FanFic.nl

500 words

Talent

De jongen zucht. “Ik word nooit zo goed als jij!”
Verbaasd kijkt een tweede, wat oudere jongen op.
“Jij hebt een wereldtournee,” verduidelijkt hij zichzelf. “Je bent bijna overal bekend. Er komen constant nieuwe liedjes uit. De mensen vechten bijna voor een kaartje. En dat is niet voor niets. Jullie klinken geweldig samen! Zoveel talent zou ik nooit hebben.” Eindelijk zegt hij iets waar hij al tijden over nadenkt.
“Hé!” gaat de ander er tegenin. “Er is een reden dat we jullie wouden in het voorprogramma. Ik zie iets in jou. In jullie. In jullie samenwerking, om precies te zijn. Oké, het is misschien inderdaad nog niet zo strak als het zou kunnen zijn, maar daar kan aan gewerkt worden. Of eigenlijk, daar hoeft niet eens aan gewerkt te worden. Het valt niet op. Als jullie samen zijn, zie je gewoon de chemie die er is tussen jullie, het enthousiasme waarmee jullie doen wat jullie het liefste doen! Dat is het belangrijkste. Dat kan je niet leren of verbeteren. Dat is waar de mensen voor komen, elke keer weer. Dat is waar ze blij van worden.”
Verbaasd kijkt de jongen hem aan.
“Je moet je niet richten op wat anderen zeggen of zouden kunnen willen. Er zijn zoveel bands die perfect spelen maar niet hebben wat jullie met elkaar hebben. Het is bijzonder, wat jullie hebben, weet je dat?”
Hij knikt. Ze zijn inderdaad goed op elkaar ingespeeld. Er hoeven maar een paar woorden gezegd te worden en de hele band weet al wat de bedoeling is.
“De meeste bands worden elkaar al snel zat als ze zo vaak bij elkaar zijn...”
“O, we zeuren soms dat we te weinig tijd hebben voor elkaar!” klinkt het lachend. “Dan zijn we constant samen, maar weten we nog 100 dingen die we willen doen.”
“Precies! En dat dragen jullie uit! Dat is bijzonder! Dat maakt jullie bijzonder! Ik doe dit inmiddels al heel lang en de manier waarop jullie met elkaar omgaan en de plezier waarmee jullie optreden zegt zoveel! Dat is wat een optreden laat slagen. Mensen merken het meteen als er ruzie is of als er sleur komt.”
“Maar hebben jullie nooit ruzie of een mindere dag? Dat komt vanzelf toch ook wel eens?”
“Jawel, maar... Kan jij alles vergeten, zelfs de ergste gebeurtenissen, tijdens een optreden?”
Het is even stil. Dan knikt hij. “Als ik eenmaal op een podium sta, is dat alles wat telt.”
“Inderdaad. Dat is wat je de mensen meegeeft. ‘Ik geef om jullie, ik ben er nu voor jullie, zelfs al gaat het niet altijd goed. Dat zet ik opzij voor jullie.’”
“Het is niet bewust. Het gebeurt gewoon...”
“Dat maakt het een heel stuk makkelijker. Als je dat kan, gaat een optreden nauwelijks fout. Zeg dus alsjeblieft nooit meer dat je niet goed bent of niet goed kan worden. Je kunt pas goed zijn als je dat uitstraalt!”
De jongen grijnst en knikt. “Oké. Bedankt!”
De man knipoogt. “Ik geloof dat ik concurrentie heb.”

Reacties: