FanFic.nl

Boys/Boys/Girls

Sometimes you're better off alone

p.o.v Dallon

Grijnzend stapte ik de trein uit. Het was woensdag. Op woensdag moest ik van mijn moeder verplicht op de thee komen. Gelukkig woonde ze dicht bij het station. Ik sloeg de straat links af en belde aan bij het negende huis rechts. 'Dallon,lieverd' mijn moeder duwde me zo een beetje naar binnen. ' De thee is net klaar, zet je ergens neer.' Met mijn gedachten nog steeds bij Brendon ging ik maar op een stoel zitten. Ze kwam de living binnenlopen met een schaal koekjes en de thee. Ik vond het best gezellig om thee te drinken met haar. Ze was ook maar eenzaam. 'Wat is er gebeurd?' Ze keek me onderzoekend en bijna beledigend aan. Ik dronk van mijn thee en wierp haar een onbegrijpende blik toe. 'Je wangen zijn roze.' ze keek me nog steeds aan. 'En je zit te dromen.' Hoe doen moeders dat toch? Maar ik was niet van plan om toe te geven, of iets te vertellen.
'Het was koud buiten.' mompelde ik. Ze schudde haar hoofd.
'Het was niet koud, Dallon! Als je mij niets wilt vertellen. Mij best!' koppig keek ze de andere kant op. 'Lekkere thee.' probeerde ik haar humeur een beetje te verbeteren. Gelukkig hielp het en was ze niet meer zo slechtgehumeurd. 'Dankje,Dally! Wat vind je van de koekjes? Zelf gebakken.' Trots keek ze naar de koekjes die op tafel stonden. Hoewel ik geen honger had proefde ik er toch eentje. 'Lekker' Haar gezicht klaarde helemaal op en haar donderbui leek nu helemaal over te zijn. 'Vind je?' glunderde ze. Ik knikte. We praatten nog even en ze vertelde me de nieuwste roddels over de buurvrouw en de bakker. Daarna vertrok ik terug naar het station. Stiekem hoopte ik dat ik Brendon tegen zou komen. Ik stak mijn handen in de zakken van mijn jas en nam mijn telefoon en het papiertje eruit. Zou ik hem vragen of hij deze trein nam. Of was hij aan het werk? Ik besloot het er toch maar op te wagen en vroeg Brendon welke trein hij terug nam. Toen ik bij het station was aangekomen en een kaartje had besteld kreeg ik antwoord van Brendon.
'Heeft lang geduurd! Nee. Je bent welkom bij onze repetitie '
Waarom zou ik er niet naartoe gaan? Ik vertelde Brendon dat ik niets te doen had en hij gaf me het adres door. Met kriebels in mijn buik ging ik op weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.