FanFic.nl

500 words

Schreeuwwedstrijd

“AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!” begint de één.
“WAAAAAAAAAAH!” doet een ander.
Twee jonge mannen zitten op een berg het te aanschouwen. “Het verbaast me dat je niet meedoet,” zegt de ene na een poosje.
“O, wil je dat ik ook ga gillen? Oké, oren dicht!”
“Nee, ik...” Hij heeft zijn zin nog niet afgemaakt of de halfelf is al opgestaan. Zijn rode krullen wapperen in de wind en hij grijnst onheilspellend. Vlug doet de andere man zijn handen voor zijn oren voordat er een luide oerkreet klinkt.
“Zeg, dat hoef je niet vlak naast me te doen! Eén doof iemand is wel genoeg. Je mag best bij de rest gaan staan.”
“Maar jij zei...” begint zijn gesprekspartner quasi verbaasd.
“Ik vroeg alleen maar of jij niet mee ging doen. Ik zei niet ‘ga naast me staan gillen en probeer boven de anderen uit te komen’!”
“Zo klonk het anders wel!” Hij begint weer te grijnzen. “Was ik echt zo luid!?”
“Heel Dromenland heeft je gehoord, Pyak!”
“Ja! IK HEB GEWONNEN!” roept hij lachend.
“ECHT NIET!” klinkt er van verder weg. Daarna wordt er een nieuwe gil hoorbaar.
“Tss, niemand verslaat Pyak de Grote!”
“Misschien niet, maar die hebben we ook nog niet ontmoet. Ga dan daar staan!” voegt zijn bruinharige vriend er vlug aan toe als hij diep inademt. Hij geeft hem zacht een duw, waardoor hij een minuscuul stukje naar voren gaat.
“Zie je wel! Ik ben zo groot dat ik niet te verplaatsen ben. Ik ben als de bergen waar ik vandaan kom!”
“Ja, eigenwijs en onvermoeibaar.”
Ze grijnzen even en kijken verbaasd op als er voetstappen hun kant op komen. Een klein, kaal wezen komt naar boven gelopen. Hij heeft grote ogen en puntige oren. Aan de ene kant lijkt het een kind, maar iets aan zijn uitstraling doet wat anders denken. “Vanwaar al dat geschreeuw?”
Pyak schiet in de lach. De andere man lijkt te proberen een uitleg te zoeken.
“Ik heb ze aangestoken met mijn gekheid,” is de halfelf hem voor.
“Ren voordat het te laat is...” De man rolt met zijn ogen, terwijl het wezen fronst. “Nee, ik denk dat ik het wel zou weten als ik echt gek zou zijn geworden. Je hebt mij de helft van de tijd achtervolgd, dus ik zou als één van de eersten aangestoken worden.”
“Ja, dat dénk je. Misschien weet je wel helemaal niet dat je gek bent, als je het bent. Misschien zijn weerwolven wel immuun, Momo!”
De bruinharige knikt langzaam. “Dat is vast de reden...”
“Hé, is het toch ergens goed voor!”
“Dat is het al. Het zorgt dat ik af en toe verlost ben van jou.”
Een onverwachtse aai door zijn haren laat hem Pyak verder duwen. Deze keer wordt er een grotere stap gezet. “Arme Momo!”
“Nee, alleen half doof en... Oké, inderdaad met weinig geld.”
“Evanlynne wil je vast wel wat lenen!”
“Nee, dankje!”
“Als jullie meedoen met schreeuwen vraag ik het haar niet. Afgesproken?”
“Nee!” zeggen Momo en het wezen tegelijk.
“Ah, kom op! Het lucht op, echt waar! Het is leuk!”
Het wezen schudt zijn hoofd en Momo weigert opnieuw. Pyak haalt zijn schouders op. “Oké, dan ga ik wel alleen! JONGENS! DE SCHREEUWWEDSTRIJD IS GEOPEND!”

Reacties: