FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>19<

Als ik de volgende morgen wakker word, staar ik naar het plafond, met mijn gedachten nog steeds bij de brief voor Chantal. Zal ik hem wel opsturen? Zal ik de breuk doorzetten? Mijn gevoel zegt dat ik het moet doen, puur om haar te beschermen. Ik kan het niet aan als ik haar wat aandoe. Ik lijk op mijn vader, dat heeft Chantal misschien niet gezegd, maar ik zag dat ze het dacht en Michael dacht precies hetzelfde. Maar ja, wanneer denkt Michael nou niet hetzelfde als Chantal? Die twee zijn twee handen op één buik, onafscheidelijk. Ik pak de brief van het nachtkastje. Op de envelop staat Chantal Maynard, maar dan met het adres van Michael. Hopelijk blijft ze bij Michael wonen of gaat ze ergens in een appartement wonen, want ik zou het echt erg vinden als ze terug zou gaan naar haar vader. Haar vader verdient geen dochter, hij verdient niemand. Chantal is kwaad op me en het feit dat ik het snap, zegt genoeg. Meteen leg ik de envelop weer neer, ik moet die brief niet meer lezen. Het enige wat er dan gebeurd is dat ik moet huilen. Het is een grote stap voor mij, want eigenlijk wil ik haar helemaal niet kwijt, maar ik voel gewoon dat het beter is als ik uit haar buurt blijf. Met mij weet je het maar nooit, tenslotte. Het liefste zou ik vandaag de hele dag verstopt zitten in mijn hotelkamer, maar zo ben ik niet. Ik moet elke dag wel iets doen, anders verveel ik me. Normaal gesproken zou ik dan met Chantal afspreken en gekke selfies maken en wat eten, maar ja nu dat niet meer kan, moet ik iets anders verzinnen. Luke, Ashton en Calum gaan weer met me op stap en ik heb er zin in. Ik ken de jongens nog maar drie dagen, maar ik vind ze nu al fantastisch. Ze zijn meer dan kennissen, ze zijn vrienden en ik kan nu al zeggen dat ik het jammer zou vinden als het contact minder word of helemaal verdwijnt. Ja, ik moet iets doen! Ik spring uit bed en pak alvast mijn setje die ik gisteravond klaargelegd heb. Ik loop met mijn setje de badkamer in en zet de douche aan. Chantal doucht twee keer per dag, echt niet normaal en het is nog slecht voor je ook. Nou ja, als ze elke keer haar haren zou wassen, twee keer douchen is niet slecht voor je huid of zo. Ik douche ook twee keer per dag, precies dezelfde twee momenten als Chantal; s ochtends en s avonds, maar alleen was ik mijn haar maar twee keer per week en Chantal volgens mij meer. Waarom denk ik nou toch de hele tijd aan Chantal? Onze vriendschap is voorbij en ik ben bezig met nieuwe vrienden, dus ik moet ophouden aan haar te denken. Toch blijf ik maar aan haar denken en ook aan Luke die zo raar deed. Waarom rende hij zo snel het restaurant in toen hij de naam 'Chantal' hoorde? Wat is er verkeerd aan de naam 'Chantal'? Misschien was hij wel misselijk en moest hij daarom zo snel naar de toilet. Er is maar één manier om erachter te komen wat er met hem aan de hand was gisteren en dat is het hem gewoon vragen. Hij zal er wel omheen proberen te draaien, maar ik niet. En ik merk heel snel wanneer iemand ergens omheen probeert te draaien, ook al was Chantal er het beste in. Dat neem ik mezelf echt kwalijk. Dat is niet eerder in de gaten had wat er aan de hand was. Dat ik niet eerder actie ondernomen heb, dat ik niet eerder ben wezen kijken bij haar thuis. Misschien had ik haar kunnen helpen, met haar vader kunnen praten of haar zolang bij mij kon laten slapen, maar nee nu zit ik hier in Londen zonder beste vriendin. Ik voel me echt eenzaam. Niet dat Luke en de jongens niet leuk zijn, maar ik mis Chantal. Wij konden om de gekste, raarste en bizarre dingen lachen. We hadden ook heel vaak de slappe lach, vooral in de klas en tekende op elkaars handen. We deden echt alles samen en nu doe ik dit dus alleen. Ik moet straks 'alleen' hier een baan zien te vinden, me 'alleen' zien te redden en 'alleen' een vriendje zien te vinden. Ik kan Zayn natuurlijk niet vragen om hier ook te komen wonen, want ik weet zeker dat als ik hier een jaar gewoond heb, dat ik niet meer terug wil. Ik vind Londen nu al fantastisch en ik denk dat ik hier wel kan blijven wonen. Ik nodig Michael en Zayn dan natuurlijk wel een keer uit voor de thee of zo, maar Chantal niet. Ik wil niet dat haar iets overkomt en als ze in mijn buurt is, gebeurd dat wel. Ik heb haar gekwetst, terwijl ik dat nooit gewild heb. Ze haat me omdat ik haar vader wilde verwonden en ik haat mezelf op den duur weer omdat ik het mes gepakt heb en mezelf niet onder controle had. Het had ook anders af kunnen lopen, ik had Michael kunnen steken of Chantal. Dat zou ik mezelf echt niet vergeven, als ik Chantal per ongeluk had gestoken, had ik mezelf meteen opgehangen. Dan zou ik niet eens meer willen leven, leven met een enorm schuldgevoel en spijt. Niet dat ik dat nu niet moet, maar dan was het toch anders. Als ik terug denk aan het feit dat Chantal mij vertelde dat Michael haar vader geslagen had, was ik boos. Ik wilde haar ook beschermen, maar ze liet dat niet toe terwijl Michael hem wel mocht slaan. Natuurlijk had ik haar vader ook moeten slaan en niet meteen naar een mes moeten grijpen, maar ik vond het toen zo oneerlijk dat Chantal Michael boven mij verkoos. Ik was toch haar beste vriendin? Waarom verkoos ze haar vriendje dan boven mij? Waarom mocht ik haar niet beschermen? Ik was woedend op haar vader. Wat die mongool bij haar gedaan had en wilde doen...echt niet normaal! Ik wilde hem gewoon even laten voelen, hoe pijn het kan doen als je iemand boos maakt. Nou ja en toen we daarna ruzie kregen en het feit dat Chantal wilde dat ik vertrok en even niet terug zou keren, wist ik meteen dat ze me nooit meer wilde zien. Ik stap de douche weer uit en droog mezelf af. Als ik helemaal opgedroogd ben, trek ik mijn setje aan en knik tevreden naar mijn spiegelbeeld. Ja, zo kan ik met de jongens mee. Ik pak mijn kleine tasje en doe alles wat ik nodig heb erin; mobiel, portemonnee, make-up tasje, sleutel van hotelkamer en mijn pasje voor de metro. Ik doe mijn koffer op slot en verander de cijfers, waarom heb ik al eerder uitgelegd, dus dat ga ik niet meer doen. Daarna sluit ik mijn hotelkamer deur en loop de lange gang op, naar beneden, naar de ontbijtzaal. Straks staan de jongens voor mijn hotel en staat er weer een leuke dag voor de deur. Londen...ik hou van deze stad!


Het overtreft me als ik de volgende dag bij het bruggetje sta met Michael. De enige waar we nog op wachten is Zayn. Het moment dat ik besefte dat ik vandaag voor het eerst zonder Nola op school zal zitten, begon vanochtend vroeg al. Michael maakte me wakker, aangezien we super vroeg op moeten staan om op school dingen te leren, en toen schoot het me ineens te binnen. Het zal heel raar zijn, want normaal gesproken zit ik altijd naast haar en nu is er dus straks een lege plek naast mij. Ik kijk Michael even aan.
,,Wat is er schat?”
,,Dit is mijn eerste schooldag zonder Nola.” Hij knikt.
,,Ja, maar jij wilde toch ook dat ze ging om na te denken.”
,,Natuurlijk moet ze nadenken, maar het komt nu gewoon even bij me binnen. School zonder Nola, dat gaat echt saai worden. Ik bedoel niet dat Zayn en jij saai zijn hoor, helemaal niet, maar ik zal haar nu gewoon het meeste missen.”
,,Dat snap ik en ik weet dat je ons niet saai vind. Misschien moet je toch overwegen om Nola een berichtje te sturen. Gewoon met de woorden; hoe gaat het met je? Ik denk dat ze dat heel erg fijn vind.”
,,Nee, ik stuur haar nog niks. Op de foto van eergisteren leek het niet echt alsof ze nadenkt. Ze moet eerst snappen waarom ik boos werd. Vrijdag stuur ik pas een berichtje, eerder niet.”
,,Jij bent wel vasthoudend hé?” Michael slaat even zijn arm om me heen, waardoor we bijna van de fiets vallen.
,,Ja, maar dat is toch logisch? Als ik Nola nu een berichtje stuur, denkt ze dat alles weer goed is. Het is nog niet goed, Nola moet eerst beseffen wat ze bijna wilde doen.”
,,Ik snap het.” Michael geeft me een kus op me mond.
,,Hé tortelduifjes.” Michaels lippen verdwijnen van die van mij, als Zayn er is. ,,Hebben jullie nog berichtje gehad van Nola?”
,,Ja, eergisteren met een sms. Een foto met haar en drie jongens.” Zeg ik.
,,Ik heb gisteren ook een foto gehad.” Ik kijk Michael aan. Huh? Waarom hij wel en Zayn en ik niet? Komt dat omdat ik niks terug stuur? Denkt ze dat ik echt kwaad ben?
,,Laat eens zien.” Zayn gaat naast Michael staan en ik ook, ja ik ben toch wel nieuwsgierig. De foto komt tevoorschijn en Nola ziet er echt heel gelukkig uit. Zou ze in Londen willen blijven? Voor altijd bedoel ik. Zal ik haar dan nooit meer zien? Wat een vragen allemaal. Ik kijk even op mijn horloge en zie dat de tijd snel gaat. Ik ga met mijn voet op de trappers.
,,Kom we gaan, anders komen we te laat.” Zeg ik, waarna ik wegfiets. Foto's van Nola vind ik prima om te krijgen, dan weet ik hoe het met haar gaat, maar de gedachte dat ze nooit meer terug wil komen maakt me bang. Want als ze echt die beslissing neemt, moet ik op zoek naar een nieuwe beste vriendin en dat wil ik niet. Ik heb één beste vriendin die ik nooit kwijt wil en dat is Nola Ayden Henderson.


Ik merk aan Chantal dat ze het moeilijk vind om de foto's van Nola in Londen te zien. Ze mist haar echt enorm veel. Dat merk ik als ze slaapt, volgens mij droomt ze elke nacht over haar, hoe ze over Nola praat en omdat ze nu snel wegfietst bij het zien van de foto. Zal ik Nola een berichtje sturen? Gewoon om te zeggen dat het niet goed is, maar dat Chantal haar mist. Nee, ik wil het best doen, maar dan krijg ik waarschijnlijk ruzie met Chantal en dat wil ik dus nooit van mijn leven. Ik fiets als een gek achter Chantal aan, gevolgd door Zayn. Zou Zayn Nola misschien gesproken hebben? Ik moet het hem vragen, zonder Chantal in de buurt. Ik denk niet dat ze het leuk vindt dat ik naar Nola vraag. Ze wilt wel weten hoe het met haar gaat, maar voor de rest niks. Heel apart eigenlijk, aangezien ze Nola heel erg mist.
,,Zayn, kan ik je straks even spreken?” vragend kijk ik hem aan.
,,Waarom?”
,,Gewoon. Kan het?”
,,Natuurlijk, als je niet met je meisje bezig moet zijn.” Ik begin te lachen en Chantal ook. Bezig zijn, haha! Dat waren we gisteravond, maar dat doen we echt niet midden op de dag.
,,Bedankt.” Ik pak Chantal haar hand en ik zie dat ze moet blozen. Echt ongelooflijk. We hebben iets en nog moet ze blozen als ik haar aanraak. Als we op school aankomen en onze fietsen hebben neergezet zuchten we alle drie even tegelijkertijd. Alsof we alle drie heel even aan Nola dachten en hoe saai het word zonder haar. Want Chantal heeft gelijk, het is nu al saai op school, dus ik ben benieuwd hoe dat in de klas is. Ik trek Zayn even mee, naar een plek waar we alleen zijn, nadat ik tegen Chantal gezegd heb dat ik zo weer terug ben.
,,Dus waarom wilde je met me praten?” Zayn kijkt me aan.
,,Heb jij Nola gesproken?”
,,Ja, ik Skype elke avond met haar. Vanavond mag ik Ryan meenemen zodat hij Nola ook even kan zien en spreken, hoezo?”
,,Hoe gaat het met haar?”
,,Nou ja, niet heel goed zoals je misschien wel kan raden. Ze vind het vreselijk dat ze ruzie heeft met Chanti.”
,,Denkt ze na?”
,,Ja, ze denkt nergens anders aan zegt ze. Die drie jongens die ze ontmoet heeft, Luke, Calum en Ashton zijn afleiding voor haar en ze heeft het naar haar zin met ze, maar ze mist Chanti heel erg. Ze heeft zelfs een brief voor haar geschreven.”
,,Een brief?”
,,Ja, ik heb beloofd niet te zeggen wat er in staat, dus dat kan je vergeten en trouwens ik heb niet echt het gevoel dat Chantal haar mist.” Net als ik nog iets wil zeggen, gaat de bel en loopt Zayn al van me weg. Hoe komt hij er nou bij dat Chantal Nola niet mist? Denkt Nola dat?
,,Mikey, kom je?” Chantal pakt mijn hand. Ik knik en samen met Chantal loop ik de school in. Ik moet erachter komen of Nola de vriendschap wil verbreken of juist niet. Meneer Lindsen sluit de deur en ik ga naast Chantal zitten, eigenlijk de plek van Nola. Meneer Lindsen begint druk te vertellen, maar mijn gedachten zijn bij Nola. Wilt ze het contact met Chantal verbreken? Wilt ze in Londen blijven? Oké, ik kom daar achter als is het het laatste wat ik doe!


Meteen na school ren ik het schoolgebouw uit. Ik moet Ryan ophalen, want Nola kan eerder Skypen dan gisteren. Gisteren kon ik haar pas om negen uur 's avonds zien, maar nu dus eerder. Ryan heeft er veel zin in, dat weet ik zeker. Hij is zo op Nola gesteld. Chantal en Michael hielden me niet bij, maar dat maakt niet uit. Ik denk dat ze wel weten dat ik ga Skypen met Nola. Ik snap alleen niet waarom Michael zoveel vroeg. Is hij benieuwd hoe het met Nola is? Vraagt hij dat allemaal voor Chantal, omdat Chantal toch wel een beetje nieuwsgierig is? Ik hoop het laatste. Dat Chantal toch nog om Nola geeft, ondanks dat ze nu ruzie hebben. Ik begrijp de boosheid bij Chantal, maar ook de boosheid bij Nola. Natuurlijk was het niet goed wat Nola wilde doen, maar dat Chantal meteen denkt dat Nola hetzelfde is als haar vader slaat ook nergens op. Nola is niet zoals haar vader en als Chantal dat niet wilt zien, is haar probleem. Ik loop het schoolplein op van Ryan en wacht op hem. Als hij me ziet, rent hij meteen op me af.
,,Ik ga Nola zien!” roept hij, terwijl hij in mijn armen springt. Ik schiet in de lach en knik. ,,Komt Chanti ook?” Ik kijk hem aan en schudt mijn hoofd. ,,Waarom niet? Ze is toch haar beste vriendin?”
,,Ja, maar uhm...ik weet niet hoe ik dat moet zeggen hoor.”
,,Wie moet het dan vertellen?”
,,Nola zelf?”
,,Laten we naar je huis gaan, dan kan ik haar zien!” Ik knik en samen met Ryan loop ik naar huis.

Thuis aangekomen, sprinten we meteen naar boven. Althans Ryan, ik laat nog even aan mijn moeder weten dat ik thuis ben en dat ik meteen naar boven ga om te Skypen met Nola. Mijn moeder begrijpt het wel, aangezien ze weet dat Nola mijn vriendin is. Ik loop de trap op en ik zie dat Ryan mijn laptop al heeft opgestart. Haha, die kan duidelijk niet wachten. Ik ook niet hoor. Ik hoop alleen niet dat Nola gaat zeggen dat ze van plan is om een jaar in Engeland te blijven, dat kan Ryan niet aan. Ik start Skype op en zodra hij ingelogd is, klik ik op Nola. Hij gaat over en niet veel later, is ze in beeld. Ryan begint meteen te springen en te juichen.
Ryan! Nola begint te lachen. Wat leuk! Dank je wel, Zayn.
Graag gedaan, schat. Ryan gaat voor het beeld zitten en nu ziet Nola hem dus bijna helemaal. Nola kan misschien net mijn ogen nog zien.
Nola, wanneer kom je weer terug?
Ik weet het niet Ryan. Als Chanti niet meer boos is, wat denk ik nog lang kan duren.
Je komt toch wel terug na deze twee weken? Ik zie dat Nola het moeilijk krijgt.
Ryan, je zus heeft gewoon even rust nodig. Zolang Chanti nog boos op haar is, kan ze niet zo snel terugkomen.
Dat is waar. Maar ik mis je zo!
Ahw, lieve schat. Ik mis jou ook, wat zou ik nou zonder jou moeten.
Kan je Chanti niet gewoon bellen en zeggen dat het je spijt?
Zo makkelijk is het niet schat.
Wil je dat ik met haar praat? Nu zeg ik wat, mocht je denken dat Ryan dat zegt.
Nee, alsjeblieft niet! Chanti reageert nu ook niet op mijn berichten. Die heeft ook tijd nodig waarschijnlijk, dus laat maar.
Weet je het zeker? Nola knikt.
Ryan, hoe gaat het op school? Ben je de slimste van de klas? Ryan begint te lachen.
Nee, ik ben net zo goed in wiskunde als jij was in Spaans. Echt slecht, dus.
Haha, dat is waar. Maar goed, ik moet eigenlijk weer gaan. Ik ga met Luke en de jongens uit eten. Ze zullen zo komen en ik moet me nog omkleden.
Oké, schat. Zie ik je morgen?
Natuurlijk, elke avond. Heb ik toch beloofd?
Ja, dat klopt. Misschien neem ik Ryan nu elke avond wel mee.
Nee, dat hoeft niet. Ik ben al super blij dat hij vandaag mee was. Ryan, leer goed en laat je niet gek maken op school hé.
Als jij je niet gek laat maken door wie dan ook.
Doe ik, schat. Ik moet nu echt gaan. Tot morgen Zayn! Ly! Nola geeft me een handkus en is daarna offline. Ik ben blij dat ze het naar haar zin heeft. Blij dat ze vrienden gemaakt heeft en dat ze ook nadenkt over haar ruzie met Chantal.
,,Ik ga je naar huis brengen.” Ryan knikt en samen lopen we naar beneden. ,,Mam, ik ga Ryan naar huis brengen.” Ze knikt en daarna lopen Ryan en ik de deur uit.

Reacties: