FanFic.nl

500 woorden

De laatste zonnige dag voor Isse

Het was de laatste dag van de zomer. Voor Isse in ieder geval. De rest had nog weken mooi weer voor zich. Maar voor Isse was het vast de laatste zonnige dag die ze het komende jaar zou zien. Om niets van deze laatste dag te missen was ze opgestaan voor de zon op was. Maar nu ze wakker was had ze helemaal geen zin meer in deze laatste dag. Boos zat ze op het trapje naar de voordeur te mokken. Boos omdat ze niet blij was op deze laatste perfect zonnige dag, boos omdat haar vader naar Noorwegen wou immigreren, voor een of andere stomme baan. Boos dat zij dan Noors moest leren op een Noorse school. Boos op alles.

Maar rond het middaguur stond Isse op. En ging op weg. Langs de straten, langs de wandelpaden, en langs de winkels. Het was dat ze het beloofd had, anders was ze niet gegaan. Ze had immers zo een rothumeur. Ze stopte bij de oude bakkerszaak en stampte naar binnen.
‘Hey Isse. Wat een boze blik.’ Zei de Bakkersman. ‘Kom je afscheid nemen? Zal ik Jules even roepen? Als hij mij te minsten hoort. Ik heb hem net minstens tien keer geroepen om te help-‘
‘Zei iemand mijn naam?’ Een blonde jongen kwam achter de toonbank vandaan.
‘Wat, zat je daar de hele tijd al?’ Zei de bakker terwijl hij een blik achter de toonbank wierp, waarschijnlijk om er zeker van te zijn dat er niet nog iemand achter zat.
‘Oost-indisch doof ben jij, knul’ Jules ontweek de tik van zijn vader en nam Isse bij de hand.
‘Kom’
Ze volgde hem naar de tuin. Waar hij zijn fiets pakte. ‘Klim achterop, ik wil je iets laten zien.’

Een paar minuten later fietste ze door de duinen en even later stopte Jules. Hij gooide zijn fiets neer en leidde Isse door een bijna onzichtbaar pad in de duinen.
‘Verrassing’ Daar tussen het duingras, lag een picknickkleed met een picknickmandje.
‘Speciaal voor het mooiste meisje. Laten we deze laatste dag de mooiste maken.’

Zo kwam het dat Isse haar laatste dag van de zomer, niet mokkend spendeerde maar lachend en kletsend op een picknickkleed in de zon. Samen met Jules vlogen de uren voorbij en al snel was de zon onder aan gaan en kleurde de hemel rood. Plotseling besefte Isse dat deze dag bijna voorbij was. En haar vrolijke stemming verdween.
‘Isse, wat is er?’
‘De dag is voorbij’ Een traan rolde over haar wang, ‘morgen ga ik naar Noorwegen.’
‘We zullen schrijven en bellen en skypen.’
‘We zullen geen dag meer hebben als vandaag.’
‘We zullen nog betere dagen krijgen.’
‘Die zijn nog zo ver weg.’
‘Ze zijn dichterbij als je denkt.’ Lachte Jules, ‘Ik zal je missen, maar het is niet voor altijd.’
Isse lachte weer. Toen bewoog Jules naar Isse. ‘jij bent het mooiste meisje dat ik ken.’
Zo kreeg Isse haar eerste kus. Boven op de duinen, onder een roze lucht en bij een ondergaande zon.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.