Hoofdcategorieën
Home » Overige » 500 words [Stand Alones] » [30-8-15] [One Direction] Regendruppels
500 words [Stand Alones]
[30-8-15] [One Direction] Regendruppels
Het houdt maar niet op met regenen. Hij is er klaar mee, wil naar buiten om te voetballen en te zwemmen in het meertje voor zijn huis. Het blijft maar regenen, het regent al vier dagen lang.
‘Mam, mag ik buiten spelen?’
‘Nee, het regent. Dadelijk vat je nog kou.’
‘Maar mam!’
‘Nee.’ Zijn moeder duikt weer in haar boek en het jongetje pruilt.
‘Mag ik echt ni-’
‘Ik zei nee, Louis!’ roept zijn moeder. Louis zucht weer en staart uit het raam. De regendruppels landen in de veelvuldige plassen op straat, laten kringetjes achter in het water. Het jongetje wiebelt wat heen en weer, gaat dan op zijn handen zitten. Hij kijkt weer naar buiten en begint uit verveling maar de regendruppels te tellen.
Er loopt een jongetje buiten. Zijn haar is doorweekt, net zoals zijn kleren. Hij draagt geen jas. Louis kantelt zijn hoofd en knijpt zijn ogen samen. Dan schrikt hij op.
‘Mam, mag ik naar buiten?’
‘Nee.’
‘Maar Harry loopt buiten!’
Louis’ moeder kijkt op en komt naast Louis staan. ‘Haal hem naar binnen, Louis. Hij hoort met dit weer niet buiten te zijn, dadelijk vat hij kou.’
Louis springt haastig op en rent richting de hal. Hij glijd op zijn sokken richting het schoenenkastje en trekt snel een paar gympen aan.
‘Vergeet je jas niet!’ roept zijn moeder als ze ziet dat hij al naar buiten wilt stappen. Louis trekt snel een jas aan, zet zijn capuchon op en rent naar buiten.
‘Harry, Harry! Wat doe je buiten, dadelijk vat je kou!’
Het jongetje kijkt op, glimlacht niet eens als hij Louis ziet. Louis fronst, Harry lacht altijd als hij hem ziet.
‘Harry, kom naar binnen. Daar is het warm,’ zegt Louis’ moeder vanuit de deuropening. Harry knikt en samen met Louis loopt hij naar binnen.
Beiden jongetjes trekken hun schoenen uit, Louis ook zijn jas. Harry draagt er geen.
‘Zal ik een kopje thee zetten?’ vraagt Johanna aan de acht-en zeven jarige. Ze knikken.
‘Wat is er gebeurd, Harry?’ vraagt Louis, ‘waarom liep je buiten, zonder jas? Zag je niet dat het regende?’
Harry haalt zijn schouders op en Louis fronst. Waarom is Harry niet blij? Harry is altijd blij als ze samen zijn.
‘Harry?’
‘Alsjeblieft, jongens,’ zegt Johanna. Ze plaatst de koppen met thee op tafel en gaat aan de andere kant van Harry zitten.
‘Is alles goed, Harry?’ vraagt ze liefjes. Louis zwaait met zijn benen. Harry haalt zijn schouders op.
‘Harry? Je kan me alles vertellen, dat weet je he?’ zegt Johanna liefjes. Ze haalt een hand door Harry’s natte krullen.
‘Mijn papa en mama hadden ruzie. Papa sloeg mama en toen ben ik weggelopen,’ zegt Harry zachtjes. Johanna kijkt bezorgd op het jongetje neer.
‘Louis, let jij even op Harry?’ Ze staat op en loopt snel richting de keuken.
‘Gaat het wel, Harry?’ vraagt Louis. Hij weet nu dat er iets niet goed zit. Harry barst in huilen uit en Louis schrikt.
‘Harry?’
Het houdt maar niet op met regenen.
Louis is uit 1991 en Harry uit 1994 - ze kunnen nooit acht en zeven zijn.
't Voelt net niet helemaal af, alsof je moest proppen in de woorden die je had. Maar. Die laatste zin maakt het wel heel erg af. Zo. Meh. Maar een mooie meh.