FanFic.nl

Theodoor Noot

Hoofdstuk 10

De rood-ogige jongen ging op het krukje zitten. Langzaam hief hij de sorteerhoed omhoog. Zelfs nóg langzamer liet hij het zakken. De Zwadderaars hielden gespannen hun adem in. Zou hun nieuwe leider ook daadwerkelijk in hun afdeling komen? De hoed beroerde nauwelijks Theodoors haren of..
“ZWADDERICH”� galmde het door de zaal heen.
De Zwadderaars ademde als een man uit. Nog geen seconde later barstte ze in een luid gejuich en geklap uit. Er werd zelfs door enkelen gestampvoet. Ze klapte zo uitbundig voor hem, zeker degene die al een demonstratie van zijn kunsten hadden gezien, dat het op een waar feest leek.
Theodoor stond op en liep naar de afdelingstafel toe. Er was al plek voor hem gemaakt in het midden, waar Seth kort daarvoor ook was gaan zitten. In het voorbij gaan duwde hij Elena onopvallend, maar hard tegen haar rug en ging naast Seth zitten.
Nog voor ongeveer twintig minuten werden er mensen ingedeeld. Anderling rolde het perkament op, pakte het krukje en de hoed en bracht het naar een aangrenzend kamertje.
Een man in een hemelsblauw gewaad met zilverwitte haren en baard stond op. Anderling was terug en nam rechts plaats van hem.
“Welkom en welkom terug op deze prachtige school”�, zei de man wiens naam Perkamentus was, “Ik zou veel kunnen zeggen, maar laten we eerst aanvallen op dit voortreffelijke feestmaal.”�
Hij spreidde zijn handen en plots verschenen de meest bekoorlijke soorten eten en drinken op de lange tafels. Heerlijker dan je je maar kon voorstellen.
Gelijk werd Theodoor van alle kanten bestookt met vragen. Hij had gezegd dat Elena een dreuzelkind was. Geïrriteerd van alle vragen die hij kreeg, vertelde Theodoor wat er was voorgevallen op de Wegisweg.
“Maar ze kan geen dreuzelkind zijn”�, zei een jongen die tegenover hem zat.
“Dan moet ze ergens tovenaarsbloed in haar aderen hebben zitten”�, snauwde Theodoor, “en anders zou ik het ook niet weten.”�
Hij schepte zijn bord vol en begon te eten. Verdere vragen en opmerkingen negeerde hij. Hij dacht na over het meisje, Elena. Hoe waagde dat wijf in zijn afdeling te komen? Die zet zou haar erg gaan berouwen, daar zou hij hoogstpersoonlijk voor gaan zorgen.

De weinige restanten van het eten verdwenen op en magische wijze. Perkamentus stond weer op.
“Nu jullie maagjes gevuld zijn en de kelen verkoelt, zou ik nog even op een paar punten willen wijzen. Ten eerste wil ik de eerstejaars en tevens ook enkele ouderejaars”�, hij keek met twinkelende ogen naar de tafel van Griffoendor, “wil ik zeggen dat het bos op het schoolterrein verboden is voor alle leerlingen. Verder heeft Vilder me nog een lange lijst, met ik geloof 632 artikelen erop, gegeven van spullen die verboden zijn om bij je te dragen, te hebben of te krijgen. Weet je niet zeker of jouw artikel legaal is, dan kan je de lijst ten alle tijden komen bekijken. En ten slotte wil ik weeral een nieuwe leraar in ons midden bekend maken.”�
Een kil kijkende man stond op.
“Professor Albastan Muerto, was zo vriendelijk om de nieuwe leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten te worden.”� Een beleefd geklap steeg van de tafels op. Davy en Raynn zonken zo diep mogelijk onder de tafel weg. De nieuwe leraar was hun vader en die was nou niet bepaald trots op hen.
“Nu zou ik de klassenoudsten willen verzoeken om de eerstejaars naar de leerlingenkamer te begeleiden. Morgen moeten jullie er weer vroeg uit voor de eerste schooljaar. Dus hup, vooruit met de geit en welterusten allemaal.”�

“Jullie daar”�, snauwde een vijfdejaars Zwadderaar, “meekomen.”� Hij liep al naar de twee grote deuren toe. Vlug volgde de eerstejaars hem, ze wisten totaal niet waar de leerlingenkamer zou zijn. En al volgde ze hem met tegenzin, het kon niet anders.
Niet veel later stopte de jongen bij een afschrikwekkend schilderij.
“Dit is de ingang van de leerlingenkamer. Je hebt een wachtwoord nodig om binnen te komen, ben je die vergeten dan slaap je maar op de gang. Zuiverbloed.”� Zijn blik gleed schamper naar Elena toen hij het wachtwoord zei.
Het schilderij zwaaide open en een smaragdgroene kamer met zilveren tinten verscheen. Het licht wat er was, was groen met een sinistere gloed over zich. Theodoor voelde zich gelijk al thuis. Het zag er zo horrorachtig uit. Dat paste perfect in zijn laantje.
Theodoor en Seth plofte op de groenfluwelen sofa neer. De klassenoudste van Zwadderich wees hen nog even snel de slaapzalen voordat hij naar zijn eigen slaapzaal liep.
“Griffel”�, snauwde Theodoor, “ga eens weg. Heel de ruimte word door jouw aanwezigheid verpest. Vind je niet Seth?”� Ondertussen waren Jasmin en Raynn erbij komen zitten. Marlyn liep gapend naar de meisjesslaapzaal.
“Ik zou maar weg gaan als ik jou was”�, zei Seth dreigend. “Je bent hier niet welkome voor het geval je het nog niet doorhad.”�
Elena keek de groep hooghartig aan, die op hun beurt weer dreigend en minachtend naar haar keken. “Dan hebben jullie maar mooi pech. Ik ben waar ik wil, daar hebben jullie niets over te zeggen. En,”� ze keek de kamer rond, “hier kan niets verpest worden.”� Zonder ook nog maar iets van de andere aan te trekken ging ze op een knusse stoel bij de open haard zitten.

Davy, de broer van Raynn, liep de leerlingenkamer in. Hij had nog net de woorden opgevangen die gezegd waren.
“laat haar gewoon met rust. Ze heeft jullie toch niets aangedaan?”� zei hij.
Theodoor stond op. Al was hij kleiner als Davy, toch boezemde hij meer ontzag in. “Ik zou maar oppassen als ik jou was”�, zei hij dreigend. “Niemand spreekt mij tegen of het zal je heel erg gaan berouwen.”�
“Wat? Voor jou?”� Davy lachte honend. Hij had nog niet van Theodoors handmagie gehoord. Wat ook niet zo verwonderlijk was, aangezien hij een outcast van de afdeling was. Zijn jaargenoten vonden hem geen echte Zwadderaar. Hij deed nooit mee met de Griffoendors pesten en vaak nam hij het ook nog eens op voor de modderbloedjes.
“Maar ik ga naar boven toe. Alles is beter als bij jullie hier zijn. Raynn, ga naar boven. Je hoeft niet bij hen te horen.”� En weg was Davy.
Raynn aarzelde een ogenblik. Hij keek van Theodoor die nog steeds stond, naar het trappengat waardoor zijn broer was verdwenen. Hij stond op en liep naar de trap toe die naar de jongensslaapzaal leidde. Hij had zijn keuze gemaakt. En die keuze had ervoor gezorgd dat hij nu ook uit de groep lag. Net als zijn broer.
Theodoor ging weer zitten. Hij had een heel gesprek met de andere eerstejaars. Maar, al viel het niet op, hij negeerde alles wat Jasmin zei.
Na nog een uur gepraat te hebben stond hij weer op en wenste iedereen een goede nacht. Voordat hij naar boven liep, keek hij nog een keer kil naar Elena die eenzaam naar het vuur zat te staren.

Reacties: