FanFic.nl

500 words

De warmste dag

“Blijf nou eens rustig zitten!” moppert haar vader in de vroege ochtend.
“Nee!” klinkt het fel. “Ik blijf niet meer zitten. Nooit meer! Het is veel te mooi weer!”
“Je blijft thuis vandaag, dat weet je!”
Het meisje duwt haar stoel naar achter en staat op.
“Ik meen het!” waarschuwt haar vader, maar nog voor hij naar haar toe kan komen, is ze al naar de deur gerent.
“Ik ga van deze dag genieten, of je nou wilt of niet!”
Er wordt nog wat nageroepen maar ze laat het langs haar heen glijden. Voor het eerst luistert ze er niet naar. Ze kan maar aan één ding denken. Dit wordt de laatste warme dag, die wil ik niet verspillen.
Zo snel ze kan rent ze de bossen in. Ze kijkt achter zich. Niemand te zien. Niemand te zien in de wijde omtrek. Pas als ze bij een meertje komt, komt er een jongen tevoorschijn. Ze lachen naar elkaar en omhelzen elkaar.
“Ik was bang dat je het vergeten was,” zegt het meisje.
De jongen aait door haar haren. “Ik zal het nooit vergeten. Wat wil je als eerste doen?”
Het meisje kijkt aarzelend naar het water. “Het is nog te vroeg om te zwemmen... Zullen we eerst maar wat wandelen?”
Hij knikt en pakt haar hand. Samen wandelen ze door het bos, urenlang. Ze kletsen over wat ze laatst hebben gezien en beleefd, over hun verlangens, hun gedachtes... De tijd vliegt voorbij en zonder dat ze het doorhebben, is de zon harder gaan schijnen. Het begint zelfs te steken, zo fel wordt het. Alsof het is afgesproken, komen ze op dat moment aan bij het meer.
“Wie het eerste zijn hoofd onder water heeft!” roept de jongen.
Het meisje slaakt een beledigd gilletje en rent hem achterna. “Dat is niet eerlijk!”
Uiteindelijk komen ze beiden lachend boven water. Ze beginnen verder te kletsen, te lachen en af en toe spetteren ze elkaar nat. Zo blijven ze in het water, met af en toe een pauze om wat te eten of drinken. Zo blijven ze tot de zon ondergaat en het meisje begint te rillen.
Ze gaan op het gras liggen, tegen elkaar aan. “Wil je nog wat eten?” vraagt de jongen.
Het meisje schudt haar hoofd.
“Wat te drinken? Is er nog iets wat je wilt doen? Gaat het wel goed?”
Opnieuw schudt ze haar hoofd. “Ik had eerder uit het water moeten gaan,” zegt het meisje.
“Ik had je eerder uit het water moeten sturen,” vindt de jongen.
“Het maakt ook niet uit. Het maakt allemaal niet meer uit.”
“Wat bedoel je? Zeg je nou dat dit ook voor niets is geweest?” vraagt hij verbaasd.
“Nee... Misschien. Dit was werkelijk de beste en warmste dag van mijn leven.” Een glimlach verschijnt op haar gezicht. “Dat moet wel wat betekenen.”
De jongen knikt. “Voor mij ook.”
Ze omhelzen elkaar weer. Het meisje kruipt tegen hem aan. “Jammer dat dit het einde is.”
Hij knikt opnieuw. “Maar het was het waard.”

Reacties: