FanFic.nl

Five Hundred Hallows & Horcruxes

O4 Hoopvolle Leugens

Het zag er knus uit vanbinnen. Klein, met warme tinten en comfortabel meubilair, alsof het er altijd Kerst was. Eigenlijk had het iets weg van alles dat ook maar iets te maken had met lief en zoetsappig, maar dan op een manier die alleen zij had kunnen bedenken. Het heette natuurlijk niet voor niets: “Loena’s Mystieke Lounge.”
Hij haatte het. Hij haatte de schattige meubeltjes en hij haatte het warme gevoel dat hij kreeg als hij het café binnenkwam. Het was net zoals de leerlingenkamer van Griffoendor (tenminste, te oordelen naar wat hij van anderen had gehoord) maar dan net een tikkeltje meisjesachtiger.
Niets voor een Zwadderaar zoals hij.
“En? Wat vind je?” Loena keek hem met twinkelende ogen aan en Bill zuchtte met tegenzin.
“Het is heel, eh, jou.”
“Je vind het niet mooi?” Haar gezicht betrok en de jongen zag hoe ze haar teleurstelling probeerde te verbergen. Snel probeerde hij sussende woorden te bedenken, slaagde er niet in.
“Nou, dat niet, maar het is…”
“…niks voor jou?” vulde ze hem aan, nu met een glimlach. Bill knikte, dankbaar voor het feit dat ze het begreep, en nam een kop dampende koffie van haar aan.
“Net zo zwart als je haar, zoals je hem graag wilt.” Zelf had ze een mok met één of ander vreemd, rood goedje erin. Het leek op siroop, maar was het waarschijnlijk niet.
Hij ging het maar niet vragen – zoveel tijd hadden ze niet.
“Heb je hem nog gevraagd?” zei ze toen, terwijl ze de deur van haar splinternieuwe café van het slot haalde. Bill keek haar verward aan.
“Sorry, wie?”
Loena zuchtte geïrriteerd (voor zover het meisje daadwerkelijk geïrriteerd kon raken) en draaide zich om. Met grote ogen keek ze hem aan, zoals ze altijd deed als hij weer iets was vergeten, en haalde haar schouders op.
“Je weet wel,” zei ze zachtjes. “Draco.”
Oh.
“Ja, hij, eh – klopt. Loena grinnikte. “Draco klopt?”
“Ach, nee, ik bedoel – hij komt.”
“Echt waar?” Loena’s ogen begon weer te twinkelen en Bill slikte krampachtig. Hij had zichzelf nog zo voorgenomen om niet te liegen, maar het lukte hem niet. Hij kon toch moeilijk zeggen dat Draco niet kwam omdat hij een afspraakje had met één of andere jongen (die toevallig ook beroemd was in de tovenaarswereld) als Loena een oogje op hem had.
En ze was ook nog eens goed bevriend met die beroemde jongen.
“Ja. Tenminste, als het goed is wel. Hij zei dat hij het zou proberen, maar-”
“Bill…” zuchtte ze. “Laat maar, oké?”
Natuurlijk had ze het door. Ze was niet gek (oké, soms) maar ze waren al jaren bevriend waren en hij kon gewoon niet goed tegen haar liegen. Gelukkig begonnen er langzaam mensen binnen te stromen, dan hoefde hij niet langer één op één met Loena te praten.
“Het komt goed,” zei hij nog, voordat hij aan een tafeltje achterin het café plaatsnam en daar de rest van de avond bleef zitten. De opening was uiteindelijk één groot succes geworden, ook al zag Loena dat nog niet helemaal in. Logisch eigenlijk, voor haar ontbrak er gewoon iets.
Misschien moest hij haar maar gewoon de waarheid vertellen. Eerlijkheid duurde het langst, toch?
Hij had geen keus.

Reacties: