FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(27/08/15) (Harry Potter) Tovertweelings Fopshop

Openingsnacht.
Leo was nog nooit zo zenuwachtig en opgewonden tegelijkertijd geweest. Hij had er bij lange na niet zo'n last van als de tweeling, maar zijn eerste dag op Zweinstein had aangevoeld als een lentebriesje vergeleken bij de tornado aan zenuwen die nu door zijn lichaam raasden.
En hij was de eigenaar niet eens.
Hij stond in het midden van de winkel, gooide zijn hoofd in zijn nek en tuurde omhoog. George (waarschijnlijk) stond één verdieping boven hem, artikelen te rangschikken die hij een half uur geleden ook al eens vijf millimeter naar links had verschoven. Nu ging alles vijf millimeter naar rechts.
En Fred (of George) was een verdieping dáárboven. Hij hing over de reling, keek naar beneden. De grijns op zijn gezicht was zo breed dat Leo even bang was dat zijn gezicht in tweeën zou splijten, maar het werkte aanstekelijk, want hij voelde zijn eigen grijns al gauw aan zijn wangen trekken.
“Is het al tijd om het vuurwerk klaar te zetten?” schreeuwde Leo naar boven. Hij moest zijn handen aan zijn mond zetten om boven het kabaal van de artikelen heen te komen.
“Doe maar,” kwam een schreeuw van ergens boven hem. George (of Fred) knikte instemmend, liep een stuk verder tot hij langs een lachspiegel kwam die terloops was opgehangen. Hij trok zijn stropdas goed in zijn groteske weerspiegeling.
Leo grinnikte op zijn weg naar het dak en stompte hem eens op zijn arm. “Zelfs een stropdas kan dat gezicht van jou niet verbergen. Sorry, man.” Hij holde gauw verder totdat hij bij de laatste, smalle trap naar het dak kwam.
Eenmaal boven vergat hij even wat hij moest doen. Het uitzicht dat hij nu had — de Wegisweg van bovenaf — was adembenemend.
Het was uiteindelijk George (dacht hij) die hem toeschreeuwde vanuit de winkel.
(Of hij een kussen moest komen brengen om zijn dutje wat comfortabeler te maken. En: “Mijn haren worden nog eerder grijs dan dat er vuurwerk in de lucht verschijnt!”)
“Ik ga al! Ik ga al!”
Leo boog zich over een doos Wemels Wonderbaarlijke Pyropakketten en begon erin te rommelen tot hij een aantal vuurpijlen en rotjes had gevonden.
“Klaar?” George's stem schetterde nog steeds door de winkel.
“Klaar!” Leo trok zijn stok tevoorschijn.
“Nu!”
En met een zwiep van zijn stok begon het spektakel. De Tovertweelings Fopshop was officieel geopend. Leo stond schaterlachend op het dak, gooide het een na het ander van het dak af en leunde over de rand om te kijken hoe het in miljoenen kleine lichtpuntjes explodeerde.
Hij vermaakte zich de rest van de avond met de doos die aan zijn voeten stond, was vergeten dat hij de jongens eigenlijk zou helpen in de mensenmassa.
“Misschien hadden we je minder vuurwerk moeten geven.” Eén van de twee Wemels (Fred, dacht Leo) was het dak op geslopen, leunde zo plots tegen de rand van het dak dat Leo van schrik op sprong.
“Ben je gek? Dan was het lang niet zo'n klapper geworden.”
“Ha, ha.”
De Wemel sloeg een arm rond Leo, trok hem naar zich toe. “Zonder jou was het nooit zo'n succes geworden.” Leo kreeg een kus in zijn nek.
(Nu wist hij in ieder geval zeker dat het Fred was.)

Reacties: