FanFic.nl

500 words [Stand Alones]

[25-8-15] [Harry Potter] Groene Huisdraak

Hij had er geen idee van dat die ene zin hem voor altijd zou blijven achtervolgen. Hij dacht dat mensen nooit de eerste zin die ze tegen elkaar spraken onthielden. Hij heeft het wel onthouden. Zelfs nu, drie jaar later achtervolgt de zin hem nog steeds. Hoe had hij zo dom kunnen zijn? Wie gebruikt er nu weer zo’n zin op zo’n mooi meisje? Niemand toch? Nou, hij wel.

‘Deed het pijn?’ had hij gevraagd, ‘toen je uit de hemel viel?’
Het is de zin die alle vrouwen wegjaagt, had een magazine hem verteld. De zin is zo cliché, daar bereik je niks mee, had het magazine gezegd. Hij kon er echter niks aan doen, toen hij het zei. Hij vond haar zo mooi en had haar al zo lang bewondert. Het was een wonder dat hij op haar af durfde stappen. De woorden waren er zomaar uit komen rollen, hij dacht er niet eens over na.
‘Deed het pijn? Toen je uit de hemel viel?’ Hij kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan. Het meisje had hem enkel aangestaard, haar blonde haar naar achteren gegooid en was weggelopen. Hij denkt niet dat ze hem goed gehoord had. Hij denkt niet dat de woorden überhaupt zijn keel hadden verlaten.

Blijkbaar had ze hem toch wel gehoord, want vlak voor de eerste opdracht van het kampioenschap kwam ze naar hem toe.
‘Deed het pijn? Toen je uit de hemel viel?’ had ze gevraagd. Het Franse accent had het alleen maar mooier gemaakt. Dom had hij geknikt en zij had gelachen. Toen werd ze opgeroepen om naar de arena te gaan, waar de eerste opdracht haar opstond te wachten. Hij had in angst op de tribune gezeten, ook al wist hij wat de opdracht was. Hij had toegekeken hoe ze de Groene Huisdraak had verslagen en hij had net iets harder gejuicht dan alle anderen. Hij had haar aangekeken, maar wist niet of ze hem had gezien. Hij had zich nog steeds geschaamd om die openingszin.
Toen hij haar na de eerste opdracht benaderde, hoorde hij haar aan de telefoon.
‘Oh Bill, ik was doodsbang.’

Hij voelde zich ongemakkelijk toen hij de connectie had gelegd tussen zijn broer en Fleur, toen hij besefte dat hij zojuist had geprobeerd te flirten met de vriendin van zijn broer. Hoe kon hij zo dom zijn geweest?
En nu, nu zij en zijn broer Bill al twee jaar zijn getrouwd, denk hij nog altijd terug aan die openingszin met schaamte. Hij had niet eens geweten dat zij het vriendinnetje van zijn broer was, had niet eens geweten dat ze bezet was. Toch had hij het geweten moeten hebben, want hoeveel fransen met de naam Fleur bestaan er nu eigenlijk?

Hij wordt uit zijn gedachten getrokken.
‘Charlie, waar zit je nu weer aan te denken?’ Het Franse accent is er nog steeds.
Hij glimlacht en kijkt haar aan, kijkt hoe ze haar handen ondersteunend onder haar dikke buik houd.
‘Nergens aan, Fleur. Maak je maar geen zorgen.’

Reacties: