FanFic.nl

concerning the UFO sighting

(28/08/15) (Harry Potter) border

Ze had de kamer zo plots gevonden. Misschien was plots niet het juiste woord. Ze had zich eerder in een trans bevonden, had haar voeten hun gang laten gaan. Toen had ze, inderdaad, plots de kamer gevonden.
(Het had waarschijnlijk geholpen dat ze op zoek was naar haar schoenen en sjaal. Al leek het haar een beetje excessief dat ze die aan de andere kant van het kasteel zou vinden.)
(Daarentegen had Zweinstein altijd al op mysterieuze wijze gewerkt.)
(En toen ze zo aan de andere kant van het kasteel stond, was haar enige gedachte dat ze met bloten voeten door het gras wilde lopen en bloemen plukken. Waarom? Dat wist ze niet. Maar het was te donker en te koud geweest om nog wat te kunnen zien, dus was ze niet naar buiten gegaan.)
Loena had nog nooit zoiets gezien. Dat soort groen. Bloemen die ze niet kende, die onmogelijk echt konden zijn. Ze had niets liever gewild dan op onderzoek uit, maar had zich op het laatste moment bedacht. Dit wilde ze niet alleen doen.
Dus was ze terug gegaan naar de leerlingenkamer, op zoek naar de juiste persoon.
Ze wist niet eens naar wie ze zocht, maar toen ze haar vond had het niet anders gekund. Cho was de enige die niet in een groepje had gezeten. Ze zat stilletjes op de grond, tegen de bank aan, haar gezicht naar de haard gericht.
(Cho was de meest verdrietige persoon die ze op dat moment zag. Loena bedacht dat ze misschien wel kon helpen door afleiding te zijn.)
“Cho.”
Het meisje keek op. Haar ogen stonden vaag, alsof ze niet helemaal in de leerlingenkamer was. Loena herkende dat.
“Hoe gaat het?”
Ze keerde haar blik weer naar het vuur. Haar doffe ogen weerspiegelden de dansende vlammen. “Goed.”
“Ik wil je iets laten zien.”
“Misschien later, Loena. Ik ben moe.”
Loena schudde haar hoofd. “Heel eventjes maar.”
Cho stond met tegenzin op en liep met tegenzin mee en volgde Loena met tegenzin. Alles was tegenzin tegenzin tegenzin.
Loena pakte Cho's hand, kneep zachtjes in haar vingers. “We zijn er bijna.”
(Cho leek haar niet te horen. Dat herkende Loena ook wel, al deed ze haar best om niet te ver te verdwalen in haar eigen hoofd. Het meisje naast haar leek nog niet zo geoefend op dat gebied.)
“Kijk. We zijn er.” En ze liep naar de muur en ijsbeerde drie keer heen en weer, zoals ze eerder ook had gedaan. Ze dacht aan bloemen en blote voeten en de geur van vers gemaaid gras. Er verscheen een deur. Ze duwde hem open.
Cho snakte naar adem. Loena giechelde en bukte zich voorover om haar schoenen en sokken uit te trekken.
“Lente in een kamer.”
“De lente maakt me altijd minder verdrietig.”
Cho keek haar dankbaar aan. Voor het eerst in tijden leek ze niet te fronsen.
“Kom.” Ze pakte Cho's hand nog eens en trok het meisje met zich mee.

want die luisterde ik op repeat

de tekst past niet

maar

de dreamy vibe wel. bij Loena iig

also voor Kay want die gaf me de ship <3

Reacties: