FanFic.nl

My trust is broken (PAUZE)

>22<

De verveling slaat toe. Chantal en Michael zijn nog altijd op de gang en Zayn is even wat te drinken halen, wat ook een half uur moet duren. Ik ben blij dat ze er zijn, ook al herken ik ze nog niet. Het gevoel dat ze om me geven, doet me goed. Mijn moeder daarentegen zit nog steeds naast me. Ik heb geen woord met haar gewisseld, alleen 'wie ben je?'. Ik schaam me echt dood en heb al een paar keer sorry gezegd. Ze vinden het allemaal niet erg, omdat ik mijn geheugen kwijt ben, maar ik vind het wel erg. Het zijn blijkbaar mijn beste vrienden en mijn moeder. Ik moet ze toch herinneren? Nee, de enige die ik herinner zijn drie jongens die vaag in mijn geheugen voorkomen. Nou ja herinner, ik heb geen idee wie het zijn, het enige wat ik weet is dat ze verschijningen zijn in mijn geheugen.
,,Mam?” Mijn moeder kijkt op.
,,Ja, schat?”
,,Zou ik misschien wat muziek op mogen zetten als ik het vraag aan de dokter? Misschien geeft me dat wat herinneringen terug.”
,,Je kunt het altijd proberen, wacht maar. Ik haal wel een dokter.” Mijn moeder staat op en gaat de gang op. Niet heel veel later komt ze terug met een andere dokter dan die ik vanmorgen gezien heb.
,,Zou ik misschien af mogen spelen? Misschien komt mijn geheugen weer terug door muziek, ik weet het niet, maar zou ik het mogen proberen?”
,,Natuurlijk, als u het geluid maar niet te hard zet.”
,,Bedankt!” Ik pak de afstandbediening van de tv en zet de tv op Xite. De muziek vult mijn oren en ik geniet volop, maar toch kan ik niet veel herinneren. Ja, ik hou van dansen, want mijn lichaam danst op de muziek. Nou ja, dansen. Meer bewegingen maken onder de dekens. Waarom zou ik eigenlijk nog in bed blijven liggen? Ik voel me goed en heb zin om te dansen. Ik ga op het bedrand zitten en zet mijn voeten op de grond. Dit voelt best raar, aangezien ik de hele tijd gelegen heb. Ik zet mijn handen op het bed neer en zet me af. Het moment dat ik sta, zie ik Zayn weer binnen komen en meteen naar me toe komen rennen.
,,Nola! Je mag helemaal nog niet staan!” Zegt hij terwijl hij zijn armen om me heen legt, terwijl ik langzaam om dreig te vallen, doordat ik super duizelig word en alles draait. Mijn moeder komt nu ook naar binnen gerend en helpt Zayn om me weer in het bed te leggen.
,,Ik wilde alleen maar even staan, ik lig alleen maar. Dat verveelt na een tijdje.”
,,Dat snap ik, maar het mag echt nog niet.” Zegt Zayn en ik zie meteen een bezorgde blik in zijn ogen.
,,Sorry.” Zeg ik en gooi mijn handen even in de lucht. Zayn begint te lachen. Wow, hij heeft wel een erg sexy glimlach hoor! Dan opeens hoor ik 'Shut up and dance' van Walk the moon en zet hem iets harder. Dit nummer is zo leuk! Ik begin weer te bewegen onder de dekens en moet er zelf om lachen. Het ziet er zo stom uit, maar aangezien ik nog niet kan staan, moet ik wel. Hopelijk kan ik snel weer staan en dansen, want dit wil ik niet langer meer in bed doen!


Ik kan het niet geloven. Mijn moeder, mijn eigen moeder staat voor me. Mijn vader die heeft gelogen over haar, al deze jaren heeft hij gewoon gelogen, ze leeft nog steeds en staat nu voor me! OMG! Dat wilde Nola dus laten weten. Ze wilde laten weten dat ze mijn moeder zag! Nu schaam ik me nog dieper dat ik niet opgenomen had.
,,Chantal?” Mijn moeder kijkt me aan en zet Griffin neer.
,,Mam.” Ik begin zacht te huilen, terwijl mijn moeder me in een knuffel trekt. Ik leg mijn hoofd op haar schouder.
,,Chantal, wat is er met je haar gebeurd?” Mijn moeder haalt haar hand door mijn paarse haren.
,,Geverfd.” Ik kan nog steeds niet geloven dat ze mij nu vast heeft en hou haar nog even extra stevig vast.
,,Wow, jongen met lila haar.” Hoor ik mijn moeder opeens zeggen. Ik schiet in de lach en laat mijn moeder los, waarna ik Michael aan kijk.
,,Mikey, dit is mijn moeder. Mam, dit is Michael, mijn vriendje.”
,,Moeder? Maar je zei dat ze dood was. Je vader had toch tegen jou gezegd dat ze dood was?” Hij slaat even zijn armen om me heen.
,,Mijn vader is een vieze klootzak en ik ben blij dat ik nu van hem af ben. Hij heeft gewoon fucking gelogen over mijn moeder.”
,,Hoe gaat het eigenlijk met Luke?”
,,Luke?”
,,Ja, je tweelingbroer.”
,,Mijn wat?”
,,Je vader heeft je niet veel verteld.”
,,Nee dat klopt, maar ik haat hem om wat hij gedaan heeft.”
,,Hij zal wel gelogen hebben uit liefde.”
,,Liefde? Papa houdt helemaal niet van mij! Hij is een klootzak die zijn handen niet thuis kan houden!” Mijn moeder kijkt me geschrokken aan door mijn uitbarsting. ,,Wat?! Het is zo! Hij is een fucking klootzak en ik haat hem! Hij is de reden dat ik niemand van mijn vrienden ooit naar huis mee kon nemen! Waarom ik altijd moest liegen over de blauwe plekken! En het ergste is nog wel dat hij me gewoon fucking heeft misbruikt!”
,,Hij heeft wat?!” Mijn moeder word nu boos. ,,Ik dacht dat hij mij alleen maar sloeg, maar hij heeft mijn dochter misbruikt?!” Nu gaat ze verslagen zitten. ,,Woon je nog thuis?” Ze kijkt me aan met een bezorgde blik.
,,Nee, ik ben bij Michael ingetrokken. Het zit nog steeds best diep. Ik vertrouwde Michael, Zayn en Nola wel, maar ik durfde het niet te vertellen. Nola haar vader zit in de gevangenis, omdat hij iemand heeft vermoord en daar heeft Nola het erg moeilijk mee. Ze geeft het misschien niet toe, maar ze is bang dat ik haar ga vergelijken met haar vader.”
,,Zou jij dat ooit doen dan? Je bent toch haar beste vriendin?”
,,Ja, maar laatst voordat ze naar Engeland vertrok, had ze een mes gericht naar papa en ze wilde hem echt steken. Ze zei dat ze hem gewoon wilde verwonden, een steek in zijn been of arm, maar ik geloofde haar niet. Daarom kregen we ruzie en ligt ze nu hier.”
,,Dus jij denkt dat ze hetzelfde word als haar vader?”
,,Ik geloofde haar alleen niet op het moment dat ze dat deed. Ik weet dat ze nooit zal worden als haar vader, maar als ze zoiets doet ga je doordenken en...” Ik voel een traan over mijn wang glijden. ,,ik werd gewoon even bang van haar. Het blijft wel mijn vader en toen wist ik nog niet dat jij nog leefde. Daarom wilde ik niet dat ze hem iets aan zou doen, omdat ik dacht dat hij het enige familielid was dat ik nog had. Maar blijkbaar heb ik mijn moeder nog, een tweelingbroer, een jonger zusje en een jonger broertje.”
,,Correctie. Moeder, een stiefvader, een tweelingbroer, twee jongere zusjes en een jonger broertje.” Mijn moeder kijkt me aan met een scheve glimlach.
,,Ik wat?”
,,Ik ben hertrouwd, dat heb ik je geschreven in de brieven die je vader denk ik verstopt had. Je hebt Luke, die we maar eens moeten gaan zoeken. Kiley, zestien jaar, Griffin tien jaar en Kelsey twee jaar, maar die zit met je stiefvader in de hotelkamer.”
,,Oh mijn god! Mam!”
,,Verrassing!” Zegt mijn moeder en glimlacht even. ,,Maar nog even terug op het onderwerp, Nola. Heeft ze je verteld dat ze hem wilde vermoorden of heeft ze gezegd alleen verwonden? Want als ze verwonden zei, vertrouwde je haar dus niet. En ik weet dat het misschien niet de bedoeling was, maar dat kan Nola gekwetst hebben, want zij wilde jou ook beschermen. Ik denk dat ze daarvoor erachter was gekomen wat je vader je aandeed en ik vind het heel lief van haar dat ze je vader wilt laten weten hoe boos ze is. Het feit dat je haar niet vertrouwde doet haar pijn, want ik zie aan haar dat ze blij is je te zien, ook al herkent ze je misschien nog niet.”
,,Ze zei verwonden, maar ze had een groot keukenmes in haar hand.”
,,Ik snap dat je bang werd en ik snap je reactie daarna, maar ik begrijp Nola ook. Ze is je beste vriendin toch?” Ik knik. ,,Zou jij niet hetzelfde gedaan hebben als het andersom was geweest? Een bedreiging is nog geen moord, lieverd.” Ik schudt mijn hoofd. Dat is het ook niet. ,,Zou jij haar niet tegen alles willen beschermen?”
,,Jawel.”
,,Verplaats je in haar. Zij kwam er net achter dat je vader je misbruikte. Logisch dat ze boos werd, want dat zou iedereen doen. Michael was ook boos toch? Mocht die wel wat doen van jou?”
,,Hij had hem geslagen.”
,,Dus jij vertrouwde Michael meer dan je beste vriendin? Lieverd, het was misschien niet je bedoeling, maar je deed het wel. Daarom werd Nola nog bozer natuurlijk en kregen jullie ruzie. Daarom wilde ze naar Engeland om weg te zijn van jou en Michael.”
,,Voordat ik iets kon zeggen, had Michael hem al geslagen. Plus slaan kan wel, maar niet iets met een mes.”
,,Het maakt niet uit hoe iemand je vader laat weten wat voor vreselijks hij gedaan heeft, het gaat om het feit dat iemand aan jou denkt. Maar goed, ik raad je aan om het goed te maken met Nola, want ze lijkt me een hele goede vriendin. Als ze haar geheugen snel terug heeft, zal ze vast en zeker weer teleurgesteld in je zijn omdat ze weer weet dat je haar niet vertrouwd. Het lijkt me voor nu verstandig dat er iemand bij haar is, als haar geheugen terug komt dan is ze tenminste niet alleen. Het lijkt me niet dat ze alle herinneringen in haar eentje kan hendelen.”
,,Ik blijf ook hier, ik heb het gevoel dat Nola dat ook wilt en zo kan ik toch iets voor haar doen aangezien het mijn schuld is dat ze hier nu ligt.” Mijn moeder kijkt me raar aan en wilt iets zeggen, als ik Nola hoor zingen. ,,Dit is ons nummer!” roep ik uit en sprint de kamer waar Nola ligt in.


Zodra Chantal de kamer weer in is gerend, ren ik natuurlijk achter haar aan. Ik wil haar niet uit het oog verliezen. Misschien klinkt dit heel bezitterig, maar ik wil gewoon niet dat ze alleen is in deze moeilijke tijd. Nola herkent Chantal niet meer, dat doet pijn bij haar, dat zie ik gewoon. Ik zie dat Chantal het laatste stukje meezingt met Nola. Nola kijkt haar verbaasd aan.
,,Jij kent dit nummer?” vraagt ze. Chantal knikt.
,,Ja, wij zongen dit nummer altijd samen. Één keer toen we uit gingen, hebben we dit nummer een soort van geclaimd.” Nola schiet in de lach.
,,Dat is echt crazy.”
,,Wij zijn samen heel crazy, maar ja zo krijgen we wel aandacht van twee hele leuke jongens.” Chantal wijst naar mij en Zayn.
,,Ja, het werkt blijkbaar heel goed.” Nola geeft even een knipoog naar Chantal en ik moet even grinniken. Zayn kijkt alleen maar teleurgesteld. Hij moet juist blij zijn dat het goed gaat met Nola en niet zo mopperen. Ze krijgt haar geheugen vast en zeker weer terug, dat weet ik zeker. ,,Maar nog even iets.” Nola kijkt ons allemaal aan. Ja, allemaal. Haar moeder, broertje, Zayn, Chantal en mij, maar vooral Chantal. ,,Als dat mijn moeder is.” Ze wijst even naar haar moeder. ,,Waar is dan mijn vader? Waarom is die nu niet hier dan?” één voor één zie ik iedereen slikken.
,,Uhm, die zit soort van in de bak.” Chantal is de enige die het durft te zeggen.
,,Wat...?! Waarom?”
,,Nola, je vader is bij ons weggegaan.” Nola kijkt haar moeder aan en snapt er nu niks meer van. Wij ook niet hoor, want waarom zou ze dat zeggen? Wat Chantal zegt is toch de waarheid?
,,Nu snap ik het niet. Is hij nou in de gevangenis of gewoon weggegaan?” Nola's moeder negeert haar dochters vraag en loopt naar Chantal toe.
,,Ik moet even met je praten.” Zegt ze en neemt Chantal mee naar de gang. Heel snel, want ik kan er niet achteraan gaan. Nu ben ik toch niet in de buurt van Chantal, straks zegt Nola's moeder iets tegen haar waardoor ze moet huilen en dan ben ik niet bij haar om haar te troosten. Niet heel veel later komen Chantal en Nola's moeder weer terug de kamer in.
,,Waarom zit mijn vader in de gevangenis?” vraagt Nola nogmaals.
,,Hij werkt daar.” Zegt Chantal. Niet begrijpend kijk ik haar aan. Waarom liegt ze nu tegen haar? ,,Hij is politieagent en werkt in de gevangenis om de boeven te bewaken. Alleen vanwege zijn nachtdiensten, woont hij er bijna daarom.”
,,Het leek net alsof hij een gevangene was. Alsof hij een moord had gepleegd of zo, je moet me niet zo laten schrikken hoor!” Nola lacht heel even naar Chantal. Dan komt de dokter binnen en schrikt van de mensen die binnen zijn.
,,Zouden jullie weg willen gaan? Nola heeft haar rust hard nodig.” Iedereen knikt. Ik pak Chantal haar hand en neem haar mee de gang op.


Met tegenzin ga ik de kamer uit. Ik wil zoveel mogelijk bij haar zijn, ze moet haar geheugen weer terug krijgen, maar hoe? Chantal en Michael hebben blijkbaar ook geen idee, want ze zijn alleen maar met elkaar bezig. Wie is die vrouw die Chantal zo innig omhelst?
,,Zayn, dit is mijn moeder.” Zegt Chantal en wijst naar de vrouw.
,,Je moeder?” Ze knikt. Ik loop naar de vrouw toe en steek mijn hand uit. ,,Ik ben Zayn, de beste vriend van uw dochter.” Ze pakt mijn hand vast en schudt die.
,,Ik ben blij dat je beste vrienden hebt gevonden schat.”
,,Ja, ik ook. Alleen van Nola is een beetje jammer.”
,,Jammer? Het is vreselijk! De enige die weet wat er gebeurd is is een klein jongetje. Nola belde iemand voor het ongeluk, maar niemand weet wie ze belde. Degene die niet opnam, het is allemaal zijn of haar schuld, als diegene nou gewoon de telefoon had opgenomen lag ze hier nu niet.” Gefrustreerd loop ik naar de watertank en pak een bekertje water. Chantal barst in tranen uit en voor dat ik het weet, heeft Michael me bij mijn kraag gepakt en kijkt me boos aan.
,,Jij bent niet goed bij je hoofd!” roept hij. ,,Je weet hoe schuldig Chantal zich voelt en nog zeg je dit? Ik dacht dat jij zo verstandig was!”
,,Nola belde Chantal?”
,,Ja, maar dat wist je allang al. Je kon het gewoon niet laten om haar overstuur te maken.”
,,Wow, Mikey. Ik wist niet dat Nola Chantal had gebeld, echt niet. Ik zou haar echt niet overstuur willen maken, ze is mijn beste vriendin!” Michaels greep verslapt en hij laat me los.
,,Bied je excuses aan!” Ik loop naar Chantal toe en sla mijn armen om haar heen.
,,Het spijt me, ik dacht niet na, maar ik ben zo boos op die automobilist.”
,,Zayn, je hebt gelijk. Het is mijn schuld, als ik die telefoon opgenomen had lag ze hier nu niet.”
,,Maar dat betekend nog niet dat ik het er zo in moet wrijven. Het spijt me echt.”
,,Het is al goed. Ik weet dat jij je net zo slecht voelt als ons.” Chantal kijkt naar de deur van Nola's kamer en zucht. ,,Het duurt veel te lang.” Ze heeft het nog niet gezegd of de deur gaat open.
,,Jullie mogen weer naar binnen, maar doe een beetje rustig aan.” We knikken en lopen terug de kamer in.
,,Waarom heb je gehuild?” Nola kijkt Chantal aan.
,,Mijn schuld.” Ik steek mijn hand op.
,,Wat heb je gedaan?”
,,Ik heb iets gezegd, maar ik had er meteen al spijt van. Het is niet belangrijk.”
,,Juist wel. Jij maakt haar overstuur, dus moet je wel iets vreselijks gezegd hebben.” Net als ik iets wil zeggen, komen de drie jongens binnen, de drie jongens waarmee Nola op de foto stond. Nola kijkt bedenkelijk, maar zegt dan na twee minuten nadenken: ,,Calum, Ashton, Luke, wat leuk dat jullie er zijn!” Chantal kijkt om en Michael ook. Nola herkent hen wel en ons niet? Voordat ik iets kan vragen, valt Chantal flauw.
,,Chanti!” Michael zit meteen op zijn knieën naast haar en ik bedenk me ook geen moment en ren naar haar toe. Nola begint te gillen van de schrik, waardoor de doktoren de kamer inkomen en Luke? Luke huilt alleen maar.

Reacties: