Hoofdcategorieën
Home » Percy Jackson » Heir of two • Percy Jackson » 1| De toiletten krijgen een opschoonbeurt
Heir of two • Percy Jackson
1| De toiletten krijgen een opschoonbeurt
'En, wie's je pa?' Meneer D - Dionysus, maar Mercedes had al snel gemerkt dat je 'm beter niet bij zijn naam kon noemen, was een spel aan het spelen - pinochle, of iets dergelijk, maar het leek hem vrij weinig te kunnen schelen wie d'r pa was. 'Mij zal 't worst wezen, natuurlijk,' bevestigde hij haar vermoedens, 'maar dat ouwe paard wil dat ik het je vraag en vader zal er ook niet erg tevreden mee zijn als ik het niet vraag. Kwestie van beleefd lijken, snap je wel.' Ze wist niet of ze dat als een belediging moest opvatten of dat meneer D gewoon een eikel was tegen iedereen, maar ze moest hem toch echt opbiechten dat ze het niet wist. Dat leek hem niet te verbazen. 'Aangezien je ma 'n halfbloed was, zal je pa ook wel een halfbloed geweest zijn, want was dat niet zo geweest, was je geen halfbloed maar een kwartbloed geweest en hier bijgevolg dus niet binnen geraakt.' Toffe kerel, die Dionysus, vond Mercedes. Echt een topvent.
'Fantastisch. Bedankt voor de bevestiging dat ik op de één of andere manier toch nog normaal schijn te zijn.' Dionysus negeerde haar - oftewel was hij te druk bezig met zijn spelletje om haar opmerking helemaal in zijn onsterfelijke geest te laten doordringen, maar hij zei in elk geval niet veel terug.
'Hoe dan ook, je ma was een halfbloed en gezien een vrouwelijke halfbloed van twee halfbloeden sowieso in het gebouw van d'r moeder gaat liggen, ga jij maar naar gebouw drie en vort je daar voor de rest van je dagen.' Chiron wierp hem een waarschuwende blik toe. 'Ja, ja, dan mag je naar de arena gaan zwaardvechten of wat je maar wilt, zolang je de boel maar niet op stelten zet, want dan vlieg je buiten. Ik heb veel te lang opgescheept gezeten met dat soort ettertjes à la Peter Johnson, dus je waagt het niet aan de één of andere voorspelling verbonden te zijn of iets abnormaals uit te steken. Voor de rest kan je nu wel beschikken, want ik wil me kunnen concentreren op mijn spel. Dank u vriendelijk.' Dat moest hij geen twee keer zeggen - hoe sneller ze daar weg zou zijn, hoe beter. Ze had naar haar zin al veel te veel tijd gespendeerd aan zo'n god die toch eeuwig voort zou leven en dit gesprek morgen alweer vergeten zou zijn, te zien naar zijn interesse in de kampers.
Nadat ze al haar spullen in gebouw drie – dat van Poseidon, had gelegd, leidde Alana – een Aphroditekamper, haar rond over het terrein. Alana zat al jaren op kamp en had een geslaagde queeste op haar palmares staan, waardoor ze heel erg gerespecteerd werd door vrijwel alle kampers – wonder boven wonder, ook die van Ares.
Ze liet haar de arena, het amfitheater, de stallen en alles anders dat op Kamp Halfbloed te vinden was, zien om haar dan weer af te zetten aan gebouw drie om haar spullen wat op orde te leggen. Gebouw drie. Er was iets waardoor Mercedes zich er absoluut niet thuis voelde – het kon zijn omdat het de andere kampers – Jane, Alex en Marie, zo te zien absoluut worst kon wezen of ze zich thuis voelde of niet, maar ze wist dat het dat niet was. Er was iets anders, maar ze kon het tot haar eigen ergernis niet definiëren.
'Trek je het niet aan.' Alana zat tezamen met Lewis, een Areskamer, naast Mercedes in het amfitheater. 'Je raakt wel ingeburgerd in gebouw drie.' Wellicht ja, dacht Mercedes. Tezamen met die drie eikelkoppen en een vader die zich niet bekend heeft gemaakt sinds mijn geboorte. 'Marie is een kutwijf, maar Alex en Jane zijn best -' Op dat moment werd ze onderbroken door oorverdovend gedonder. De bliksem. Het was als een teken om het haar te doen herinneren. Haar vader. Het was maar een kleine glimp geweest, een kort fragment, maar het gezicht van haar vader was voor haar ogen geflitst in het onweer. Dit. Dit kon niet zijn.
'Second, ik moet iets proberen.' De toiletten. Ze kon water besturen, als ze zich heel erg inspande. Water was nooit haar favoriete element geweest, gewoon omdat het haar altijd tegenwerkte als ze niet uit alle macht die ze in zich had probeerde het te temmen. Hydrokynesis was nooit haar sterkste punt geweest – ze had sowieso niet erg veel krachten geërfd van Poseidon, maar met de grootste moeite kwam er een straal water uit de WC-pot en met nog grotere moeite begon het opeens weer te onweren. In de toiletten. Tezamen zouden ze ... En toen werd het zwart.
'Haar vader was een halfbloed van Zeus? Nou ja, mij kan het niet bommen, natuurlijk, maar ik wil niet dat mijn kamp op zijn kop gezet wordt, anders krijg ik vader weer op mijn dak.’ Meneer D. Hoe had ze het kunnen weten. ‘Daarbij, had ik haar niet gezegd dat ze zich koest moest houden? Ik had nog zo gehoopt dat ze niet dat kind van het orakel ging zijn. "Van twee van de drie afstammen, zal zij". Verdomme, zeg, waarom moet ik dat ook weer meemaken? Eerst die - hoe zeggen ze dat tegenwoordig? Fucking, is het dat?' Mercedes hoorde een instemmend gemompel. Het drong tot haar door als de geluiden die men hoorde vlak tussen slaap en wakker worden, maar ze was genoeg wakker om te beseffen wat er gebeurde. 'Eerst die fucking Peter Johnson -'
'Percy Jackson, Dionysus.'
'Whatever - eerst die Peter Jackson, dus. Dan die -'
'P-E-R-C-Y J-A-C-K-S-O-N, Dionysus.' Het was de stem van Chiron, die zou ze uit duizenden herkennen. 'Peter Jackson is die halfbloed die nu filmregisseur geworden is - die zoon van Hecate.' Meneer D zuchtte.
'Ja, die. Dus eerst die fucking ...' Hij deed er even over na te denken of hij hem nu bij zijn juiste naam zou noemen, merkte Mercedes, maar uiteindelijk besloot hij het wel te doen. ‘… Percy Jackson, dan die zeven halfbloedjes waarvan de helft nota bene nog eens uit Róme kwam en nu ZIJ? Komaan zeg, waarom is er nou nooit eens een normale periode in mijn leven op dit kutkamp? Vanavond zit ze mooi bij het vuur en gaat ze voor iedereen uitleggen wat voor gevaren zij met zich meebrengt.' Zo gezegd, zo gedaan. Die avond was het kampvuur en zat iedereen er rond - zo ook Mercedes, die door meneer D zowat uit haar ziektebed gesleurd was, zelfs al was ze nog geen honderd procent in orde door de reusachtige knal die het water met het onweer had veroorzaakt. Dionysus had kort gezegd dat ze een mededeling had voor iedereen die het wilde en niet wilde horen, dus eronderuit kruipen ging nogal moeilijk.
'Ik eh,' begon Mercedes, maar ze vond haar woorden niet goed. 'Nou ja, ik moest een mededeling doen van meneer D. Het zit namelijk zo - ik ... wel, naar alle waarschijnlijkheid en volgens meneer D naar alle zekerheid ben ik - tja, bent ik de dochter van twee halfgoden die beiden afstammen van de Grote Drie. Mijn vader – het is niet honderd procent zeker, trouwens, maar hij zou afstammen van Zeus en mijn moeder van Poseidon. Dit lijkt het meest logisch omdat ik zowel bliksemschichten als water kan manipuleren, al dan niet met de nodige moeite. Ik - nou ja, dat moest ik van meneer D zeggen, want dat is de reden van deze hele speech, breng daarmee heel erg gevaar naar het kamp omdat ik zogezegd met mijn 'kutkop' een 'kutvoorspelling' in gang gezet heb - zijn eigen woorden. Dat was 't zo wel een beetje.' De helft van de kampers leek in shock, terwijl het de andere helft naar alle waarschijnlijkheid worst kon wezen, maar zelfs die laatste groep trok hun monden open toen er opeens een hologram boven haar hoofd verscheen. Wat gebeurde er?
'Alle goden,' hoorde Mercedes Chiron mompelen, die er klaarblijkelijk zelfs niet aan dacht een buiging te maken. 'Jij ... Mercedes, meekomen.' Met al zijn kracht trok hij Mercedes weg van het kampvuur, maar voordat het hologram helemaal vervaagd was, ving ze nog een kleine glimp op van de bliksemschicht die boven haar hoofd gehangen had. Haar vader was geen halfbloed geweest.
Reacties:
Ik bored en ik wilde lezen en ik werd nieuwsgierig nadat ik op "Percy Jackson" klikte en langs dit verhaal kwam.
En meneer D is echt heel erg meneer D, op een een of andere manier. Ik heb de boeken al een zo'n jaar of anderhalf, twee niet meer gelezen.
Meld het me als je verder gaat (:
Ok ben echt belachelijk laat met mijn reactie maar dit verhaal klinkt fantastisch, my mag je zeker een melding geven
Ahhhh -zalig!
PJ- houdt in sarcasme die overwhelming is, houdt in dat er gegarandeerd problemen komen, en dat er avontuur komt.
Daarom, leukleukleukleukleukleukleukleukleukleuk
Mercedes krijgt het nog lastig...
Mr, D op idd dat 'kut' na goed weer gegeven. Al kan ik me ook voorstellen dat er lui als de kinderen van Hernes zouden gaan lachen.
Oké, ik vind het cool dat ze een element heeft dat haar beter ligt dan de andere, dat maakt haar heel wat minder overpowered. En een profetie!
Nu ik dit las, besefte ik me hoe erg ik Percy Jackson gemist heb, en ik ben helemaal blij dat ik nu dus een PJ-verhaal ga kunnen volgen.
Wel had ik af en toe moeite met hoe je Dionysus schrijft. Het kan zijn dat ik het anders aanvoel omdat ik de serie in het Engels gelezen heb, maar hij lijkt me niet iemand die met "kut" zit te schelden.
Either way, ik ben heel erg benieuwd, dus laat maar weten wanneer je verder gaat. c:
Waarom kom ik dit nu pas tegen? :o
Als je nog van plan bent om verder te gaan zou ik graag meelezen
~XxX~