FanFic.nl

Na de boeken: De Terugkerende Vloek

Een ijzige wending

Ze hielden allemaal hun woord. Niemand zei iets over het voorval en er werdt met enige moeite gedaan alsof er niks was gebeurd; dat betekende alleen niet dat ze er niet over konden denken.
Albus vertelde niemand over het mogelijke verband tussen de ketting en de lichtbol. Telkens als hij met Roos in een kamer was keek hij argwanend naar kaarsen, open haarden of andere lichtbronnen, wachtend tot ze ineens zouden uitgaan.
Deze constante achterdocht was niet erg goed voor zijn prestaties in de les en hij liep al snel achter met zijn huiswerk. Toen Clairissa aanbood om hem bijles te geven stond Alice erop dat ze haar ook hielp. Dit leidde er snel naar dat Albus veel tijd van de dag doorbracht in de bibliotheek.
Roos had ondertussen ook al afleiding gevonden. Ze vertelde het hem toen hij haar op een dag in de bibliotheek vond omringt door boeken over fabeldieren.
'Ik probeer uit te vinden wat voor beest Hagrid in zijn hutje heeft. Of, waarschijnlijk, in het Bos', zei ze tegen hem terwijl hij naast haar ging zitten.
'Hoe wil je dat gaan doen, je weet toch niet eens hoe het eruitziet? En kun je het hem niet gewoon zelf vragen?'
'Nee, hij heeft het veel te druk. Hij is nog steeds bezig met Groemps verblijfsvergunning en zijn lessen. En ik weet dan niet hoe hij eruitziet, maar ik weet wel andere dingen. Zo weet ik dat het niet langer kan zijn dan 4 meter, wat al een goed teken is. Het moet kunnen leven in het bos en het eet geen vlees, anders zouden al Hagrid's kippen dood zijn. Ik weet dat het gromgeluiden maakt en vermoedelijk agressief is, dus minstens XXX gekwalificeerd, als het al gekwalificeerd is. En Hagrid kennende, is het gevaarlijk. Misschien zelfs levensgevaarlijk' Roos zuchtte en verdiepte zich weer in haar boek over de meest voorkomende fabeldieren in Groot-Brittanie. Even wist hij niet wat hij moest zeggen, dus besloot hij om het maar niet te doen. Hij verwonderde zich in stilte over de informatie die ze uit het weinige dat ze meegekregen hadden had gehaald en de moeite die ze in haar werk stopte. Maar zo was Roos nu eenmaal; Ze deed 't goed of ze deed 't niet.
Hij haalde een boek uit zijn tas met de titel 'Een Studie van het Gebruik van Devensieve Magie door de Minderjarige Tovenaar', het boek dat ze van professor Warrel opgekregen hadden en begon te lezen. Het boek was alleen niet erg interessant en al snel werd zijn aandacht afgeleid naar Roos' ketting.
Waarom wilde ze niet zeggen waar ze hem vandaan had? Van wie had ze hem gekregen? Ze had hem toch niet gestolen? Hij probeerde te bedenken wanneer hij haar voor het eerst met de ketting gezien had. Hoe lang had ze hem al? Waarom deed ze er zo mysterieus over? Wat had dat ding met de lichtbal te maken?
Opeens bedacht hij zich iets. Hij wist niet of het er iets mee te maken had, maar het kon zijn. Het was zeker een vreemd idee en hij legde misschien niet nu de connectie, maar dat kon nog altijd gebeuren. Hij had nu in ieder geval een aanknopingspunt.
Hij stond op om naar de leerlingenkamer te gaan en schrok ontzettend toe hij zag dat Griffin Graffit op hen af kwam lopen. De jongen grijnsde gemeen naar hem en liep op hun tafel af. Albus had hem niet meer gezien sinds hij vorige week tijdens de vliegles toen madame Hooch niet keek hem en Scorpius van hun bezems had geduwd. Griffin bleef staan bij hun tafel en pakte een van Roos' boeken op.
''Holen en Hutten; Het Perfecte Huis voor Uw Fabeldier', las hij cynisch voor.
Roos, die hem eerder nog niet had gezien, keek verbaasd op. Ze sprong uit haar stoel en trok met een ruk het boek uit zijn hand. Hij grijnsde nog steeds.
'Op zoek naar een nieuw optrekje? Is zo'n hol niet wat te chique voor je, Wemel?'
Albus en Roos trokken tegelijkertijd hun toverstok, maar Griffin was hun te snel af en greep snel naar de zijne. Hij keek hen triomfantelijk aan en trok spottend zijn wenkbrauw omhoog.
'Wat heb jij toch?', vroeg Albus. 'Wat is er mis met jou?'
Hij keek Albus afgrijzend aan. 'Er is helemaal niks mis met mij, dank je zeer. Ik kan het beter aan jou vragen, Potter. Ik ken je familie en achtergrond, en het maakt me niet uit hoe beroemd je bent. Gerelateerd zijn aan viezigheid zoals de Wemels is een straf waar zelfs iemand als jij medelijden mee verdient...'
Dat was voor Albus de druppel. Hij wierp zijn toverstok naar achter en opende zijn mond, niet wetend welke vloek hij ging gebruiken. maar klaar om aan te vallen, toen hij een gekraak hoorde en het opeens niet meer nodig was.
Griffin bevroor. Als in, zijn huid veranderde letterlijk in ijs. Hij stond daar, zijn huid helemaal blauw, zijn toverstok naar hen uitgestoken en zijn uitdrukking een van woedende razernij, en hij leek niet in staat om zich te kunnen bewegen, of ook maar iets anders te doen.
Albus liet verward zijn hand zakken. Voorzichtig raakte hij Griffin's vingernagel aan en een steekje pijn ging door hem heen. Snel trok hij zijn vinger weer terug en wreef er voorzichtig over.
'Kouder dan ijs', mompelde hij verdwaasd. Hij keek opzij naar Roos, hopend dat zij wist wat er aan de hand was. Ze staarde geschokt naar Griffin en leek hem te zijn vergeten. Pas na een tijdje zag hij dat ze met haar hand naar het bedeltje van haar ketting had gegrepen.
Er klonk weer gekraak en Albus keek naar beneden. De vloer rondom Griffin's voeten werd langzaamaan blauw en strekte zich steeds verder uit. Albus stapte snel achteruit en trok Roos met hem mee.
'We moeten madame Rommella roepen' Onrustig keek hij om zich heen. Uit zijn ooghoek zag hij het ijs langzaam een tafelpoot omhoogklimmen. 'Madame Rommella! Madame Rommella! Madame, we- We hebben hulp nodig!' ''Waar zijn de leraren als je ze nodig hebt'', dacht hij paniekerig. Waar was iedereen ineens heen? Waarom was het ineens zo stil? En koud?
Hij voelde iets aan de punt van zijn teen en trok vlug zijn voet weg. Het ijs verspreidde zich steeds verder en de tafel waar Roos eerst aan zat was nu compleet bevroren. Zijn tenen voelden verdoofd, alsof iemand ze eraf had gesneden. Hij keek weer op.
'Madame Rommella!', riep hij nu nog luider. 'Madame Rommella!'
Op dat moment kwam de bibliothecaresse de hoek om met een stapel boeken in haar handen. Ze leek geirriteerd.
'Jajaja, ik kom al, ik kom- Aaaah!' Ze liet van schrik de boeken uit haar handen vallen bij het zien van het Griffin-sculptuur en het ijs er rondom. Met een mengeling van schok en boosheid keek ze hen aan.
'Hebben jullie dit gedaan? Ach, maakt ook niet uit, maak dat jullie hier wegkomen, vlug!'
Dat liet Albus zich geen twee keer schreeuwen. Hij greep Roos bij de arm en rende weg van het tafeltje, het doolhof van boekenkasten in en dan de bibliotheek uit. Bij de deur had zich al een groepje leerlingen verzameld die enthousiast mompelden en hen nieuwsgierig aankeek.
'Wat is er daarbinnen aan de hand?', vroeg een tweedejaars van Ravenklauw met een bril.
'Niks belangrijks', antwoordde Albus. Hij baande zich een weg door de groep en trok Roos achter zich aan. Hij keek achter zich. Roos keek met grote ogen naar de grond en leek een beetje versuft. Hij vroeg zich af waar ze aan dacht; Hij hoopte heel erg dat ze hetzelfde dacht als hij.
Hij holde de trappen op naar de Griffoendor-leerlingenkamer, en kon er niets aan doen dat hij adrenaline voelde stromen. Hij herinnerde zich al de dingen die zijn vader en zijn vrienden hadden meegemaakt op Zweinstein en wist niet of hij verheugd of doodsbang moest zijn als hij bedacht dat zoiets hem misschien ook zou overkomen.
Ineens zag hij het Griffin-sculptuur weer voor zich. Misschien was bang toch een betere keus.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.