FanFic.nl

All The Little Lights

Herinneringen van inkt [One Direction]

De tattoostudio was uitgestorven, op de tatoeëerder en de twee jongens na. Dat was geen wonder, het was al lang na sluitingstijd. Maar voor zijn beroemde klanten en hun portemonnee maakte hij graag een uitzondering.
Slechts maanden geleden had de jongen die nu met zijn ogen dichtgeknepen en de tattoonaald op zijn arm op de tafel zat, zijn afkeer jegens permanente inkt op zijn huid duidelijk gemaakt. Hij vond tattoo’s wel leuk, maar voor een ander. Inmiddels had hij zelf een kleine collectie verzameld, hoewel die nog flink onder deed voor zijn vriend, die hem vanaf een stoel gezelschap hield.
De inkttekening die hij vanavond liet zetten was maar klein. Voor hij het wist stond de tattooartiest alweer op, en kon hij zijn ogen weer openen. Tevreden keek hij naar de vier vogeltjes die nu over zijn onderarm vlogen.
“Dus, was dit het voor vanavond? Of had je nog iets anders in gedachten? Of jij misschien, Harry?” vroeg de man terwijl hij Louis’ arm zorgvuldig inpakte met folie.
Louis schudde zijn hoofd. “Nee, ik heb nog niet zo één, twee, drie een ander idee, eigenlijk.” Hij keek zijn vriend aan, maar die gaf ook aan vanavond geen behoefte te hebben aan meer inkt in zijn lichaam.
“Ideeën, daar kan ik wel voor zorgen!” zei de tattoeartiest joviaal. “Moment, ik haal het boek erbij. Moeten jullie nog wat drinken? Thee? Fris? Misschien iets sterkers? Tenminste, als ik jullie vanavond echt niet meer inkt kan aansmeren. Je zegt het maar.”
Ze antwoordden dat ze wel iets lustten en de tattooartiest verdween weer naar achteren.
“Tevreden?” vroeg Harry toen de man verdwenen was.
“Enorm,” antwoordde Louis glimlachend. Zijn ogen bleven hangen bij één van de tattoo’s van zijn vriend. Net zichtbaar vanaf zijn positie zag hij het woord “Hi” staan, aan de binnenkant van zijn arm. Zijn glimlach verbreedde.
“Wat is er?” vroeg Harry.
“Weet je nog wat het eerste was dat ik tegen je zei?”
Harry begon te stralen. “Natuurlijk! ‘Hi!’ In de toiletten van The X Factor. Hoe kan ik dat nou vergeten?” En hij hief zijn gatattoeerde arm trots op.
Louis grinnikte. “Klopt. En als jij met je stomme hoofd niet tegen me was aangebotst, had ik dat nooit durven zeggen.”
“Oops.”
“Precies. Dat was precies wat je zei.”
De andere jongen keek hem nu vragend aan. “Waar wil je heen?” vroeg hij.
Waarom hij nu precies nostalgisch moest worden, wist hij zelf ook niet. Misschien was het de vermoeidheid. Misschien de pijn in z’n arm. Misschien wel hoe Harry er vanavond uitzag, met haar waar hij niets aan had gedaan en in een oud T-shirt. Waarschijnlijker was een combinatie van die dingen. “Het heeft ons niets dichter bij elkaar gebracht. Als we niet bij elkaar gezet waren, hadden we elkaar waarschijnlijk nooit meer gezien. Maar het was toch ons begon. Ons eerste moment samen. En dat wil ik vastleggen.”
Een paar uur later verlieten ze de tattoostudio. Het woord “oops” prijkte nu in Harry’s handschrift op Louis’ arm.

Reacties:

Eliros zei op 25 aug 2015 - 19:01:
Aw, dat is best wel heel erg schattig. :3

Bodine zei op 25 aug 2015 - 18:31:
Chronologisch klopt dit volgens mij niet (want hij had Oops toch eerder dan de vogeltjes?) maar asdfghjkl Larry <3