FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>20<

Vandaag ben ik één week in Londen en het bevalt me wel. Ik heb mijn beslissing genomen. Ik kan niet meer teruggaan naar huis, naar Chantal die nog steeds kwaad is. Ze heeft me sinds ik weggegaan ben niet meer gebeld, geappt of ge-sms't. Dat zegt genoeg toch? Vandaag heb ik niet met de jongens afgesproken. Ze wilden wel afspreken hoor, we zijn vrienden geworden en daar ben ik echt blij mee. Vooral met Luke. Nu Chantal en ik geen vriendinnen meer zijn, voor mijn gevoel dan, kan ik wel een goede vriend gebruiken. Natuurlijk zal ik Zayn nog blijven zien en misschien Michael ook nog wel, maar ik wil Chantal tegen mezelf beschermen. Als ik haar vader al wat aan kan doen, kan ik haar ook wat aandoen. Ik heb mijn oortjes in mijn oren, met mijn iPod aangesloten uiteraard. 'the Night' van Avicii heb ik nu op. Die vind ik echt super en ik geniet ook van elke noot, maar ja van welke artiest niet? Ed Sheeran, Bruno Mars en Beyoncé zijn ver uit mijn favoriete artiesten, maar ik vind de rest ook niet verkeerd. Ik heb zin om te shoppen vandaag. Leuke jurkjes scoren en shirtjes. De brief van Chantal heb ik nog steeds in mijn koffer zitten, ik durf hem niet op te sturen. Ik weet dat het moet, aangezien erin staat dat we onze vriendschap beter kunnen verbreken, maar wat als ik haar dan echt kwets? En haar cadeaus zitten er ook in. Een sweater met I love London en een leuke sleutelhanger liggen bij de brief. Ik had in mijn hoofd om alles in één keer op te sturen, maar ik twijfelde teveel en nu zit het allemaal in mijn koffer. Mijn koffer is zoals altijd gesloten en dus zijn de cadeaus veilig. In mijn hoofd zing ik mee met 'the Night' en ik begin een beetje te dansen. Mensen om me heen kijken me aan en ik lach alleen maar naar ze, terwijl ik verder dans. Ik ben nooit verlegen geweest en zal dat nu ook niet zijn. Als ik wil dansen, ga ik dansen. Ik heb een vlaggetje gescoord en een leuke hoed, haha. Ik heb de foto's gestuurd van de week naar Zayn, Michael en Chantal. Alleen Zayn reageerde. Ik heb afgelopen week elke avond met hem geskyped en hij is ook degene die ik het meest mis. Chantal mis ik ook echt vreselijk, net zoals Michael, maar Zayn is toch mijn vriendje. Zal ik hem anders bellen? Het is best duur om te bellen, maar ik wil gewoon even zijn stem horen. Ik pak mijn telefoon en ontgrendel hem. Ik typ het nummer in van Zayn en net als ik op het groene telefoontje wil klikken, bedenk ik me. Ik hoef hem helemaal niet te bellen. Vanavond zie en spreek ik hem toch via Skype. Eens even kijken, als ik straks naar rechts ga en daar de metro pak kom ik er sneller. Ik wil doorlopen, totdat ik een vrouw zie bij het tankstation. Ze staat er met een jongen en een meisje. De twee kinderen herken ik niet, maar de vrouw wel. Tenminste dat denk ik. Ze komt me bekend voor. Wacht eens even! Ik kijk op mijn mobiel en ga naar het Whatsapp gesprek van mij en Chantal. Ik klik op afbeeldingen en scroll erlangs. Jeetje, wat hebben wij veel foto's aan elkaar gedeeld. Waar is die foto nou? Ik moet opschieten, anders is ze straks weer weg. Ah, daar is ie al! Ik open het bestand en vergelijk de vrouw met de foto. Ja, dat is haar. Zeker weten! Die vrouw is de moeder van Chantal. Dit moet Chantal weten! Ik typ het nummer in van Chantal en laat hem overgaan, maar eigenlijk meteen al krijg ik de voicemail. Laat ik maar wat inspreken.

Chanti, neem alsjeblieft op. Je gaat niet geloven wat ik je te vertellen heb! Ik weet dat je kwaad op me bent, maar neem alsjeblieft op als ik je opnieuw bel, dit moet je horen!

Ik hang op en kijk of de vrouw er nog is, gelukkig staat er een lange rij bij de kassa waar waarschijnlijk haar man staat. Ik bel Chantal nog een keer, maar weer krijg ik de voicemail.

Chanti, alsjeblieft! Ik weet wat ik gedaan heb, ik heb nagedacht en heb er onwijs veel spijt van. Ik weet wat ik moet doen en ik heb mijn besluit genomen, maar neem nou alsjeblieft op! Dit wil je echt weten, geloof mij maar!

In paniek hang ik weer op. Waarom neemt ze nou niet op?! Oh, wacht dat is overduidelijk! Chantal is nog steeds kwaad op me en ik neem het haar ook niet kwalijk, want dat ben ik ook op mezelf. Ik kijk nog een keer naar de vrouw, die ongeduldig op haar man staat te wachten. Shit! Hij is al bijna aan de beurt. Ik moet Chantal bereiken. De jongen die bij de vrouw staat ziet mij naar zijn moeder kijken en blijft daarom ook naar mij kijken. Ik bel Chantal nog wel tien keer opnieuw, maar elke keer krijg ik haar voicemail. Fuck! De man van de vrouw is nu ook buiten en ze zijn van plan om weg te gaan. Ik moet het weten! Ik moet weten of die vrouw de moeder is van Chantal. Ik kijk naar mijn mobiel, terwijl ik Chantals nummer nog één keer intyp, maar weer geen reactie. Ik kijk de vrouw aan.
,,Mevrouw!” roep ik en stap naar voren, de weg op. Ik hoor een toeter van een auto en niet heel veel later, voel ik een helse pijn tegen mijn hoofd komen en daarna is alles zwart.


Ik lig met mijn hoofd tegen de borstkas van Michael aan. Vandaag hebben we vrij van school, vanwege een studiedag. Op zich wel lekker, omdat ik dan de hele dag alleen maar met Michael bezig kan zijn. Deze hele week zijn we alleen maar bij elkaar geweest en het was heerlijk. Even een weekje zonder Zayn of Nola. Natuurlijk wil ik straks gewoon weer iets met z'n vieren doen, maar soms heb je genoeg aan elkaar. Nola zal nu wel nagedacht hebben en ik zal haar vanavond ook zeker gaan bellen. Voorzichtig komt Michael een klein stukje naar voren en kijkt me aan.
,,Ik ben zo blij dat het studiedag is en dat ik de hele dag van je kan genieten.” Mijn wangen worden rood, alweer. Van elke zin dat Michael zegt, worden mijn wangen rood en dat is niet zo gek. Ik hou van hem en ik wil hem echt nooit meer kwijt. Ik weet nog goed, dat we net wat hadden anderhalve week geleden of zo, dat hij dacht dat ik het niet leuk vond dat we iets hadden, maar ja toen wist nog niemand iets over mijn vader. Op zich moet ik Nola bedanken dat ze erachter gekomen was, want anders zou ik niet bij Michael wonen en bij hem in één bed slapen. Dit voelt echt goed! Michael komt iets naar voren en legt zachtjes zijn lippen op die van mij. Ik twijfel niet en zoen hem meteen terug. Onze tongen vinden elkaar en gaan een lange, zwoele strijd met elkaar aan. Weer merk ik dat hij meer wilt, maar ook dat hij er niks mee doet. Hij is zo lief! Hij wacht, terwijl het duidelijk is dat hij me wilt. Hij trekt zich terug en kijkt me aan. ,,Ik hou van je Chanti. Voor nu en altijd!”
,,Ik hou ook van jou. Beloof dat je voor altijd bij me blijft.” Michael knikt, maar ik weet dat het nooit zeker is, al hoop ik het natuurlijk wel. Met hem zou ik wel kinderen willen en dan kan mijn kind met het kind van Nola en Zayn spelen. Nola, als ik aan haar denk, begin ik haar weer te missen. Het is ook een week geleden dat ik haar voor het laatst gezien heb. Op het vliegveld, om precies te zijn, maar dat was ook tegen mijn wil in. Michael had me toen meegenomen en ik ben op zich wel blij dat hij dat gedaan had, want anders had ik haar niet meer gezien. Gisteren op school vroeg ik aan Zayn hoe het met Nola ging en toen zei hij dat het mij toch allemaal niets uitmaakte of ze terug kwam of niet. Dat is natuurlijk niet waar! Ik hou van Nola en ik wil heel graag dat ze terugkomt. ,,Wat is er?” Michael kijkt me bezorgd aan.
,,Ik zat te denken aan gisteren, toen Zayn tegen me zei dat het me niks kon schelen. Van Nola.” ,,Natuurlijk kan het je wel iets schelen. Zayn baalt gewoon, omdat Nola nog niet terug is.” Michael slaat zijn armen om me heen. ,,Nola komt wel terug en dan zijn jullie weer beste vriendinnen, ik weet zeker dat ze niet boos meer op je is.” Ik zucht en leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Is dat zo? Denkt ze nog steeds aan me of heeft Zayn gelijk en wilt ze niks meer met me te maken hebben? Michael laat me even los en zet de film op, die we eigenlijk wilde gaan kijken. Het is een horrorfilm en ik weet ook niet zeker of ik deze wel moet kijken. Ach, wat zeur ik nou?! Michael is toch bij me? Ik ga tegen de achterkant van het bed zitten, met wat kussens in mijn rug, anders is het te hard en pak mijn drinken van het nachtkastje. Ik kijk naar de film en snap niet waarom ik nog niet geschrokken ben. Dan gaat het opeens heel snel en komt er uit het niets een verschrikking in beeld. Ik gooi mijn handen van schrik de lucht in, maar onderweg omhoog raak ik het glas van Michael, die hij net gepakt had om een slok te nemen en al zijn cola komt over mijn shirt, die nu aardig doorzichtig is. Michael schrikt even, maar zet dan zijn glas neer. ,,Sorry.” Zegt hij.
,,Jij hoeft geen sorry te zeggen. Ik schrok en stootte het glas over mij heen. Het is mijn eigen schuld, maar je snapt nu wel dat ik moet douchen. Cola plakt snel.” Michael knikt en geeft me een kus. Ik pak wat schone kleren, een handdoek en natuurlijk mijn shampoo en conditioner. Daarna loop ik zijn kamer uit, richting de badkamer. Nu maar even douchen, dan kan ik straks weer lekker tegen Michael aanliggen. Bij de gedachten begin ik al te glimlachen en zodra ik voel dat het water warm is, stap ik eronder.


Zuchtend loop ik naar beneden en pak een vaatdoekje. Er is natuurlijk ook cola op mijn bed gevallen. Ik moet niet hebben dat Chantal weer vies word, want dan gaat ze weer douchen en is ze weer bij me weg. Waarom moet ik dan ook net mijn cola pakken als ze moet schrikken. Ik zat erop te wachten. Chantal schrikt altijd van horrorfilms en ik had gewoon moeten wachten. Dan was er niks gebeurd. Wat ik wel leuk vond, was dat het shirtje doorzichtig werd en ik dus haar bh kon zien. Ik probeerde er niet echt naar de kijken, maar dat lukte niet. Chantal zag me volgens mij ook wel kijken, maar ik kan het niet helpen. Ze is ook zo sexy! Ik zal het haar straks wel proberen uit te leggen, voor het geval dat ze boos is dat ik keek, maar nu eerst de cola weghalen. Met het doekje loop ik de trap op en ga naar mijn bed. Je kan de vlek erg goed zien. Ik leg het doekje erop en begin er zachtjes over te wrijven. Je moet ook weer niet te hard erover, anders trekt de vlek in het matras en dan krijg je het er nooit meer uit. Ik veeg ook nog eventjes het nachtkastje af. Dan hoor ik opeens Chantals mobiel trillen. Doet hij dat al de hele tijd of pas net? Bij één keer trillen, is dat dan dat ze gebeld word of juist een bericht? Zou Nola weer contact zoeken? Hmmm. Ik loop naar Chantals mobiel toe, die aan de andere kant van mijn kamer ligt op haar oplader. Hij zit al op 80%, dat gaat best snel. Ik klik op de 'home' knop en zie dat ze veertien gemiste oproepen heeft. Ook niet echt slim om je mobiel op trillen te laten staan, misschien was één van die oproepen wel belangrijk. Ik ontgrendel haar telefoon. Ja, ik weet haar code, maar alleen omdat ze me dat verteld heeft. Ik klik op de bericht dat ze veertien gemiste oproepen heeft en zie dat ze allemaal van Nola zijn. Huh? Waarom belt ze Chantal zo vaak? Waarschijnlijk omdat Chantal haar telefoon niet hoorde, omdat die op trillen stond. Ook zie ik dat ze twee voicemail berichten heeft. Zouden die van Nola zijn? Nou ja, ik ben nu wel benieuwd waarom Nola zo vaak belt eigenlijk. Chantal zal het wel niet goed vinden, maar ik moet het doen. Ik tik op terugbellen en dan gaat hij over.

Hi Chantal, wat goed dat je belt. Huh? Maar dat is Nola niet. Waarom heeft Nola's moeder haar mobiel nou? Wat is er aan de hand?
Uhm, nee. Ik ben Michael de vriend van Chantal. Ze weet niet dat ik bel, maar ik zag dat Nola wel een stuk of veertien keer gebeld had en ik weet niet waarom, dus toen dacht ik; ik bel terug. Zit ze in de problemen?
Nee, dat niet. Ik weet niet precies hoe het gebeurd is... Hoe 'het' gebeurd is? Dat klinkt ernstiger dan ik verwacht had en dus zet ik Chantal haar mobiel op de speaker. Ik hoor de douche niet meer en dat betekend dat Chantal klaar is met douchen. Ik denk namelijk dat Chantal dit ook moet weten.
Hoe bedoelt u? Hoe wat gebeurd is? Wat is er aan de hand met Nola?
Nola heeft een ongeluk gehad en ligt nu bewusteloos in het ziekenhuis. Ik word opgeschrikt door een knal op de grond en kijk op. Chantal staat geschrokken in mijn kamer, met een handdoek om haar middel gewikkeld. Haar flessen shampoo en conditioner liggen op de grond en ze kijkt me met grote ogen aan. Michael, ben je er nog?
Ja, sorry. Ik liet van schrik wat vallen. Dat is echt vreselijk, wat is er gebeurd?
Ja, dat weet ik dus niet. Ik hoor straks alles en dan weet ik waarschijnlijk ook waarom Nola Chantal zo vaak heeft proberen te bellen. Er zit hier een jongen op de gang die alles heeft zien gebeuren, misschien kan die me wat uitleggen. Nu hoop ik alleen maar dat ze vandaag nog bij bewustzijn komt.
OMG! Wat is er allemaal aan de hand?! Roept Chantal nu en komt naar me toe. Ze gaat naast me zitten en pakt haar mobiel uit mijn hand.
Chantal, Michael? Er komt net een dokter binnen, willen jullie dat ik jullie op luidspreker zet, zodat jullie ook kunnen horen wat er met Nola is?
Ja! Even horen we gekraak en ik pak de hand vast van Chantal, die vrij is.
U bent haar moeder? Ja, dat klopt. Weet u al iets meer? Ja, ik heb de jongen op de gang gesproken. Die jongen die alles gezien heeft. En? Wat heeft ze? Uw dochter zag iets of iemand bij het tankstation. Ze belde daarna iemand, maar raakte gefrustreerd omdat diegene die ze belde niet opnam. Zonder te kijken stak ze vervolgens over en werd van de zijkant geraakt. Waarom is ze dan nu bewusteloos? Haar hoofd is best hard tegen de motorkap gekomen, ze heeft heel even pijn gehad, want ze was zeer waarschijnlijk meteen buiten bewustzijn.
Wat?! Chantal staat op. ,,Dit is vreselijk!” Zegt ze en loopt heen en weer de kamer rond.
En nu? Wat gaat u nu doen bij haar? Dat hangt van haar stabiliteit af. De klap was niet bepaald zacht, aangezien de auto zestig kilometer per uur reed. Ik raad u aan om iedereen te bellen waar ze om gaf en het hen dit te laten weten. Het is belangrijk dat als ze bijkomt, iedereen er is waar ze om geeft. Misschien is het verstandig om een paar dagen vrij te nemen van uw werk, misschien zelfs een week. Ik weet zeker dat ze vandaag of morgen weer bij bewustzijn komt, maar ik kan haar situatie nu niet inschatten. Gaat u testen doen? Nee, dat is niet nodig. We weten wat het is. Nola heeft een zware hersenschudding en het enige wat we kunnen doen is afwachten totdat ze bij bewustzijn komt. Excuseer mij, nu moet ik naar de spoedeisende hulp. Ik hoor een deur dichtgaan. Chantal komt nu naar mij toe en pakt haar mobiel.
Waar is Nola? Welk ziekenhuis in Londen? Ik kom naar haar toe, dat moet gewoon!
Chantal, rustig alsjeblieft. Ik snap dat je geschrokken bent, maar dit is allemaal de schuld van de automobilist of misschien wel alleen de schuld van Nola. Als ze beter uitgekeken had, dan lag ze hier niet. Ik zal je de gegevens van het ziekenhuis doorsturen via sms, ik moet nu echt ophangen. Sorry schat.
En de moeder van Nola heeft opgehangen.
,,Ik moet naar Londen!” roept Chantal uit. ,,Ik moet dat jongetje spreken.”
,,Schat, we moeten gewoon naar school. Hoe ga je dat uitleggen aan de directrice?”
,,I don't fucking care, we melden ons wel ziek of zo, maar ik ga hoe dan ook naar Nola!”
,,Als jij gaat, dan gaan Zayn en ik natuurlijk ook mee. Maar hoe denk je dat Nola reageert als ze jou ziet? Jullie hadden ruzie, dat was ook de reden dat je afgelopen week niks stuurde naar haar, toch? Je moet geen overhaaste beslissingen nemen schat, misschien valt het uiteindelijk allemaal wel mee met Nola.”
,,Dit is wel mijn schuld, ja! Als ik mijn telefoon op geluid had staan, had ik op kunnen nemen. Ik was toch wel van plan om Nola vanavond te bellen. Ik had hem op geluid moeten zetten en op moeten nemen, dan was dit allemaal niet gebeurd.”
,,Het is niet jou schuld. Nola stak over zonder te kijken. Ik weet zeker dat Nola jou niet de schuld gaat geven. Zij houdt van je.”
,,Michael. Ik ga naar haar toe, je kan me niet tegenhouden!”
,,Ja, maar hoe dan? Je kan niet zomaar een ticket krijgen van iemand, je moet er het geld voor hebben. Engeland is hartstikke duur.”
,,Je weet niet wat mijn oma en opa mij voor erfenis gegeven hebben, dus over het geld hoef ik het niet eens te hebben.”
,,Ik vind het niet verstandig dat je alleen gaat. Ik ga met je mee, maar ik weet dus niet hoe mijn ouders gaan reageren als ik zeg dat ik met jou naar Engeland wil.”
,,Je hoeft het ook niet te zeggen. Je kan ook gewoon een briefje achterlaten en anders zullen ze het vast wel begrijpen als je ze het uitlegt.” Ze drukt haar lippen op die van mij. O, ik moet natuurlijk wel even zeggen dat ze twee voicemail berichten heeft. Ik trek me terug, waarna Chantal me verbaasd aankijkt.
,,Je hebt nog twee voicemail berichten.” Chantal pakt haar mobiel en gaat naar haar voicemail. Expres zet ze haar mobiel op de speaker.

Chanti, neem alsjeblieft op. Je gaat niet geloven wat ik je te vertellen heb! Ik weet dat je kwaad op me bent, maar neem alsjeblieft op als ik je opnieuw bel, dit moet je horen!

Chanti, alsjeblieft! Ik weet wat ik gedaan heb, ik heb nagedacht en heb er onwijs veel spijt van. Ik weet wat ik moet doen en ik heb mijn besluit genomen, maar neem nou alsjeblieft op! Dit wil je echt weten, geloof mij maar!

,,Wtf! Waarom nam ik nou niet op?! Wat is er gaande? Waarom moet Nola me zo dringend spreken?”
,,Schat alsjeblieft, doe rustig.”
,,Nee! Wij gaan nu met je ouders praten. Ik moet naar Nola toe, samen met jou en Zayn!” Chantal pakt mijn arm en trekt me mee naar beneden, waarna we de woonkamer instormen. Mijn ouders kijken verbaasd op.
,,Mam, pap. Wij moeten iets met jullie bespreken.” Zeg ik ernstig. Mijn moeder schrikt even en gaat meteen zitten. O nee, ik weet wat ze denkt, maar dat is het dus niet.
,,Is ze zwanger van je?” roept mijn vader meteen. Beschaamd kijk ik naar beneden. Waarom zegt hij dat nou waar Chantal bij is?!
,,Nee, pap. Ze is niet zwanger van me. Ik heb een andere vraag. Chantal en ik hebben een telefoontje gehad van Nola's moeder en het blijkt dat Nola in het ziekenhuis ligt en we vroegen ons af of we van jullie naar haar toe mochten.”
,,Ach wat vervelend voor haar. Natuurlijk mogen jullie naar haar toe, als je op school tenminste ook goed blijft presteren.”
,,Dat is het hem nu juist. Nola ligt niet in Nederland in het ziekenhuis, maar in Engeland. Chantal, Zayn en ik willen dus naar Engeland om haar te bezoeken.”
,,Geen denken aan!” roept mijn vader meteen. ,,School is belangrijker jongeman. Je hebt al slechte cijfers, die moet je ophalen. Je kunt niet zomaar weggaan.”
,,Meneer Clifford, als ik Michael bijles geef? Ik sta voor alle vakken goed, dus ik zou hem zo kunnen helpen. Alstublieft, we moeten gewoon naar Nola toe.”
,,Bijles hé? Hmmm, dat is een goed idee, maar ik denk niet dat de directrice hier akkoord voor geeft. Met Nola komt alles toch wel goed? Ze ligt vast en zeker niet in een levensbedreigende coma?”
,,Nee, maar haar situatie is nu onstabiel. Ze is buiten bewustzijn en heeft een zware hersenschudding. Het is nog niet zeker hoe ze bij bewustzijn komt.”
,,Ik weet het goed gemaakt Chantal.” Mijn vader kijkt Chantal aan. ,,Jij vertelt ons nu precies wat er gebeurd is met Nola en als ik zeker weet dat jij Michael bijles gaat geven, zodat hij beter zijn best gaat doen op school, zal ik met de directrice praten. Ik ben geen onbekende voor haar. Zayn's ouders zullen hem ook niet meteen laten gaan, maar ik denk dat als het van mij mag dat het dan ook van zijn ouders mag.”
,,Uhm.” Ik weet dat dit moeilijk is voor Chantal en dus geef ik een klein kneepje in haar hand, zodat ze weet dat ik er voor haar ben. ,,Nola kwam erachter wat mijn vader had gedaan en wilde het voor mij opnemen, maar dat leverde een ruzie op tussen ons. Nola was sowieso al van plan om naar Engeland te gaan, maar door onze ruzie is ze er eerder heen gegaan. Vandaag heeft ze me proberen te bellen omdat ze iets dringends wilde zeggen, maar ik had mijn mobiel op trillen staan en dus hoorde ik hem helemaal niet. Als ik die telefoon had opgenomen, was haar ongeluk niet gebeurd en lag ze nu niet in het ziekenhuis! Ik moet gewoon naar haar toe, alstublieft!” De tranen stromen over haar wangen. Ze geeft zichzelf nu gewoon de schuld, terwijl dat niet zo is.
,,Chantal, doe maar rustig.” Zegt mijn moeder en ze kijkt daarna mijn vader aan. ,,Ze moeten naar Nola toe, Nola is ook de beste vriendin van Michael.” Mijn vader kijkt bedenkelijk naar Chantal. Als hij niet geloofd dat ze echt verdriet heeft, krijgt hij de wind van voren. Het breekt Chantal!
,,Chantal, beloof je dat je Michael bijles gaat geven in Engeland?” Chantal knikt. ,,Oké.”
,,Dus we mogen gaan?” vraag ik.
,,Ja, als jullie Zayn nu bellen, dan bel ik de directrice en ga ik er alles aan doen om jullie daar te krijgen. Jullie kunnen in ons vakantiehuisje, dat is net groot genoeg voor z'n drieën.” Mijn vader pakt de telefoon en begint te bellen. Ik pak mijn telefoon en geef de telefoon van Chantal weer aan haar terug, aangezien ik die nog in mijn handen had vanwege de voicemail berichten. Ik typ Zayn zijn nummer in en zodra hij opneemt vertel ik hem alles. Daarna hang ik op en kijk Chantal aan.
,,Hij komt nu hierheen.” Chantal knikt en schrikt dan van haar mobiel die afgaat.
,,Het is Nola's moeder.” Zegt ze.
,,Neem dan op, schat.” Ik zie de vingers van Chantal gewoon trillen. Echt vreselijk om haar zo te zien en ook dat ze zichzelf hiervan de schuld geeft.

Hoe is het met haar?
Ik moet het kort houden Chantal. De doktoren hebben haar onderzocht en we hebben goed en slecht nieuws.
Kunt u eerst het slechte nieuws vertellen?
Weet je zeker dat je eerst het slechte nieuws wilt horen? Je voelt je al rot.
Ja, ik wil niet eerst hoop krijgen en dan het slechte, want dan is de hoop weer weg.
Nola heeft een zware hersenschudding opgelopen en het is niet duidelijk hoe ze is als ze bij bewustzijn komt. De dokter zegt dat ze vanavond bij bewustzijn komt.
En het goede nieuws?
Ze gaat niet dood. Haar situatie kan onmogelijk verslechteren. De dokter heeft wel gezegd dat iedereen die om haar geeft, eigenlijk hier moet zijn, omdat dat misschien helpt bij haar herstel.
Michaels vader is nu aan het regelen met de directrice dat Michael, Zayn en ik naar Engeland kunnen gaan en dan zijn we er, als alles meezit, vanavond al.
Heel goed. Verwijt jezelf nou niks. Jij hebt hier geen schuld aan, echt niet en ik weet zeker dat Nola er ook zo over denkt. Misschien belde ze je om het goed te maken en keek ze gewoon heel even niet goed uit. Ik ga nu met die jongen praten, hij weet precies wat er gebeurd is en ik wil het zo vaak horen als dat mogelijk is. Ik bel je snel weer, tot vanavond!
Nola's moeder hangt op. Ik kijk Chantal aan en sla mijn armen om haar heen als er tranen over haar wangen gaan.
,,Hé, het komt goed.”
,,Ik weet het niet. Het is mijn schuld dat ze er nu zo bij ligt!” roept ze en ze barst in tranen uit. Ik hou haar nog steviger vast en krijg zelf ook even een brok in mijn keel. Ik vind het vreselijk om Chantal zo te zien.
,,Stil maar.” Ik wrijf over haar rug. ,,We gaan naar haar toe. Als het kan zijn we vanavond bij haar. Sssttt.”
,,Michael en Chantal.” Mijn vader kijkt ons aan en we zien dat hij opgehangen heeft met de directrice. Nu komt het uur van de waarheid. Mogen we van de directrice voor een week of misschien wel twee wegblijven of niet? ,,Zayn is die onderweg hierheen?” Ik knik. ,,Heel mooi. Kan je hem alles vertellen, ik heb de directrice gesproken over deze tragische situatie.”
,,En?” Chantal komt uit mijn armen en kijkt mijn vader nieuwsgierig aan.
,,Ze vond het eerst geen goed idee, maar na lang praten en dingen beloven, heeft ze toegezegd.”
,,Wat moest je beloven?”
,,Dat jullie het huiswerk via de e-mail krijgen en het daar maken. Het lijkt mij dat jullie toch niks te doen hebben aan dat bed. Misschien heeft Nola wel geheugenverlies en herkent ze jullie niet eens meer.” Chantal schrikt.
,,Kan dat?”
,,Natuurlijk. Ze heeft een zware hersenschudding, dat duurt even voordat het weer goed is.”
,,Wat heb ik gedaan?!” zegt Chantal en begint weer te huilen. Ik sla mijn armen om haar heen en kijk mijn vader verwijtend aan.
,,Chantal zorgt ervoor dat jij hoge cijfers gaat halen en ik bel één keer in de week om te vragen hoe het gaat.” Mijn vader pakt de sleutels en geeft die aan mij. ,,Van mijn vakantiehuisje. Je kunt er twee weken blijven, maar niet langer.” Chantal kijkt nu mijn vader aan, al iets vrolijker, waarschijnlijk omdat we mogen gaan.
,,O mijn god! Dank u wel!”
,,Graag gedaan, ik zie hoeveel jij om je vriendin geeft. Ik kan dan niet de boeman zijn om je niet te laten gaan. Zeker niet toen je net stond te huilen. Ga nu maar eerst drie tickets kopen, ik wil best financieren als dat nodig is. Misschien is er een vlucht morgen die jullie kunnen nemen? Ik hoor het wel.”
,,Nou, we willen misschien vanavond al gaan, als het kan.” Zeg ik maar snel.
,,Kijk maar, ik hoor het wel.” Ik glimlach, til Chantal op en neem haar mee naar boven. Ik zet haar heel voorzichtig op mijn bureaustoel en start mijn laptop op.


Nadat ik met Michael opgehangen heb, ren ik met grote passen de trap af en pak mijn jas.
,,Waar denk jij dat je heen gaat?”
,,Naar Michael. Nola heeft een ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis.”
,,Schat, dat is vreselijk.” Mijn moeder komt nu de gang in.
,,Pap, ik moet naar haar toe.”
,,En je huiswerk dan?”
,,Fuck dat huiswerk! Nola is mijn vriendin, ik hou van haar! Straks gaat ze dood en dan was ik niet bij haar!”
,,Zayn, doe rustig. Natuurlijk mag je gaan.” Dankbaar kijk ik mijn moeder aan en ren meteen de deur uit. Ik fiets als een gek naar Michaels huis en ren naar binnen zodra zijn moeder de deur opengedaan heeft. Ik gooi zijn slaapkamerdeur open en zie hem voor zijn laptop zitten met Chantal.
,,Wat is er gebeurd?”
,,Nola heeft een ongeluk gehad.” Zegt Chantal.
,,Ja, dat weet ik, maar wat is er precies gebeurd? Waarom stak ze over?”
,,Daar gaan we pas in Engeland achter komen.” Michael kijkt ons aan. ,,Om twaalf uur vannacht gaat er nog een vlucht naar Londen.”
,,Boeken! Het maakt me geen fuck uit hoeveel het kost, ik moet naar haar toe. Ik zal die malloot in die auto eens goed vertellen hoe ik erover denk. Hij had moeten stoppen! Het is allemaal zijn schuld!” Chantal barst in tranen uit en rent de kamer uit, haar kleren in haar hand, aangezien ze nog een handdoek om had.
,,Wat is er mis met jou?! Zie je niet dat ze het moeilijk heeft?” Michael komt boos voor me staan, nadat hij drie tickets betaald en uitgeprint heeft.
,,Sorry.”
,,Zeg dat maar tegen Chanti.”
,,Zal ik zo doen als ze terug is. Ik ga terug naar huis om mijn tas in te pakken, ik zie jullie vanavond.”
,,Tot vanavond.” Michael en ik lopen tegelijkertijd de gang op, alleen ga ik de trap weer af terwijl Michael op de badkamerdeur klopt. Ik weet dat het er hard uitkwam, maar ik meende het. Ik zal degene die in de auto zat vertellen hoe ik erover denk. Ik kan Nola toch niet kwijtraken, dat kan gewoon niet! Ik stap weer op mijn fiets en trap flink door. Ik moet mijn tas inpakken en vooruit kijken. Vannacht zit ik in het vliegtuig naar Londen en dan kan ik haar morgen zien. Ik steek mijn hand uit, kijk even achterom en als er geen auto aankomt ga ik de bocht om.

Reacties: