FanFic.nl

Online verliefd (AF)

第四章 (Hoofdstuk 4)

Twee dagen later hadden we na muziek met Calum afgesproken. We zagen elkaar voor het schoolgebouw en nu rijden we op de fiets naar de Eenhoorn. Hoewel we misschien beter hebben kunnen gaan leren voor het wiskundeproefwerk, is het vooruitzicht van warme chocolademelk en een uurtje kletsen op de rode bank gewoon te aanlokkelijk. Bovendien heeft Emma erop gestaan vanmiddag nog even bij Niall langs te gaan; geen idee waarom. En ik hoop stiekem dat een zekere persoon weer in het café zal opduiken.
,,Daar gaan we!” zingt Emma en ze rijdt enthousiast voor ons uit. ,,Nola schatje, je zal zo meteen nog staan te kijken!”
,,O ja en waarom dan wel?” vraag ik verbaasd, maar behalve een veelbelovende glimlach kan ik geen enkele aanwijzing uit haar krijgen. Ook Calum weet blijkbaar van niets, want hij haalt alleen zijn schouders op en gebaard achter Emma' rug dat ze niet wijs is. Tijdens de hele rit is mijn vriendin vreselijk opgewonden en bijna is ze bij de kruising door rood gereden. Mijn hart blijft zowat stilstaan als ze nog net op tijd met piepende banden tot stilstaan komt. ,,Wat is er in vredesnaam met jou aan de hand? Heeft Haasje je vandaag zo van je stuk gebracht? Ik weet dat hij ongelooflijk charmant is, maar toch...” zeg ik gekscherend. Emma reageert opnieuw met niet meer dan een veelbetekenend glimlachje, dat me ongeveer net zoveel zegt als een Chinees karakter. Als we eindelijk onze fietsen neerzetten, krijg ik het plotseling benauwd en mijn handen voelen vochtig aan.
,,Gaat het wel goed met je?” vraagt Calum bezorgd. Hij legt een hand op mijn schouder. ,,Je ziet opeens zo bleek.”
,,Ja hoor, alles oké.” Antwoord ik, waarbij ik probeer zo nonchalant mogelijk te klinken. Terwijl de gedachte dat híj misschien daarbinnen zit me stoomlocomotiefachtige hartkloppingen bezorgd.

Blijkbaar ben ik geen erg goede actrice, want nog terwijl ik doe alsof ik alleen een geschikt vrij tafeltje zoek, komt Niall van achter de bar op ons af schieten.
,,Sorry, maar wat je zoekt is er niet, Nola.” Zegt hij met een ondeugende grijns.
,,Wat verder helemaal niet erg is,” vult Emma aan. ,,Want ik beloof je dat je hem snel zult vinden!” Ze juicht bijna en hupt naast me op en neer als een stuiterbal.
,,Doe nou eens rustig, je maakt me helemaal nerveus.” Zeg ik in een poging mijn vriendin te kalmeren. Ik laat me op onze bank vallen, die zojuist vrijgekomen is. Zoals altijd rond de middagpauze is het stampvol en het publiek is zeer gemengd: leerlingen uit de bovenbouw, zakenmensen die afwisseling zoeken op een verder saaie kantoordag en zelfs oude dames die hier hun theekransje houden.
,,En, hoe was het vandaag bij muziek?” vraagt Niall in het voorbijgaan.
,,Nou ja, het ging wel.” Antwoord ik. ,,Onze nummers worden echt heel goed, maar met al dat organisatorische gedoe komen we niet veel verder. En veel tijd hebben we ook niet meer.” Naast me is Emma nog steeds vreselijk onrustig; het lukt haar niet om ook maar één seconde stil te blijven zitten. Terwijl ik met Niall praat, trommelt ze voortdurend met haar hand op de leuning van de bank. ,,Emma, vertel me nou eens eindelijk wat er aan de hand is.” Zeg ik kreunend. Ik ken mijn vriendin goed genoeg om te weten dat er iets in de lucht hangt. Precies op dat moment begrijp ik opeens wat dat 'iets' is. Het 'iets' hangt namelijk helemaal niet in de lucht, maar aan de muur tegenover me en het komt me bovendien zeer bekend voor. ,,Nee, toch niet...” Ik spring op van de bank en trek een van de papiertjes van de muur. Niet zomaar een papiertje: het is een tekening van die jongen en ik weet al precies wie die gemaakt heeft. Emma! Ze kan niet alleen goed zingen, maar ook goede schetsen maken. Ze had natuurlijk snel een foto gemaakt van hem, toen ik even niet keek en nu heeft ze daar dus schetsen van gemaakt. Hoe erg kan je me voor schut zetten! Nu pas merk ik dat er minstens twintig van de schetsen hangen in alle hoeken van het café. WANTED! Staat er in grote letters boven het portret. En eronder: IEMAND WIL JE GRAAG LEREN KENNEN. MELD JE ALSJEBLIEFT AAN DE BAR BIJ NIALL! Ik verfrommel de tekening en gooi de prop op Emma' schoot. ,,Waarom moet jij je ook altijd bemoeien met zaken die je niets aangaan?” roep ik woedend. ,,Heb jij je soms voorgenomen om me compleet voor schut te zetten?” Emma' glimlach bevriest.
,,Maar jij doet zelf helemaal niks! Terwijl je in elk zelfhulpboek kunt lezen dat je af en toe ook eens iets moet doen! Of wil je liever eeuwig single blijven en stilletjes voor je uit dromen tot de prins op het witten paard bij jullie aan komt bellen en je vader om je hand vraagt?” Ik ben zo kwaad dat ik niets weet uit te brengen. Zelfs de woorden 'zelfhulpboek' en 'lezen' ontlokken me dit keer geen bijtend commentaar. Als ik merk dat het halve café naar ons zit te staren, laat ik me weer op de bank zakken en draai me demonstratief af van Emma.
,,Calum, zeg jij ook eens iets.” Zegt Emma aan onze vriend. ,,Het is toch juist een geweldig idee? Als die gast tenminste niet een verschrikkelijke lafaard is, is dit de gelegenheid om zich bekend te maken!”
,,Nou ja, ik weet het niet,” mompelt Calum. ,,het is inderdaad een creatieve actie, maar je had Nola toch op zijn minst kunnen vragen...”
,,Precies!” Ik schenk Calum een dankbare glimlach. Op dat moment komt Niall met onze drankjes.
,,Bespeur ik hier soms wat negatieve energie?” Hij werpt een onderzoekende blik op mij. ,,Ik vind het juist een superidee van Emma. Daarom heb ik de tekeningen ook opgehangen.”
,,Jij hebt hier ook aan meegedaan? Niet te geloven!” Ik laat een mismoedig gebrom horen.
,,Ach, Nola!” Niall zet het blad neer, perst zich naast me op de bank en legt een arm om mijn schouders. ,,Wat is er nou helemaal aan de hand? Wat zou er mis kunnen gaan? Als je geluk hebt, is hij nieuwsgierig en wil hij weten wie hierachter zit. Tja, en als je pech hebt, ben je toch ook niet beroerder af dan hiervoor.”
,,Hm.” Reageer ik. Nadenkend pluk ik een paar niet-bestaande pluisjes van mijn shirt. Ik moet toegeven dat Niall gelijk hebt, maar dat veranderd niets aan het feit dat ik vreselijk baal van Emma' eeuwige bemoeizucht. ,,Hm.” Doe ik nog een keer. Aan de andere kant: ze heeft het goed bedoeld en misschien is dit hele gedoe inderdaad geen slecht idee. Een moment aarzel ik nog en ik pik met mijn wijsvinger een taartkruimel van het tafelblad. ,,Goed, mij best, dan proberen we het gewoon uit.” Mompel ik, waarop Emma me om de hals valt en Niall weer eens op een rondje drankje trakteert.
,,Op Nola's grote liefde!” Emma en ik stoten met onze glazen kersen-bananensap tegen elkaar.
,,Hé, zeg eens, waarom kijk jij opeens zo chagrijnig?” wilt Emma dan van Calum weten. ,,Het lijkt wel of je vandaag je tong hebt verloren!”
,,Al dat geklets van jullie... daar komt toch geen mens tussen,” antwoord Calum een beetje sip, maar dan voegt hij er glimlachend aan toe: ,,Goed dan, op Nola en de liefde!”

's Avonds zit ik weer eens zonder een klap uit te voeren achter mijn wiskundehuiswerk. Maar niet alleen omdat ik er zoals gewoonlijk niets van begrijp. Ik krijg de kwestie met de 'opsporingsfoto's' gewoon niet meer uit mijn hoofd. Zou het plan van Emma werken? Zou de leuke onbekende zich bij Niall melden? Een beetje moed heb je daar tenslotte wel voor nodig. En als dit hele gedoe nu eens vreselijk pijnlijk voor mij afloopt?
,,Verdorie.” Mopper ik als ik de uitkomst van een som voor de derde keer doorstreep en er zo hard met balpen overheen krast dat het papier scheurt. Eigenlijk heb ik geen flauw idee waar ik mee bezig ben. Woedend smijt ik mijn schrift in een hoek en ik denk aan Calum' aanbod om me bijles te geven. Misschien moet ik daar toch op terugkomen.

Reacties: