FanFic.nl

A Million Little Pieces

[01/09/2015][Tokio Hotel] De was hangt nog buiten

Wanneer hij uit de studio stapt, slaat de hevige wind hem om de oren. Hij slaat een beschermende arm om zijn recent zwartgeverfde haar en haast zich naar zijn auto. Onderweg bedankt hij duivel voor het bestaan van op afstand te openen autosloten.
Eenmaal op de weg wordt het alleen maar erger. Hij woont slechts vijf kilometer van de studio, maar de weg staat helemaal vast met auto’s die aan het weer proberen te ontkomen. Ze falen er hopeloos in: de regen voegt zich bij de wind en de auto’s kunnen nog steeds geen kant op.
Tom besluit de radio aan te zetten en na twee nummers met iets te dreunende bas komt hij erachter dat er een boom op de weg ligt.
Hij moet zich inhouden om niet tegen zijn stuur te slaan.
In stilte vervloekt hij zichzelf (oké, misschien passeren een paar onzedelijke termen toch zijn lippen) omdat hij ’s morgens het weerbericht niet heeft bekeken.
De was hangt nog buiten.
Zijn lievelingsshirt.
Bill kan het niet binnengehaald hebben; die was de hele dag bezig bij een modellenbureau.
Tom besluit dat er maar één ding op zit: hij stopt zijn Samy Deluxe CD in de CD-speler en schreeuwt naar harte lust mee met de Duitstalige rap terwijl hij op zijn iPhone Candy Crush speelt. Hij zit zes levels achter Bill en hem inhalen lijkt prima tijdverdrijf.
Tot zijn batterij leeg is.
Hij vermaakt zich de rest van de tijd met het drummen van Samy Deluxe ritmes op zijn stuur. Als hij Bill niet kan inhalen met Candy Crush, kan hij allicht leren beter te drummen dan Gustav.
Hij is de tel kwijt van het aantal keer dat hij zijn CD opnieuw heeft aangezet wanneer de rij auto’s voor hem eindelijk in beweging komt.
Met het gaspedaal zo diep ingedrukt als de omstandigheden toelaten, racet hij terug naar huis. Daar aangekomen, rent hij direct door naar de achtertuin. Het is precies zoals hij verwacht had: de waslijn is helemaal leeg gewaaid.
Ondanks het noodweer spendeert Tom een kwartier aan het uitkammen van al het tuinmeubilair en de planten, in de hoop zijn lievelingsshirt te vinden.
Hij vindt niets.
De wanhoop dreigt hem te overmeesteren tegen de tijd dat Bill de tuindeur opent en naar zijn broer roept dat hij binnen moet komen (“Sukkel! Straks vat je kou en we kunnen niets opnemen als jij overal doorheen hoest.”)
Tom gehoorzaamt en neemt terneergeslagen plaats op de bank.
“Wat deed eigenlijk je buiten?” roept Bill vanuit de keuken, waar hij thee aan het zetten is.
“Mijn was zoeken,” antwoordt Tom. “Mijn lievelingsshirt hing nog buiten.”
Dan hoort hij de wc doortrekken, gevolgd door voetstappen. Even later staat Georg grijnzend in de deuropening: “Ik had een idee voor een nummer en wilde het delen, maar er was niemand en het verkeer stond te vast om richting de studio te gaan. Toen heb ik m’n reservesleutel gebruikt en gewacht tot je thuiskwam. Ik heb de was binnen gehaald en op je bed gelegd.”

Reacties: