FanFic.nl

500 little words

#7: Mijn magische schetsboek

Het hield maar niet op met regenen. Lily zat met haar neus tegen het raam gedrukt naar buiten te staren. Ze probeerde de druppels die voor haar ogen gleden te tellen. Helaas waren het te veel druppels om te kunnen tellen. Dus heeft ze het opgegeven. Daarna begon ze het tikken van de klok te tellen. Een. Twee. Drie. Vier. Vijf. Zes. Achtenvijftig. Negenenvijftig. Zestig. Er was weer een minuut voorbij. Het riedeltje begon weer van voor af aan.
Lily wilde naar buiten. Ze wilde rondjes door de tuin gaan vliegen. Ze wilde de plantjes extra laten groeien. Ze wilde samen met Miss Konijn door de tuin heen hobbelen. De regen had dit alles verpest. Dus staarde ze boos naar buiten. Boos dat de regen niet ophield met naar beneden komen. Boos op haar moeder omdat ze niet in de regen mocht spelen. Boos op haar broers die samen tovenaarsschaak aan het spelen waren. Boos dat ze niet mee mocht doen. Boos op haar vader omdat hij op zijn werk zat en haar niet kan helpen.
‘Wilde je dan tekenen in je magische schetsboek,’ stelde haar moeder, Ginny, voor. Lily keek een laatste keer naar buiten en besloot dat er niets anders opzat dan binnen iets te gaan doen. En het schetsboek had ze laatst van haar oom gekregen. Als je er in tekende begonnen de plaatjes te bewegen. Ze pakte het schetsboek boven uit de kast samen met een doos potloden. Wat moest ze dan gaan tekenen. Ze denkt heel diep na. Toen besloot ze een kleine pandabeer te tekenen. Zodra de panda af was, begon hij over het blad te rollen. Lily besloot er een bamboeboom bij te tekenen. De pandabeer liep er naartoe en begon te eten. Na de bamboeboom werden ook een vijvertje en een paar rotsen getekend. En uiteindelijk nog een kleine pandabeer zodat ze samen konden spelen. Lily bleef gefascineerd naar het papier kijken. De pandaberen rolden over elkaar heen en ze bleven stoeien. Plots viel er eentje in het water en werd nat. Hij klom er weer uit en stoeide verder. Lily besloot er een boom bij te maken, zodat ze konden klimmen. En ze tekende er ook een schommel aan. Een zelfde soort schommel als dat ze zelf ook in de tuin had. Wat had ze daar ook graag eventjes op willen schommelen. Ze keek weer verlangend naar buiten, maar de regen tikte nog altijd fel tegen de ruiten aan. Ze stak haar tong ernaar uit en keek nogmaals naar de pandaberen. Alles zag er zo zwart-wit uit dat ze kleurpotloden pakte. De ene pandabeer kreeg een wit met roze vacht en de andere pandabeer een wit met blauwe vacht. Het water werd ook blauw en de bomen en planten groen en bruin. De ondergrond werd paars. Het hele schilderijtje zag er een stuk mooier uit. Haar moeder besloot het in te lijsten en op te hangen.
‘Dan heb je je toch niet hoeven te vervelen vandaag. kijk de zon schijnt weer.’

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.