paar dingen beloven, voor je met de lessen begint,’ begint ze doodserieus. Ik slik en knik behoedzaam. ‘Ten eerste moet je goed beseffen dat magie gevaarlijk is als je er niet mee om kunt gaan, ik wil dus dat je altijd exact doet wat ik zeg, wat er ook gebeurt, gesnopen? Ik wil niet dat je eigenzinnigheid of je kinderlijkheid problemen veroorzaakt,’ Ik maak een protesterend geluid maar ben meteen weer stil als ze waarschuwend aanstaart. Op de achtergrond hoor ik Peter en Caspian stilletjes lachen. Eikels, denk ik morrend in mezelf. Luïwé trekt vervaarlijk haar wenkbrauw op waarmee ze direct weer al mijn aandacht voor zich wint. ‘Ten tweede; geen lichtzinnigheid tijdens mijn lessen. Ik heb geen zin om een vervelende puber in toom te houden dus je houdt serieus of je trapt het maar af. En ten derde; je gaat wérken dat de vonken er vanaf vliegen. Een element besturen is niet makkelijk en jij moet ze alle vier leren op 7 dagen. En dan is niet veel,’ Haar toon ontmoedigt me al. Hoe moet ik in godsnaam magie onder de knie krijgen in zeven dagen. Ik kan er niks van, en Luïwé is zo streng en dan moeten die twee apen me nog leren met een zwaard omgaan. En ik moet nog leren boogschieten en paardrijden. Ik vraag me af wanneer ik in godsnaam moet eten en slapen. ‘Eerst zal ik je leren hoe je kracht in je aderen moet voelen, dat is een essentieel vlak. Je moet je emoties duidelijker voelen dan ooit. Ze moeten wild zijn, maar het is belangrijk dat je ze controleert. Je mag ze laten gaan, maar niet té ver, begrijp je. Mate boven alles. Nu. Sluit je ogen en probeer je bewust te worden van je omgeving. Kijk verder dan je kan zien.’ Ik sluit mijn ogen en adem rustig in. K voel me kalm, en probeer Luïwé’s instructies op te volgen maar het blijft zwart voor mijn ogen. ‘Je probeert niet hard genoeg!’ Luïwé stem klikt ijzig en hard. ‘Elke vezel van je lichaam moet de kracht willen opwekken. Je weert je af. Voel je emoties en bestuur ze. Laat ze lopen. Je moet ze gewaarworden tot in de kleinste zenuw van je lichaam. Maar houdt ze in toom.’ Ik zucht en probeer nog een keer. Ik wil de kracht opwekken, ik wil de kracht opwekken. Ik herhaal het zinnetje opnieuw en opnieuw in mijn hoofd. Het heeft geen effect.. mijn beeld is nog steeds zwart en ik voel me ook niet anders dan normaal. ‘Aya, kijk me aan’ zegt Luïnwé na een tijdje zuchtend. ‘Ben je er zeker van dat je dit wilt?’ Ik wend mijn blik af. Ben ik er zeker van dat ik dit wil? Nee. Ik vang de vragende blikken van Caspian en Peter op maar negeer ze.’Aya, ben je er zeker van dat je dit wilt? ’ Ze neemt mijn kin vast zodat ze me dwingt om in haar grijze ogen te kijken. ‘Wel?’ Ik knik. Dit is de enige manier om mijn moeder te leren kennen. En dat is het verlangen dat nu het felste in mijn borst brandt. ‘Je verzet je. Je moet je angsten en je gevoelens durven aankijken. Ik weet dat je afgelopen morgen veel te verwerken gekregen hebt, en ik vind dat je dat ook uitstekend doet, maar je mag niet blijven weglopen. Je emoties zijn vijanden niet ze zijn je geestverwanten. Je vrienden. Begrijp je dat?’ fluistert Luïwé zacht zodat alleen ik haar kan horen.

Reacties: