FanFic.nl

500 Challenge

31 aug 2015 | Teen Wolf

Niemand van hen had verwacht (of durven te hopen) dat Lydia ermee akkoord zou gaan om te gaan kamperen met z’n vieren. Niet eens alleen vanwege het kamperen op zich, maar ze zouden daar blijven tot aan de laatste zomerdag – wat als ze de eerste dag als seniors zouden missen?
Dat Allison ermee akkoord ging verbaasde dan weer niemand; ze was immers zelf vaak in de bossen te vinden om te jagen (tot vaak de grootste benauwdheid van Scott; wat als ze hém onbedoeld aanviel?). De caravans waren ruim – ruimer dan op de foto’s leek, er was zowel een binnenzwembad als een meertje en de camping telde meerdere (al dan wel kleine) restaurants.

Ze zaten alle vier in hun zwemkleding bij het meertje – de dagen op de camping waren absurd snel voorbij gegaan. Het was heerlijk weer en ze wilden niets anders dan de laatste dag zo goed mogelijk door te brengen.
“Het is wel grappig dat deze plek Paradise heet—,” begon Stiles voor minstens de dertigste keer die vakantie. Hij stopte meteen met praten toen hij Lydia naar hem zag kijken.
“Want deze camping is net een paradijs?” vulde ze hem lichtelijk geïrriteerd aan, waardoor Scott en Allison in de lach schoten.
“Ja, wat ken je me toch goed,” grijnsde Stiles, haar irritatie compleet negerend. “Je zou bijna zeggen dat jíj degene was die mij al sinds groep vijf leuk vond, in plaats van andersom.” Door die opmerking verdween de frons meteen van haar gezicht.

Nog geen vijf minuten later keken Scott en Stiles elkaar met een blik die meer dan duizend woorden sprak aan, om vervolgens te klikken. Hun vriendinnen keken ze elk met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Drie…” begon Scott.
“Twee…” ging Stiles verder.
Op één tilden ze beiden hun vriendin op (Scott soepeler dan Stiles, zoals altijd) en renden (met de meiden over hun schouder) op topsnelheid op het meer af, gepaard met een luide gil van zowel Lydia als Allison. Met een luide plons kwamen ze in het water terecht en de jongens zwommen zo snel mogelijk van het tweetal weg, bang voor wat voor wraakactie er zou volgen. Die bleef echter uit. Schaterlachend en al watertrappelend keken de twee de jongens na, die uiteindelijk weer terug kwamen zwemmen.
“Het was grappiger geweest als jullie het niet waardeerden,” lachte Scott, waarop Stiles resoluut zijn hoofd schudde.
“Zegt de jongen met een jager als vriendin,” lacht Allison.

En precies op die manier – mislukte pogingen om elkaar te irriteren, flauwe opmerkingen naar elkaars hoofd slingeren – is hoe ze de rest van de dag spendeerden. Rond het avonduur besloten ze zich om te kleden, om vervolgens weer terug te keren naar het meer. Dit keer besloten ze echter in het gras te liggen en enkel en alleen naar de wolken te staren, te kijken hoe de lucht bloedoranje werd en vervolgens steeds donkerder totdat de sterren zichtbaar werden. Niemand dacht aan de tijd en niemand dacht aan hoe moe ze zouden zijn op hun eerste dag als seniors.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.