FanFic.nl

500 Challenge

26 aug 2015 | Teen Wolf

Derek had al een aantal dagen het gevoel dat er iets mis was – hij merkte het aan alles sinds Braeden terug was van Beacon Hills. Ze had hem verteld over haar weerzien met Malia, maar toch… toch had hij het gevoel dat ze iets voor hem verzweeg. Wat ze ook vertelde, het ging nooit over Scott of over Stiles… toch maakte hij zich zorgen en vooral over Scott. De jongen was nu echt de leider van de groep, maar Derek zou hem niet kunnen adviseren.
“Toch denk ik dat ik erheen moet,” zei hij uitendelijk tegen Braeden, wiens hoofd vredig (voor het eerst sinds dagen) op zijn schouder rustte.
“Je moet het zelf weten,” antwoordde ze terwijl ze haar hoofd optilde om hem aan te kijken. “Maar het is niet hetzelfde als toen we weggingen.”

De volgende ochtend was Derek al vroeg wakker. Hij sprong onder de douche, besteedde geen enkele aandacht aan zijn baard. Vroeger had het hem uitgemaakt; nu bestonden zijn dagen vooral uit het opsporen van de Desert Wolf, waardoor het hem veel minder deed.

Nog geen vijf minuten later zat hij aangekleed en wel in de auto. Beacon Hills was ver van hun huidige locaie, maar dat deerde hem niet. Hij startte de auto en begon te rijden zonder ook maar over stoppen na te denken.

Na zo’n acht uur parkeerde hij de auto voor het huis van Scott. Melissa was vast nog aan het werk; een eigenschap die Derek aan zijn eigen moeder deed denken. Melissa wilde de patiënten in het ziekenhuis zo goed mogelijk helpen, op precies dezelfde manier dat zijn moeder altijd voor hun roedel zorgde, voordat… nee. Hij duwde die gedachte weg, schakelde de motor van de auto uit en stapte uit, om vervolgens de deur achter zich dicht te slaan. Hij klopte (misschien iets te) hard op de voordeur, die al snel open werd getrokken door Scott. Hij zag er slecht uit.
“Derek?” vroeg hij verbaasd. “Hoe – waar – wat doe jij hier?” De jongen stapte aan de kant om zijn oudere vriend naar binnen te laten. Zodra de deur gesloten was, volgde Derek Scott naar de woonkamer, waar Scott plaats nam op de bank.
“Ik maakte me zorgen. Misschien heb je Braeden zelf ook gezien; ze was hier voor Malia. We weten inmiddels meer over de Desert Wolf, maar wat ze ook vertelde; geen woord over jou. Gaat het wel goed hier?”
Scott staarde hem aan. Het was overduidelijk dat de jonge weerwolf zijn emoties met man en macht onder controle probeerde te houden.
Hij schudde zijn hoofd: “Ik – nee, Derek. Hoe – hoe deed je dit? Ik kan toch geen leider zijn.” Derek nam plaats naast de jongen.
“Scott, kijk me aan,” zei hij. Scotts ogen waren inmiddels gevuld met tranen. “Je bent een alfa, Scott. Niet zoals ik dat was; je bent een échte alfa. Wat er ook gebeurd is; je kunt dit aan, oké?” Scott knikte aarzelend.
“En weet je?” ging Derek verder, “ik blijf voorlopig wel hier. Ik help je, net zoals ik dat vroeger deed.”
Pas toen besefte Scott hoe erg hij Derek de afgelopen tijd nodig had gehad.

Reacties: